Ne güzelmiş Allah'ım, gecelerde Seni anmak,
Ne hoş sevdadır meğer, aşk ile od'a yanmak,
Hasret pınarlarından, yudum yudum içip kanmak,
Kullarına en güzel, İKRÂM imiş meğer RABBim!..
Bilmez Sen'i gafiller ki, zikir etsin yürekten,
Hakk-Hakikat bilmeyen, kul, hüsrandadır gerçekten,
Bülbül-ü şeydâ anlar, GÜL farklıdır, her çiçekten,
Bu aşk GÜLe en güzel, İKRÂM imiş meğer RABBim!..
Yollarına nur saçmış, önden giden âşıkların,
Kıyamete dek sönmez, kalblerdeki ışıkların,
Sebeb-i Rahmet olan, bebek yüklü beşiklerin,
Annelere ne güzel, İKRÂM imiş meğer RABBim...
Çöllerde zem-zem kuyusu, cennette kevser ırmağı,
Gündüz güneş ışığı, geceler yıldız yumağı,
MuhaMMed'le yollanan, Mirac'tan namaz burağı,
Kullarına ne güzel, İKRÂM imiş meğer RABBim...
sallallahu aleyhi ve sellem...
Ya burada kalsaydık, hasret dolu aşkın ile,
İçi bomboş virâne, YÂRsız yârensiz köşkün ile,
Cennette huzur bulur, âşıkların meşkin ile,
Ölümle vuslât ne güzel, İKRÂM imiş meğer RABBim!..
Gülizâr'da bir HÂL var, sabır kalmadı dünyaya,
Çölleri aşsam diyor, bir an önce, atlı- yaya,
Daha fazla dalmadan, bu FÂNİde boş hülyaya,
"DÖN" fermanın ne güzel, İKRÂM imiş meğer RABBim!..
BÜTÜN ÜMİTLERİMİ, AHİTETE BAĞLATTI,
AĞLIYORKEN OYNATTI, GÜLÜYORKEN AĞLATTI,
KANAYAN YARALARI, TUZ BİBERLE DAĞLATTI,
DÜNYA İLE BARIŞMAM, VAZ GEÇTİM HERŞEYİNDEN!...
DOST OLAN ÇAĞIRMASIN, OYUNUNA SEFÂSINA,
ALIŞTIM MÜPTELÂYIM, DERDİNE CEFÂSINA,
DÖNÜP DE BAKMAM BİLE, CİLVELİ CAKASINA,
DÜNYA İLE BARIŞMAM, VAZ GEÇTİM HERŞEYİNDEN!...
HOŞ GÖRÜNDÜ BİR ZAMAN, GÜLDÜ DURDU YÜZÜME,
GÖKKUŞAĞI İNDİRİP, RENKLER SERDİ GÖZÜME,
SONRA DÖNÜP KALLEŞCE,HANÇER VURDU SIZIMA,
DÜNYA İLE BARIŞMAM, VAZ GEÇTİM HERŞEYİNDEN!...
MEĞER SANAL ALEMMİŞ, ÇÖLDEKİ SERAP GİBİ,
BİR ANLIK ÖMRÜ VARMIŞ, GÜLDEKİ YAPRAK GİBİ,
AĞULU ZAKKUM BESLER, GÜBRELİ TOPRAK GİBİ,
DÜNYA İLE BARIŞMAM, VAZ GEÇTİM HERŞEYİNDEN!...
BİR KARANLIK GECEDE, GÖZ KIRPIP GEÇTİ BANA,
ÖLMEDEN DİRİ DİRİ, AKKEFEN BİÇTİ BANA,
ALDI YÂRİMİ BENDEN, AĞYÂRI SEÇTİ BANA,
DÜNYA İLE BARIŞMAM, VAZ GEÇTİM HERŞEYİNDEN!...
İNSAN OĞLU HÜSRANDA, DÜNYA ONA BİR TUZAK,
SANIYOR Kİ, HİÇ ÖLMEM,"ÖLÜM BANA ÇOK UZAK",
OYSA ZAMAN AKMADA, TIPKI KAYAN BİR KIZAK,
DÜNYA İLE BARIŞMAM, VAZ GEÇTİM HERŞEYİNDEN!...
GÜLİZÂR'IN DERDİNE, DERMÂN ARTIK ÂHİRET,
ÇIK "RAHMÂN" NOKTASINA, BİR DE ORDAN SEYİRET,
FANİ DÜNYAYI DA VURUR, AKÂBİNDE KIYAMET,
DÜNYA İLE BARIŞMAM, VAZ GEÇTİM HERŞEYİNDEN!...
Güç ve kuvvet yerinde, bitmez sanarsın,
Ne hırs biter dünyaya, ne de kanarsın,
Vaz geç HAKKı inkârdan, inan yanarsın,
Gençlik biter bedenin, yorulur bir gün!..
Mühlet verilir lâkin, ihmal edilmez,
Yanlış yolla huzura, RABBe gidilmez,
Yüreklere açılan, yara didilmez,
Eline diline gem vurulur bir gün!..
İster bir gün, bu âlemde ister bin yaşa,
Gül bedenin karılır, toprakla taşa,
Kaderinle kalırsın, yalnız başbaşa,
Eş dost akrabalar, darılır bir gün!.
Afâkını geniş tut, enfûsüne bak,
Kemendi ele değil, sen nefsine tak,
Günahları sil baştan, hepsini de yak...
Yaptıkların önüne, serilir bir gün!..
İnsan ya "Tubâ " ya da, "Zakkum" dikmede,
Âhiret tarlasına, tohum ekmede,
Sağda, solda meleğin, seni çekmede,
Hayat filmin eline, verilir bir gün!..
Yaratan yüce ALLAH cc, adıyla oku,
Hayatı HAKKla sevgi, tadıyla doku,
Akıl ölçeğinde tart , az ile çoku,
Gerçek suâl meclisi kurulur bir gün!..
Dünya kime kalmış ki, sana kalacak,
Gülistânda güllerin, bir gün solacak,
İsyan eden nefsine, elem dolacak,
Ölüm gelip defterin, dürülür bir gün!..
Zâlimin zulmü sanma, yanına kalır,
Mühlet verilir belki, yarına kalır,
Ettiği kendinedir, bağrına kalır...
İnceden ince her şey, sorulur bir gün!..
GÜL-İ ZÂR!. Sen dahi, gâfilden olma,
Pişman olup hüsranla, kahırda kalma,
Aldanıp da nefsine, hülyâya dalma,
Nârin tenin ak kefene, sarılır bir gün!..
Ne garib şu dünya heyhat, ne garibdir insan oğlu,
Sarıp sarmalamış şeytan, hem sağdan hem soldan onu,
Bir uykuda yaşar gibi, ölünce uyanır çoğu,
KALB evini banka yapıp, paraya tapanlar gördüm...
Sanâtı görür tabloda, umursamaz sanâtkarı,
Aklı mâişet derdinde, anlamaz zararı kârı,
Yalnızca nefsidir haklı, tek medâr-ı iftiharı,
Yüce Allah mahlûkunu, Halık'ı yapanlar gördüm..
KALBi yaratmış ki Mevlâm, esmâ'ya tecellî olsun,
Kul aşk ile zikr eyleyip, içine rahmeti dolsun,
Kim ister bu fâni yerde, çâresiz ebedi kalsın,
Rahmet dururken önünde, zulmeti kapanlar gördüm..
İnsan ömrü gelir geçer, kime kalmış yalan dünya,
Ciğer pâremi koparıp, söke söke alan dünya,
Dert yumağımı eğirip, ucun göğe salan dünya,
Sararan yapraklar gibi, dalından kopanlar gördüm...
Mala mülke aldanıp da, güvenme kendine sakın,
İmtihan dünyası bura, ne diğer kullardan farkın?,
Gelir Melekü'l- mevt yarın, belki yarından da yakın,
Yol ayrımına gelende, HAKK yoldan sapanlar gördüm...
Aldanma Gülizâr nefse, sen dahi doğrudan şaşma,
Edebini bil dâima , yasak sınırları aşma,
Anlamadan bilmediğin, hal ve işlere bulaşma,
Yüze karşı gülüp gülüp, zevkle el çırpanlar gördüm...
Ahmedi, Mahmudu, Muhammed !
"Bir kere sevdikten sonra, neden küçük bir olumsuzlukla, sevgi baloncuğuna gül dikeni atmış çocuk gibi, ağlayıp sızlıyorsun. Ne oldu? Gül koklarken eline gülün dikeni mi battı? Hani Hak yolunda ölecektin? Hani Hak yolunda can verecektin? Ne oldu vaz mı geçtin bu sevdadan?
Gerçekten bir kere seven ebedi sever. Yunus Emre'nin Taptuk Sultanı sevişi gibi. Ne yapmıştı Taptuk Emre? Yunus'a haksız yere iftira atan dervişlerine, "Gidin, dövün, cezasını verin!" demiş, onlar da Yunus canı döverek, kapıdan dışarı atmışlar. Fakat Yunus'un kafası, kapının aralığında kalmiş. Bu haldeyken bile, "Elhamdülillah! Kafam içerde." diyerek o haline şükretmiş.
İşte, Taptuk Emre, gerçek aşk erini böylece görüp, bağrına basmış. Yaralarını sarmış " Gözümsün, kulağımsın, canımsın" demiş. Söze dayanamıyorsun...Daha, birkaç söze dayanamıyorsun. Ne olacak senin halin? Bu nasıl sevgi böyle? Sabrı olmayanın sevgisi olur mu? Gerçekten sevmek istiyormusun? O zaman sevgini sabır, vefa, sadakat ile sarmala, ki kolayca ne el alsın, ne de yel. Şayet sevgini Hak için seviyorsan, bu sevgi Hakk'a götürür.
Dostun sofrasına oturdun mu hemen tatlı bekleme. Tuzludan, sirkeliden nasibini al da sıra şekerliye gelsin. Ama sen dost evine gelince, sana hoş geldin şekeri tuttu diye, sofradan her zaman şekerliyi arıyorsun. İşte, dost sofrasına yeni oturduğunu buradan anla.
Dilinin umduğunu değil, dostun sunduğunu kabul et.
Sevgi, kısa süreli bir heyecen değildir.
Sevgi, bütün zamana yayılmış olan sürekli bir duygudur.
Sevgiye ara verilmez.
Sevginin fasılası olmaz.
Her ne olursa olsun, sevilene kızılmaz.
Sevilene küsülmez.
Sevgi tek taraflıdır, sevgiden karşılık beklenilmez.
Sevginin baharı, kışı vardır, sevgi baharda doğup, kışın ölmez.
Sevgi her mevsimde bir başka duyulur. Bir başka sevilir..."
(Öz Kaynaktan)
SEVİNCE HAKK'CA...
SEVMELİ İNSAN...
ÖMÜR ÖTESİ...
CENNET VEYA CEHENNEME KADAR....
SEVMEYİNCE DE ASLA SEVMEMELİ İNSAN..
ÖMÜR ÖTESİ..
CENNET VEYA CEHENNEME KADAR....
BAHTINA HEP AĞLAMAK DÜŞEN...
GÜL-İ ZÂR
Nefes kadar yakınımdasın, ey sevgili,
Öyleyse bu hasret niye, nedir sebebi,
Aramıza yasaklar koymuşsun besbelli,
Biribirine karışmayan sular gibi....
Koşturup durdun beni, olmazın peşinden,
Tâ ezelden yandım, aşkın ateşinden,
Vaz geçtim dünyanın ehlinden, eşinden,
Biribirine kavuşmayan yollar gibi...
Ellerim boşlukta hep elini ararken,
Gönlüm, hasret ile sana seni sorarken,
Tutunamadım, aynı ağacı sararken,
Biribirine tutuşmayan dallar gibi..
El Vedûd tecellinle perişân şu kalbim,
Hem aşikâr, hem gizli sevgili HABİBim,
Hem derdimsin, hem dermanım, sensin tabibim,
Dikensiz, susuz yetişmeyen güller gibi...
Dinmez içim dışım feryat figân, ahüzâr,
Vuslat-ı ölümle biter bu hasret, ey YÂR,
Uçup gider ömür dediğin, yâ Gülizar,
Kendi kendine ulaşmayan yıllar gibi,
zamÂN NanKÖR!. İnsÂN NanKÖR!.
->İLK SÖZün ->YER ->EZEL OLur!.:
EZELinden -> “EMÂNet”e
>ZÂLiM-CÂHiL İnsÂNoğLu!.:
إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمَانَةَ عَلَى السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَالْجِبَالِ فَأَبَيْنَ أَنْ يَحْمِلْنَهَا وَأَشْفَقْنَ مِنْهَا وَحَمَلَهَا الْإِنْسَانُ ۖ إِنَّهُ كَانَ ظَلُومًا جَهُولًا ---“İnna aradne’l- EMÂNete ale's- semavati ve’l- erdi ve’l- cibali fe ebeyne ey yahmilneha ve eşfakne minha ve hamelehe’l- insan innehu kane ZaLumen CeHuLa: Şüphesiz biz EMÂNeti göklere, yere ve dağlara teklif ettik de onlar onu yüklenmek istemediler, ondan çekindiler. Onu insÂN yüklendi. Çünkü o çok ZâLiMdir, çok CâHiLdir.”(Ahzâb 33/72)
GÜN GELir BAĞLar İhvÂNim VİRÂNÂ DAĞLar İhvÂNim
YALnız Yaprak Dökmez GÜLLer GÜLLer de AĞLar İhvÂNim!.
ZEVK 7468
KOR-ATeŞ SEVmek<=>SEViLmek hER YÜREğin İŞi DEğiL
“AK SEVD”Lara ALdırma!. SÖZ ALıp<=>VER-İŞi DEğiL
GÜL-i ZÂR GÜLü SARSıLır!. SARaRıR SOLaR İhvÂNim
MÂRiFet SIRRıNı SİLmeKk!. “DÖNEKLeR” ER KİŞi DEğiL!.
13.02.16. 06:18
brsbrsmm.. tktkttksbhh..
DÖNEKLeR ARDın BAK!.mayAN
DÖNüŞ YOLU BIRAK!.mayAN “SIDDıK-Lar” SIRR-ın SÎNEsi
“BeRdEN >SELÂMen”YAK!.mayAN!.
BİR GARİB RÜZGÂRDIR YALNIZLIK, UĞULTUSU ÇIĞLIK ÇIĞLIĞA...
BAZEN SONBAHARDA ESER, BAZEN DE KIŞTA, FIRTINA..
ÖMÜR DEDİĞİN BİR"AN", BİR YANI BAKAR ÖLÜME, BİR YANI DA SAĞLIĞA
YAPMAYIN, BU KADAR YÜK YIKMAYIN, GARİBLERİN SIRTINA....
GÜL-İ ZÂR
En son HAYY-DOST tarafından 15 Şub 2017, 15:18 tarihinde düzenlendi, toplamda 2 kere düzenlendi.
SEVmeyENe 
GÜLİZÂR