Muhammedinur - Üzme, Üzülme, Sev, Sevil

Ana Menü

· Ana Sayfa
· FORUM
· Haber/Makale Arama
· Haber Gönder
· Arkadaşlarına Öner
· Favorilerine Ekle
· Giriş Sayfası Yap
· Tasavvuf Sözlük
· İletişim

Kul İhvâni Divanı

Şiir Kitapları

Şiir Kitabı Cilt I

Şiir Kitabı Cilt II

Şiir Kitabı Cilt III

Şiir Kitabı Cilt IV

Şiir Kitabı Cilt V

Şiir Kitabı Cilt VI

Şiir Kitabı Cilt VII

Şiir Kitabı Cilt VIII

Şiir Kitabı Cilt IX

Şiir Kitabı Cilt X

Kitapları

Tasavvuf

Sall ve Namaz

İnsan ve Hâ Mîm

Sohbetleri

Kur'an İniş Zevki

Gönülden Esintiler

Mehmet Emin

Dostu Bildik

Dostu Bulduk

Gönül Gözü

Halim Kök

Sevmek Ateştir

Sohbet Zevkleri

Şiirlerim

Aziz Kurtuluş

Binbir Esma Bir Elif

Sohbet Zevkler

Şiirler ve Dörtlükler

Âşık Cemâl

İlahi ve Ezgiler

Şiirleri

Mehmet Kahraman

Tablolarım

Üye Tanımlama

Bilgileriniz sistemimizde kayıt altına alınmaktadır.

İ'timâd (a) : İtimâd, dayanma , güvenme, emniyet, güven.

İade (a) : Geri gönderme, geri çevirme; eski hâline getirme; karşılıklı olarak yapma.

İane (a) : Yardım malı ve parası.

İaşe (a) : Geçindirme, besleme, yaşatma.

İbad (a) : Abdin çoğulu, ibâdet eden, abidler, kullar.

İbadet (İbâdet) (a) : Emreullah'ı yerine getirme, kulluk görevlerini yerine getirip Rabbü'lâlemin'e tapınma.

İbare (İbâre) (a) : Cümle.

İbaret (a) : …dan meydana gelmiş, başkası, başka birşey değil.

İbha (a) : kesilme, inkita,

İblis(a) : Hakka bâtılı, hayra şerri giydirici hilekâr ve merhametsiz şeytanların atası.

İbn (a) : Oğul.

İbrani (İbrânî) (a) : Yahudi kavminden olan kimse.

İbraz etmek (İbrâz etmek) (t) : Meydana çıkarıp göstermek, bâriz kılmak.

İbret (a) : Olandan ders alma. kötü, çirkin ve yanlış bir işten ders alma; kulluk imtihanında hikmetin zıddı olan hâl.

İbtal (İbtâl) (a) : Boş, beyhude, hükümsüz bırakma, boşa çıkarma, feshetme, lağvetme.

İbtida (a) : Başlama, başlangıç, ilkin, en önce, başta.

İbtila (İbtilâ') (a) : Mübtelâlık, aşırı düşkünlük, tiryâkilik.

İcabetmek (İcâbetmek) (t) : Lâzım gelmek, gerekli olmak.

İcad (İcâd) (a) : Vücûda getirme, getirilme; yeniden birşey çıkarma.

İcazet (İcâzet) (a) : İzin vermek, şeyhlik beratı. izin, ruhsat, diploma.

İcbar (İcbâr) (a) : Cebretme, zorlama, zorlanma

İclal (İclâl) (a) : Büyüklük, ululuk, üstün derecede saygı gösterme.

İcma (İcmâ) (a) : Toplama, cem' etme

İcmal (a) : Bir şeyin toplamı.

İcmal (İcmâl) (a) : Kısaltma, özetleme; öz, özet; genel toplam.

İcra (İcrâ') (a) : Akıtma, akıtılma; yapma, yerine getirme, yürütme.

İçtihad (a) : Cehdetme, gücü yettiğince çalışmak; fıkıhta ehlince şer'î açıklamalar ve görüşler.

İdad (İdâd) (a) : Sayı, hesap.

İdam (İdâm) (a) : Yoketme, öldürme, varlığını ortadan kaldırma.

İdare (İdâre) : döndürme, döndürülme, çevirme, çekip çevirme, yönetme; kullanma, becerme; tutumlu harcama; işleri yönetenin işi.

İdari (İdârî) (a) : İdâre ve yönetim ile ilgili.

İddia (a) : Ayak direme, ısrar etme.bir hükümde (haklı-haksız) ayak direme; davasına sahib çıkma.

İdlal (İdlâl) (a) : Sapıklığa sürüklemek.

İdrak (İdrâk) (a) : Kavrama. ilim ve irade sonucu oluşan kesin kararını doruğa çekme, kani' oluş; hakikate yetişme, erişme; olgunlaşma.

İfa (İfâ) (a) : Ödeme, yerine getirme; işi yapma, iş görme.

İfade (İfâde) (t) : Anlatam, anlatış.

İffet (t) : Afiflik, temizlik, ismetli oluş; namus.

İfk (a) : İftira, suçu suçsuza yükleme, bühtan

İflas (t) : Kişinin borcunu ödeyemez hâle gelişi; bitirme, tüketme.

İfna (İfnâ') (a) : Yoketme, tüketme, yersiz harcama; fâni kılış.

İfrat (a) : Aşırı gidiş, ileri varma, itidali terkedip kraldan da kralcı olma.

İfşa (İfşâ) (a) : Gizli şeyi açıklayıp yayma, ortaya dökme, âşikâr etme.

İftar (a) : Oruç açma, Ramazan'da akşam yemeği.

İftikar (a) : Aşağıdan alma.

İftira (a) : Aslı astarı olmayan bir suçu suçsuz birine yükleme veya suç uydurma.

İftirak (a) : Ayrılık.

İgfal (İgfâl) (a) : Gaflete düşürerek birini yanıltıp yanlış iş yapmasına sebeb olma.

İgrak : Grk olmak, batmak.

İğen (t) : Pek, çok.

İğrib (t) : Balık avlamakta kullanılan ağ, serpme.

İhanet (İhânet) (a) : Hâinlik, haksızlık, kötülük.

İhata (a) : birşeyin etrafını çevirip yutma, sarma, kuşatma; tam kavrayış ve bilgi edinme.

İhbar (a) : Haber verme bildirme, anlatma.

İhlal (İhlâl) (a) : Halel getirme, bozma, sakatlama.

İhlas (a) : Öz temizliği. hâlis, temiz, doğru olma,samimî ve ciddî oluş.

İhmal (a) : Ehemmiyet vermeme, mühimsememe, terk etme, savsaklama, hâliyle başbaşa bırakma.

İhram (İhrâm) (a) : Hacda belli biryere varınca her müslimanın elbisesini soyunup da yerine giydiği dikişsiz hac kıyafeti, Haram bölgesine giriş kefeni, bilelik ve bizlik bürgüsü; alt ve üst için iki parça peştemâl,

İhsan (a) : Allah'ın, kuluna bağışta bulunması. iyilik, bağış, bağışlama; bağışlanan lütuf; ilâhî nimetleri İhsanullah bilip HAKK (cc) adına halkına ikram etme.

İhtibar (a) : Haber alma.

İhtida (a) : Doğru yola girme, müslüman olma.

İhtilaf (a) : Ayrılık, uymayış, uymama, anlaşmazlık, aykırılık.

İhtilal (İhtilâl) (a) : İhlâl etme, halel getirme, bozukluk, bozulma, bozgunluk, karışıklık, düzensizlik.

İhtilat (a) : Karışma.

İhtimal (İhtimâl) (a) : Yüklenme, çekme; mümkün olma, olabilirlik, belki.

İhtimam (İhtimâm) (a) : Ehemmiyet verme, özen gösterme, işte dikkatli ve gayretli çalışma.

İhtisas (a) : Uzmanlık, bir işte ilerleme çalışması.

İhtisas (a) : Bir ilim veya san'atta fazla çalışarak de¬rinlik kazanma.

İhtisas (İhtisâs) (a) : Hissetme, duyma, duygulanma.

İhtiyaç (a) : Muhtaçlık, gereksinim, yokluk, yoksulluk.

İhtiyar (a) : Yaşlılık.

İhtiyar (İhtiyâr) (a) : kendi akıl ve iradesiyle seçme, seçilme, katlanma.

İhtiyar etmek (a, t) : Seçmek.

İhtiyat (a) : İlerisini düşünerek tedbirli davranış, ileri görüşle sakınma; yedek.

İhvan (a) : Sadık, samimî ve candan dosdlar; tarikat arkadaşları.

İhya (a) : Diriltme, hayy kılma, canlandırma; yeniden kuvvetlendirme; ortaya çıkarma ve uyandırıp tazelik verme.

İkame (a) : Oturtma; kaldırma, ayakta durdurma; yerine koyma.

İkamet (a) : Oturma.

İkan (Îkan) (a) : Sağlam biliş, bilme; kani' olma .

İkaz (Îkâz) (a) : Uyarma, uyandırma, uyandırılma, aklını başına toplatma.

İkbal (a) : Kabul, iltifat etmek, iyi karşılamak.

İkbal (İkbâl) (a) : Birine doğru dönme, baht, talih, saâdetli ve mutlu olma; arzu, istek; gelecek.

İken, ikende (t) : Sakın! Çekin!

İki baş (t) : Evvel- ahır.

İkna (İknâ') (a) : Kani' kılma, razı etme, razı edilme, inandırma, inandırılma.

İkrah (a) : İğrenme, tiksinme; zorla iş yaptırma.

İkram (a) : Hürmet, saygı gösterme ; ağırlama; hediye, armağan verme.

İkrar (a) : Saklamayıp söyleme; kabul ettiğini dil ile bildirme.

İktidar (a) : Güç yetme, yapabilme.

İktisad (a) : Aşırı gitmeme, aşırı davranmama, tutum, tutma; biriktirme, artırma; ekonomi.

İktisar (a) : Kısaltma.

İktiza (İktizâ) (a) : Lâzım gelme, gerekme, gerektirme, ihtiyaç, gereklik; işe yarama.

İl (t) : Ülke, memleket. Yabancı. İlahi (a) Tanrısal.

İlahi (İlâhi) (a) : Allah'ım! Ey Allah'ım!

İlan (İlân) (t) : Meydana çıkarma, aleni kılma, açığa vurup yayma.

İley (t) : Çevre, etraf.

İlhad (a) : Dinsizlik, sapıklık

İlhak (İlhâk) (a) : Katma, katılma, karıştırma.

İlham (İlhâm) (a) : Gönle doğan ilâhî düşünceler, ilâhî duyuşlar.

İlkyaz (t) : İlkbahar.

İlla (İllâ) (a) : Ancak var.

İllet (a) : Hastalık; sebeb; tasavvufta kulluğun ana vasıflarından olan sonunda yok oluş, sebeblere dayalı oluş. Varlığı kendi zâtının elinde olmayan yaratık, mahluk.

İlliyin (İlliyyîn) : İnsanoğlunun kemâlâtının en yüce zirvesi.

İlliyyet (a) : Nedeni neticeye bağlayan bağ, nedensellik.

İlm (a) : Bilmek, bili. bilme, biliş, ilim.

İlmi batın (İlm-i bâtın) (a) : Bâtın bilgisi.

İlmi hikmet (İlm-i hikmet) (a) : Eski felsefe

İlmi ledün (İlm-i ledün) (a) : Tasavvuf bilgisi.

İltifat (İltifât) (a) : Yüzünü çevirip bakma, dikkat etme, hatır sorup gönül alma.

İltizaz (a) : Lezzet alma, lezzetlenme, tatma.

İlzam (a) : Zorla susturmak.

İmaen (İmâen) (t) : İşaretle, dolayısıyla anlatma.

İmam (İmâm) (a) : Kendisine uyulan ki¬şi. Din ve dünya işlerinde mukteda olan.

İmame (a) : Tesbihin başı.

İmame(İmâme) (a) : Sarık.

İman (İmân) (a) : İnanma, itikad, inanç; İslâm Dini'ni kabul etme.

İmarat (İmarât) (a) : İmaretler, mamur ve bakımlı yerler.

İmaret (a) : Mamur yer, yapı. Şenlikli, bayındır, mamur.

İmdi (a) : O halde.

İmkan (İmkân) (a) : Varlığı mümkün olan. olabilecek halde bulunma, olabilirlik, takdir edilenle yaşayış

İmruz (İmrû)z (f) : Bugün

İn (f) : Bu.

İnayet (İnâyet) (a) : Yardım etmek.

İnbisat (a) : Genişleme, iç açılması.

İnfak (a) : Nafaka verip geçindirme , besleme, ALLAH için sadaka verme.

İnfaz (a) : Yerine getirme, yapma.

İnficar (a) : Çatlayarak açılma.

İnfirad (a) : Yalnız olmak, yanında kimse bulunma¬mak

İnfisah (a) : Kokmak, kokuşmak, bozulup çürümek.

İnfitâr (a) : Yarılma, açılma.

İnhitat (a) : Düşme, düşkünlük, gerileme, alçalma.

İnkar (İnkâr) (a) : Yaptığını saklam, gizleme, yapmadım deme; reddetme, tanımama.

İnkılab (İnkılâb) (a) : Değişme.

İnkıyad (a) : Bağlı, ilişikli bulunma.

İnkişaf (İnkişâf) (a) : Açılma, meydana çıkma.

İnmek (t) : Gönül alçaklığı.

İns (a) : İnsan, insan cinsi.

İnsaf (a) : Eşit ve denk tutma; adalet ve merhametle davranma.

İnsilah (İnsilâh) (a) : Soyunmak.

İnşirah (a) : İç açılması, ferahlık.

İntiha (a) : Son, sona erme. nihayet.

İntikal (a) : Biryerden biryere geçme, göçme.

İntikam (a) : Öç almak.

İntişar (a) : Yayılma.

İntizam (İntizâm) (a) : Nizâmlı, tertipli, düzgün olma, düzgünlük.

İntizar (a) : Bekleme, gelmeyeceğini bildiği halde hasretle ve umutla bekleme.

İnzar (İnzâr) (a) : Sonunun kötü olacağını haber verip uyararak korkutma , ihtarda bulunma.

İrab (İ'rab) (a) : Arapça'da kelimelerin okunuş tarzı

İrfan (a) : ilim ve edeble anlama. Tasavufta kendinin ve kainatın sırlarını, Rabb'ını bilme ve anlama sırrı.

İrgürmek (t) : Ulaştırmak, gö¬türmek.

İrkilmek (t) : Şüphelenmek, te¬reddüde düşmek. irmek (t) Vermek, ulaştırmak.

İrsal (a) : Gönderme.

İrşad (a) : Doğru yolu göster¬mek.

İrtihal (a) : Rıhlet etme, göçme.

İrtisah (a) : Sağlam, sabit ve ebedi olmak; rüsuh pey¬da etmek.

İrtiyab (a) : Şüphenin kırıntısı, en küçük şüphe. Bi-irtiyab Hiç şüphesiz.

İrürmek (t) : Eriştirmek, ulaştır¬mak.

İsabet (a) : Rastgelme, erişme, yerini bulma, doğru fikir söyleme.

İsal (İsâl) (a) : Vüsûl buldurma, vardırma, ulaştırma, ulaştırılma.

İsar (İsâr) (a) : İkram, cömertçe verme, bağışlama.

İsbat (a) : Delilleriyle doğruyu meydana çıkarma. İsraf (a) Değersiz yere harcama.

İsm (a) : Suç, günah, zenb.

İsmet (a) : Mâ'sumluk, günahsızlık, temizlik; haramdan çekilme.

İsnad (a) : Birşeyi biryere dayama, mesnedleme; birşeyi birisine yükleme.

İsra (İsrâ) (a) : Geceleyin yürütme, yürütülme; gönderme.

İsraf (a) : Gereksiz yere harcama.

İstad (f) : Durdu. Hoşgörü.

İstibar (a) : Sabretme.

İstidad (İsti'dâd) (a) : İstidad, birşeyin kabulüne, kazanılmasına olan tabîî meyil, eğilim, kabiliyet. Yaratılıştan fıtrî olarak her kişide olan kimlik ve kişilik ana kartı. Aklı kadar anlayış imkanı .

İstidat (a) : Bir işe uzaklık veya yakınlık kuvveti; kabiliyet.

İstiğfar (a) : ALLAHU Tealâ'dan suçları örtmesini dilemek. günahının bağışlanmasını isteme.

İstikamet : Doğruluk, doğru haraket; ALLAH Tealâ'ya yöneliş ve yol alış.

İstikbal (İstikbâl) (a) : Gelecek zaman; beklenilen.

İstinad (a) : Dayanma; güvenme, mesned etme ; delil ve hüccet sayma.

İstiva (a) : Kaplama, örtme.

İsyan (a) : Karşı gelme.

İş ucu (t) : Netice, son. Sebep.

İşbu (t) : Bu.

İşret (a) : Zevk, safa, geçim, ya¬şayış ve sohbet. Sonradan içki içmek anlamına gelmiş¬tir. yiyip içip eğlenme.

İştibah (a) : Şüphelenme. Bi-iştibah Şüphesiz.

İştigal (a) : Meşgul olma.

İtab (a) : Azarlamak.

İtibar (a) : Ş~ref, saygılılık.

İtidal (İ'tidal) (a) : İtidal, ortada ve adil oluş. Ifrat ve tefritten beri oluş; aşırı olmamak.

İtikad (İ'tikad) (a) : İtikad, inanç, imân, gönülden tasdikle inanma.

İtiraf (İ'tiraf) (a) : İtiraf, hakkı teslim edip doğru ve hak olanı söyleme.

İttiba (a) : Uyma, bağlanma, izince gitme. tâbi' olma, uyma, ardı sıra gitme.

İttifak (a) : Birleşme, buluşma, uyuşma, sözleşme hâli.

İttihad (a) : birlik, aynı fikirde olma.

İttika (a) : ALLAHU Tealâ'dan sakınma, korkma, nefsini koruma.

İttisal (a) : Bitişme, yapışma.

İvaz (a) : Karşılık.

İvmek (t) : Acele etmek. Bir an evvel kavuşmak için aceleyle ve iştiyakla gitmek.

İye (t) : Sahip, ulu, er.

İyşu nuş (İyş u nûş) (a) : İçmek ve eğlenmek.

İyven, eyven (t) : Sağa sola bakın ıp eğlenerek oyala¬narak giden.

İzafat (a) : Sonradan yapılmış olanlar.

İzah etme (t) : Açık seçik anlatma, açıklama.

İzale (İzâle) (a) : Giderme, yok etme.

İzan (İz'ân) (a) : Anlayış, kavrayış, aklı doğru kullanış ve sonunda söz dinleyip boyun eğiş.

İzar (a) : Yanak. Gülizar Gül yanak, gül yanaklı.

İzin izin (İzin - izin) (t) : İzleye izleye, izin¬den giderek.

İzlemek (t) : Tabi olmak, yolun¬dan gitmek.

İzz (a) : İzzet, büyüklük ve yücelik.

İzzet (a) : Üstünlük, şeref. Baş üstünde taşınma.

İzzet (a) : Değer, kıymet, yücelik, ululuk, kudret.

A