Yağmur ve Kaldırım..

[zahidzenderun]

PEYGAMBERİME



Benim efendim, canım efendim,

Cenab-ı hakkın resulü (s.a.s) efendim,

Sana selavat getirmeyen diller utansın.

Seni inkar eden ruhlar utansın.



ALPARSLAN MAZİ

[zahidzenderun]

..
Bir yağmur bilirim, bir de kaldırım

Biri damla damla alnıma düşer

Diğerinde duru göğe bakarım

Ne şehir, ne deniz kokan gemiler


Bir yağmur bilirim bir de kaldırım..



Sezai KARAKOÇ

[zahidzenderun]

DOSTLARI OLMALI İNSANIN


Dostları olmalı insanın,
aynen gemilerin limanları gibi.
Zaman zaman uğradığın, yükünü boşalttığın,
dalgalar dininceye kadar beklediğin koynunda.


Sonra açık denizlere uğurlamalı seni,
geri döneceğin günü bekleme umuduyla.
Bazen, rüzgâra o açmalı yelkenini,
yanağına konan bir öpücüğün coşkusuyla,
halatlarını çözmeli,
seni çok ama çok özlemeli.


Dostları olmalı insanın;
ermiş, bilge, hayatı ezbere okuyabilen.
Düşünmediklerini düşündüren,
seni bir cambaz ipinde, güvende tutabilen,
gerektiğinde senin için ateşi yutabilen,
yolunu ışıtan ustan olmalı.
Şekillendirmeyi öğretmeli hayatın çömleğini.
Sana vermeli soğuk bir kış gününde
üzerindeki tek gömleğini...



Oğuzkan Bölükbaşı

[habibi]

Dost diye diye geçti koca yıllar...

Bak iki yanına senden başka kim var.

İki dost vardır dünyada dostum biri sahibin,

Biri aynını işaret eden aynalar...]

[MINA]

Bir insan ömrünü neye vermeli
Harcanıp gidiyor ömür dediğin
Yolda kalan da bir yürüyen de bir
Harcanıp gidiyor ömür dediğin
………
Günler geçip geçip gidiyor. Saatler çılgın bir akarsudur aslında. Saniyelerse bu coşkun suyun damlacıkları misali. Her şey ne kadar da hızlı geçiyormuş. Şairin dediği gibi geç fark ediyoruz hep taşın sert olduğunu….

İnsanoğlu bir kuş misali uçup gidiyoruz.da bunu pek fark ediyor muyuz?Gerçek değerini anlamadığımız veya geç anlayabildiğimiz iki değerden birisi sağlık öbürü de zaman denilen enteresan oluşum. Kuran’da insan hayatının aslında kısacık olduğu anlatılır ve önemli olanın bu süreçte ne olduğu uyarı olarak açıklanır:

“Biliniz ki dünya hayatı bir oyun, bir eğlence, bir süs ve kendi aranızda övünme, mal ve evlat çoğaltma yarışından ibarettir. Bu, tıpkı bir yağmura benzer ki; bitirdiği ot, ekincilerin hoşuna gider, sonra kurur, onu sapsarı görürsün, sonra çerçöp olur. Ahirette ise çetin bir azab; Allah'tan mağfiret ve rıza vardır. Dünya hayatı, aldatıcı bir zevkten başka bir şey değildir.”Hadid/20. ayet

Güz, kış derken şimdi baharın ortalarındayız. Kim bilir bu yeryüzündeki kaçıncı bahar. Evrenin devinimi devam ediyor hiç durmaksızın. Bu devinimde bizim yerimiz ne ?Ömür dediğin nedir ki? Bugün olmuşuz yarın belki yokuz. Bir varmış bir yokmuş olacağız, masal olacağız öldükten sonra.

Tabii ki de öbür dünya var. Yaşamımdan sorumluyum sizin gibi..Şimdi yaşıyoruz ve altı buçuk milyarda bir parçayız. Güzel şey var olmak,hayatta olmak ,şu havayı solumak hissedebilmek her şeyi. Şükür Yaradan’a…

Atalarımız ne güzel söylemiş “Ölüme yok çare” ; yani yaşam varsa bir şeyler de değişebilir. Allah’tan ümit kesilmez; ama bitiş demek bir ölüm. Yapmak istediklerimizi gerçekleştirme ya da gerçekleştirememeyle ilgili olan bir bitiş…

Aslında unutulup gideceğiz ne olursak olalım belki bazılarımız daha çok anılacak; çünkü kimse unutulmak istemez ki kolay kolay. Kim istemez adının 2099’da anıldığını. İnsana yapılacak en büyük işkencenin onu yaşarken yok saymak olduğu vurgulanır.

Bu var olduğunun bilinmesi ihtiyacı öldükten sonra dahi geçerlidir. Herkes adını, sanını, soyunu bırakmak ister. Herkes kendisinin var olduğunun bilinmesini ister. Doğal bir ihtiyaçtır bu aslında. İnsanın kabul edilme açlığı psikolojik bir gayret. Değişik şekilleri var bu gayretin kimi evlat yetiştirir, kimi sanat üretir anılmak adına. Üstad Aşık Veysel’de şöyle belirtir bu isteği:

“Ben giderim adım kalır
Dostlar beni hatırlasın
Düğün olur bayram gelir
Dostlar beni hatırlasın”

Evet herkes bir şekilde hatırlanmak ister. Doğamızda bu var çünkü ; hatırlanmak adına

“Avazeyi bu aleme Davud gibi sal
Baki kalan bu kubbede bir hoş sada imiş”
Der Divan şiirinin büyük ustalarından Baki ; yani herkes bu unutulmama arzusunu duyar içinde ve kalıcılık adına hünerlerini sergilerler.

Velakin bunları söylerim de çoğumuzun ismi dahi kalmayacak gariplerin çok bulunduğu şu alemde. Süleyman Efendi adlı bir garibanın ölümünün ardından Orhan Veli bunu şöyle anlatır Kitabe-i Seng-i Mezar şiirinde:

“ Öyle bir rüzgar ki,
Kendi gitti,
İsmi bile kalmadı yadigâr.
Yalnız şu beyit kaldı,
Kahve ocağında, el yazısıyle:
'Ölüm Allahın emri,
Ayrılık olmasaydı…”

Şair de bu rahmetli gibi garip ayrıldı aramızdan. Kim bilir kendi edebiyat akımına Garip demesinin nedeni de buydu.

Ne kadar anılsak da anılmasak da zaman denilen o rüzigar hayatımızda biriktirdiğimiz hatıralarımızı, gülüşlerimizi, kederlenmelerimizi velhasıl her yaşadığımızı savurup götürecek bir bilinmezliğe.

[habibi]

Oysa içinde döndüğümüz aynı dervişhane! Sadece birkaç adım ötende dönen dervişim ben. Kendi hayatının anlamını çözmeye uğraşan biriyim. Var mı aslında bireyliğim? Bir elim göğe dönük, diğer elim toprağa. (Bir)liği düşünüyorum sıkça...
(Hep aynıyız!!!)


Ama yine kendime dönemiyorum ben.

(Yok birbirimizden farkımız!!!)

Günlük telaşlar yüzünden erteliyorum hep kendime dönmeyi, göremiyorum, yeterince, bir tek kendimi, kalp gözüyle...

[habibi]

Üzülme!
Üzülebiliyorsan bir kalbin var demektir. Kalpsizler üzül(e)mezler ki. Ne mutlu sana ki, üzülebiliyorsun. Dokunan var demek ki kalbine. Ya dokunulmasaydı kalbine. Ya hüznün gönül toprağını karmasına izin verilmeseydi. Demek ki gözden çıkarılmadın. Demek ki sen hâlâ bir umut tarlasısın.

Üzülme!
Üzülüyorsan, Biri var ki cılız varlığını düştüğü çamurdan kaldırmak istiyor. Onun için dokunuyor kalbine. Kıymetini bil ki, üzmeye değer görüyor seni. Hüzünlerin kalbinin toprağını allak bullak ediyorsa, sen ekilmeye layık bir topraksın demektir. Kaygıların vuruşuyla tuz buz oluyorsa taş katılığında büyüttüğün güvencelerin, yarılan göğsüne umut fidanları dikiliyor demektir.

[habibi]

Üzülme!
Yüzün yerde geziyorsan, ellerin boynuna sarılı ise, içini ısıtacak haberlerin mürekkebi damlıyor olmalı ömrünün defterine. Kar yağıyorsa güvendiğin dağlara, yarının ovalarında rengârenk çiçeklerin olacak demektir. Hırçın fırtınalar sarsıyorsa sevinçlerinin zirvesini, rüzgârlar dövüyorsa umudunun yamaçlarını, bir yüce dağsın sen demek ki, az bekle, eteğinden serin pınarlar akmaya başlayacak demek ki…


Üzülme!
Üzülüyorsan, şımaramazsın. Kibrin kirli tuzağına düşemezsin. Kendini beğenmişliğin çamuruna dolaşmaz ayakların. Uzak geçersin isyanlı yollardan. Heveslerinin ardı sıra düşüp nisyan uçurumlarının başına sürüklenmezsin. Seni Biri yakınlığına çağırıyor demek ki… Gözden çıkarmamış olmalı seni.

Üzülme!
Üzülüyorsan, bir kutlu teselli kapısının önünde bekletiliyorsun demektir. Gözlerini kaldır vefasız dünyanın eşiğinden. Gönlünün elinden çıkar sebeplerin boş avuntularını. Umudunu kes sahte doymalardan. Yüreğini küstür coşkulardan. Kapı açıldı açılıyor demektir.

[zahidzenderun]

Nutk-u Şerif...







Hak suretidir âlem-i imkân ile Âdem
Bundan güzeli nerde ki Cennet'te mi sandın?..


Her yer ne güzel menba-ı hüsn, insan güzeli
Sende bu cemâli, huri gılmanda mı sandın?..


Her yerde, fakat arifin kalbindedir Allah,
Yoksa sen onu arz u semâvâtta mı sandın?..


Dünyâ diyerek geçme sakın, burdadır her şey
Mîzân ü sırât'ı mutlaka orda mı sandın?..


Cennet ü dûzah, gatmm ü sürür, zulmet ile nûr
Yaptıklarının gölgesi, hâriçte mi sandın?..


Bilgin sana kıymet, talebin neyse osun sen
İnsanlığı sâde yiyip içmekte mi sandın?..


Hâlin ne ise müşteri sen oldun o hâle
Noksanı meğer adl-i ilâhîde mi sandın?..


Fikrim bu benim, virdim ise her lahzada âh
Sen âh-ı ateş-sûzumu beyhude mi sandın?..


Yeniler her âh ile Ken'ân ahd-i Elest’i
Ahım acaba nefha-yı hâbîde mi sandın?..




Ken’an Rıfâî

[zahidzenderun]

Yeter



Şu havayı gönül payedarından
Yarana elveda edelim yeter
Yedi nar sunanlar yandı narından
Cehennemden çıkıp gidelim yeter


Ben dervişem hoşça kervan düzmüşem,
Gönlüm bahar yeli gibi sezmişem
Dalgıcım aşk deryasında yüzmüşem
Naz etme ey bülbül sedalım yeter


Davut Sulari'yim mana-yı natık,
Biz araf ehline uymuşuz artık
İlm-i cavidandan mücevher sattık
Gönül kervanını güdelim yeter



Davut Sulari

[zahidzenderun]

Canlı bir kitapsın, yazarı Mevlâ
Açık dur, kitaplar seni okusun.
Yüzünde şavklansın nazarı Mevlâ
Eğilsin mehtaplar seni okusun.


Kasırga ol, döne döne zikir et
Her nefese on bin misli şükür et
Şüphe burgacında Hakk’ı fikir et
Uyansın girdaplar seni okusun.


Erisin geceler gündüze gel ki
Kalmasın tek engel bir düze gel ki
Secdede Rabb’inle yüz yüze gel ki
Minberler, mihraplar seni okusun.


‘Ezel’in, ‘ebed’in şifresi sende
‘Menfi’nin, ‘müsbet’in şifresi sende
Çözülsen de olur, çözülmesen de
Sorular, cevaplar seni okusun.


Aşktan, estetikten, ahenkten yana
Şiir, resim, müzik imrensin sana
Camiler, sebiller gelsin lisana
Hayırlar, sevaplar seni okusun.


Bedenin coğrafya, tarihtir dünün
Ayrı ayrı sayfa saatin, günün
Dört kapısı açık dursun gönlünün
Alimler, erbaplar seni okusun.


Nefret boşta kalsın, aşk ile dol da
Işık, kılavuz ol gittiğin yolda
Kur’an’dan feyz alan bir mektup ol da
Yazdığın kitaplar seni okusun.


Abdurrahim Karakoç

[sessizdua]

Allah razı olsun kardeşim ne güzel yazıyorsunuz..........

[Gul]

ve aleykümü’s-selâm

Değerli hocam,
Saygı değer Kul İhvani,


"Tıpkı Yağmurun rahmet damlaları gibi her bir yerlerden her bir şekillerde
Kevser Havuzunda toplandık gidiyoruz elhamdülillah.."dersiniz...

Sayenizde efendim...
BİR likten BİZ liğedir yolumuz
Hep tâze, hep yeni, hep yiğit İlahî Aşk Yolcuları olarak.

ALLAH SİZDEN RAZI OLSUN

................................

Miskin Yunus söyler sözün
Yaş doldurmuş iki gözün
Bizi bilmeyen ne bilsin
Bilenlere selam olsun

YUNUS EMRE

................................

Eyvah kaldım bu dert ile möhnete
Halimi o yare bildiren olsa
Sermişem postumu arşı uzlete
Lalü gevherimi aldıran olsa

Bu aşıklık hal içinde hal oldu
Bizim mekanımız gurbet el oldu
Aktı yaşım çevre yanım sel oldu
Çeşmimin yaşını sildiren olsa

Nuri Mahit napsın ey hüsnü enver
Yoluna fedadır bu can ile ser
Bu aşkın elinden oldum derbeder
Düşmüşem düşkünem kaldıran olsa

Bir gonca bitişmiş dallar içinde
Bülbülem öterem güller içinde
Melul mahzun kaldım iller içinde
Ağlar dertli gönlüm güldüren olsa

Daimi'yim der ki hal yareleri
Bülbülü ağlatır gül yareleri
Şu sinemde olan dil yareleri
Derdime bir deva bulduran olsa

AŞIK DAİMİ

[Gul]

ZEVK 1085

Gönlüme girdin Güzelim, gözüm başkasın görmüyor
Ağyâr ahım alkışlıyor, Yâr’im hâlimi sormuyor
Yüküm ağır-yolum yokuş, keçem suda Kul İhvâni!
Islanmışım sırılsıklam, gönlümde yağmur durmuyor!..

20.11.1994 13:44 ev..

Keçem suda : Çoban giyecekleri olup yünden yapılan keçeler ıslandığında suyu emer ve taşınmaz olabilir… Hasan Dağı tecrübemle…

[MINA]

Ebû Mûsâ el-Eş‘arî radıyallahu anh’ten rivayet edildiğine göre Resûl-i Ekrem sallallahu aleyhi ve sellem şöyle dua ederdi:

“Allâhümmağfirlî hatîetî ve cehlî ve isrâfî fî emrî ve mâ ente a‘lemü bihî minnî. Allâhümmağfirlî ciddî ve hezlî, ve hataî ve amdî ve küllü zâlike indî. Allâhümmağfirlî mâ kaddemtü vemâ ahhartü, vemâ esrartü vemâ a‘lentü, vemâ ente a‘lemü bihî minnî, ente’l-mukaddimü ve ente’l-muahhir, ve ente alâ külli şey’in kadîr:

Allah’ım! Günahlarımı, bilgisizlik yüzünden yaptıklarımı, haddimi aşarak işlediğim kusurlarımı, benden daha iyi bildiğin bütün suçlarımı bağışla! Allah’ım! Ciddi ve şaka yollu yaptıklarımı, yanlışlıkla ve bilerek işlediğim günahlarımı affeyle! Bütün bu kusurların bende bulunduğunu itiraf ederim. Allah’ım! Şimdiye kadar yaptığım, bundan sonra yapacağım, gizlediğim ve açığa vurduğum, ölçüsüz bir şekilde işlediğim ve benden daha iyi bildiğin günahlarımı affeyle! Öne geçiren de Sen, geride bırakan da Sensin. Senin gücün her şeye yeter.”

[HAYY-DOST]

Sarmasın kollarım bir sevgili,
Alnım HEP secdende olsun yeter,
Susmasın DERTLİ KALBimin dili,
Hep senin ZİKRinle dolsun yeter....

[HAYY-DOST]

Beden toprakta olsun ne çıkar,
RUHum hür aleme dalsın yeter,,
Unutursa dostlar, beni yakar,
Duygularım burda kalsın yeter

AHH! ZAHİDEM ..AHH!!!ALLAHCC IN NURUNA GARK OLASIN ..AMİN...

[anlamak]

Nutk-u Şerif...







Hak suretidir âlem-i imkân ile Âdem
Bundan güzeli nerde ki Cennet'te mi sandın?..


Her yer ne güzel menba-ı hüsn, insan güzeli
Sende bu cemâli, huri gılmanda mı sandın?..


Her yerde, fakat arifin kalbindedir Allah,
Yoksa sen onu arz u semâvâtta mı sandın?..


Dünyâ diyerek geçme sakın, burdadır her şey
Mîzân ü sırât'ı mutlaka orda mı sandın?..


Cennet ü dûzah, gatmm ü sürür, zulmet ile nûr
Yaptıklarının gölgesi, hâriçte mi sandın?..


Bilgin sana kıymet, talebin neyse osun sen
İnsanlığı sâde yiyip içmekte mi sandın?..


Hâlin ne ise müşteri sen oldun o hâle
Noksanı meğer adl-i ilâhîde mi sandın?..


Fikrim bu benim, virdim ise her lahzada âh
Sen âh-ı ateş-sûzumu beyhude mi sandın?..


Yeniler her âh ile Ken'ân ahd-i Elest’i
Ahım acaba nefha-yı hâbîde mi sandın?..




Ken’an Rıfâî

Her yer ne güzel menba-ı hüsn, insan güzeli
Sende bu cemâli, huri gılmanda mı sandın?..

[anlamak]

Ebû Mûsâ el-Eş‘arî radıyallahu anh’ten rivayet edildiğine göre Resûl-i Ekrem sallallahu aleyhi ve sellem şöyle dua ederdi:

“Allâhümmağfirlî hatîetî ve cehlî ve isrâfî fî emrî ve mâ ente a‘lemü bihî minnî. Allâhümmağfirlî ciddî ve hezlî, ve hataî ve amdî ve küllü zâlike indî. Allâhümmağfirlî mâ kaddemtü vemâ ahhartü, vemâ esrartü vemâ a‘lentü, vemâ ente a‘lemü bihî minnî, ente’l-mukaddimü ve ente’l-muahhir, ve ente alâ külli şey’in kadîr:

Allah’ım! Günahlarımı, bilgisizlik yüzünden yaptıklarımı, haddimi aşarak işlediğim kusurlarımı, benden daha iyi bildiğin bütün suçlarımı bağışla! Allah’ım! Ciddi ve şaka yollu yaptıklarımı, yanlışlıkla ve bilerek işlediğim günahlarımı affeyle! Bütün bu kusurların bende bulunduğunu itiraf ederim. Allah’ım! Şimdiye kadar yaptığım, bundan sonra yapacağım, gizlediğim ve açığa vurduğum, ölçüsüz bir şekilde işlediğim ve benden daha iyi bildiğin günahlarımı affeyle! Öne geçiren de Sen, geride bırakan da Sensin. Senin gücün her şeye yeter.”

Amin... Amin... Amin...