...
İyi bilirsiniz ki BİZ,
Bu Leş Çölü olan İmkanla İmtihan Tiyatro Sahnesinde,
Tevhid Tüccarlığı ve Tasavvuf Simsarlığı yapan kendini bilmezlerden olmaktan Allahuzülcelâle sığınırız..
Aşk Çölümüzde Livechillah insanlara,İlim-Edeb-İrfan-Erkanhasbi Hizmet Kıtmirliği ALIN YAZımız inşaallah..
Bunu da Resûlullah sallallahu aleyhi vesellem Adına, Hesabına ve Şerefine yapmamayı Ona ihanet sayarız!..
ÖZü körler için bu SÖZler..
BİZBİRİZyaa! Ne desek deriz, Ana, Baba, Can,Cânân,Kul, Sultan..
Ne Mürşidiz Ne dePÎR-İZ BİZBİR-İZiçinde BiR-İZ
Halis Muhlis Hizmetçiyiz
ÇiLe Çölünde KıTMiR-İZ!..
ZEVK 3744
HaYYDoST!..
KiMi BİZ İZ im kaybettim! KiMisi PîRlendim Diyor! KiMisi tam Temizlendim! KiMisi KİRlendim Diyor! Muhammedî SermâyemİZ, Sırr-ı SıFıR BİZ siz BİZ i KiMi KeVSeR'e Kavuştum! KiMi Zehirlendim Diyor!..
GİTtin
BiTtin
YİTtin
SANma! SeNi SEVeriz HAKKtaBİZBİR-iZDER-İZ..
ZEVK 4341
ÇiGan ÇıĞlığında İÇim,İÇli Tok SESin DeRiNden
Yine SORular SORuyor,SıRR-ı SEVdâ SeHeRinden
AŞK-ta KÖRDüĞüM-üz,AŞK-ta GÖRDüĞüM-üz! Değişen bir ŞEY Yok ZÂHİD!NeŞ’Esinden-Kederinden!..
Çigan müziği, macaristan kökenli, hareketli, yaylı sazlarla yapılan bir tür müzik...
Barboros ve seninle parelel dinlediğimizde derin dalgalar doğardı içimizde...
Çingene umursamazlığında delice ağlamak kaplardı geceleri zahid can...
Bilirsin sen sessiz-ıssız gecelerin sözsüz-sesli, yay ve düdük feryatlarını ah canım..
Saskın, cânan cân’dadır, orda burada arama
Sasısın da çift görürsün, baskasını karama
O sana “ben” der ama, sen O’na “sen” diyorsun
Gözlerini düzeltirsen perde girmez arana
Dedi; git de dolan gel, şu dünyanın seyrinde...
Hele bir bak, gör hele, ne var imiş gayrımda...
Korkma! Elbet sonunda döneceğin yer benim!
Korkma! Herkes bıraksa, tutacağım, yar benim...
Emir demiri kesti, ana-baba bahane...
Eller nederse desin, Can'ım hükmün şahane...
Bir güzelliktir hayat, bir sevinç ve sevimliliktir yaşamak.
Sevmek önemli, sevilmek de önemli, ama sevindirmek daha önemli olmalı.
Bir insanın hak ettiği tek şey varsa, o da sevgi. İnsan olduğu için sevmek insanı.
Sevdiğinizi ona söylemeniz.
Onun da sevildiğini bilmesi.
Sevilmeye layık bir varlık olduğunu fark etmesi ne kadar güzel bir şey.
Yeryüzüne inen en güzel nimet, insana verilen en hayatî duygu,
paylaşıldıkça artan en bereketli lezzettir sevgi.
Sevgi, bu koca âlemin, bu sevimli dünyanın tek varlık sebebi, tek yaratılış sebebi:
Âlemin mayası, ışığı, nuru ve hayatı.
Yüce Yaratıcı sevgiyle yaratmış kâinatı,
sevmiş de var et¬miş her şeyi,
sevgiyi yerleştirmiş her şeyin özüne, yüzüne ve gözüne.
Güneş nasıl ışık verir, ısıtır ve parlatır her varlığı, yaratılışında bu maya olmasa?
Cansız bulut nereden bilir yağmura muhtaç olan toprağı, ağacı, insanı, bulutça bir sevgi taşımasa?
İncir ağacı çamur içinde yaşadığı halde nasıl olur da süt verir yavrusu olan meyvesine, bu öz ona verilmeseydi?
Koca aslan kimden öğrenmiş yavrusuna sütüyle birlikte esirgemediği o sevgi nimetini.
Gerçekten biz insanlar nasıl yaşardık sevgi yaratılmasaydı,
böyle bir duygu içimize konmasaydı, böyle bir hisle tanışmasaydık?
Kendisini bize sevgisiyle tanıtan Yüce Allah,
âlemi onun hürmetine yarattığı o güzel insana “Habibim” demiş.
“Sevdiğim, sevgilim, en sevgili” anlamına.
O da herkese sevgiyi aşılamış, sevgiyi öğretmiş, sevgiyi yaşatmış,
sevgi dilini ders vermiş hayatı boyu...
Sevgi dili kadar konuşulan bir başka dil var mı dünyada?
Herkesin, her varlığın bildiği en rahat dil.
Herkesin anladığı en kolay dil.
Herkesin konuştuğu en güzel dil.
Bebek de anlar bu dili, dede de yaşar bu dille.
Çiçek de bilir bu dili, kelebek de konuşur bu dilden...
Anadolu’muzda, bağrımızda açan çiçekler yaymış bu dili gönüllere, gönüllülere, gönül ehline, gönüllerince, gönülden, hasbî olarak...
“Bu toprağa sevgi tohumundan başka bir tohum saçmadık” demiş Hazret-i Mevlânâ...
“Ben gelmedim dâvi için
“Benim işim sevi için
“Dostun evi gönüllerdir
“Gönüller yapmaya geldim” dizeleriyle mısralaştırmış Yunus’umuz bu ruhu...
Bu güzel insanlar asırlar boyu yaşamışlar, yaşatmışlar;
sevmişler her varlığı, sevilmişler devamlı...
Sevgiyi gülücük şekline getirmiş neşe kaynağımız, sevgi elçimiz, sevimli Akşehirli Nasrettin Hocamız.
Onu adını duyar duymaz, bir kitapta görür görmez neden içimiz aydınlanır birden bire?
Gülücükler tomurcuklanır yüzümüz- de, sevgi yaşları akar gözümüzden...
Mevlânâ’ya, Yunus’a, Nasrettin Hoca’ya bütün bir dünya sahip çıkmış benimseyerek,
kendilerin- den bilerek, sahiplenerek.
Bu sevgi güzellerinin kitaplarının, şiirlerinin, fıkralarının çevrilmediği bir dünya dili kalmamış neredeyse?
Dünyaya, âlemin her yerine sevgiyi aşıladık, sevgiyi ulaştırdık, sevgiyi gönderdik, sevgiyi öğrettik,
ama her nedense kendimizden biraz esirgedik, birbirimizden kıskandık, açığa vurma- dık, ketûm kaldık.
Aslına bakarsanız, sevgi bütün yönleriyle işlenmiş içimize, ruhumuza, benliğimize, hislerimize nakış nakış…
Öncelikle en yakınları- mıza, eşimize, gözbebeğimiz yavrularımıza,
anne-babamıza ve akrabalarımıza cömertçe sunmalı sevgi çiçeklerini demet demet...
Dostlarımıza, arkadaşlarımıza, çevremize, ülkemize, insanlığa ve bütün varlıklara kısmadan,
kıskanmadan, kıskandırmadan, bolca ve fazlaca vermeli,
karşılık beklemeden, beklenti içine girmeden hiçbir şekilde.
Yapabildiğimiz kadarıyla…
Sırf bunun için, sevgi fedakârı olmalı, husumete, kine, nefrete vakit bırakmamalı.
İçimizdeki düşmanlık duygusu mu önde, sevgi duygusu mu?
Kalbimizde nefret duygusu mu hâkim, yoksa muhabbet duygusu mu?
Bir insanla karşılaştığımızda onda hoşumuza gitmeyen şeyler mi gözümüze çarpıyor,
yoksa hoşumuza giden tarafları mı?
Bir din kardeşimizi gördüğümüz zaman onun eksikleri mi dikkatimizi çekiyor,
yoksa iyi ve güzel tarafları mı?
Dargın olduğumuz birisiyle en kısa zamanda barışmak mı içimizden geçiyor,
yoksa o can sıkıcı hali devam ettirmek mi?
Her ne olursa olsun barış taraftarı mıyız,
yoksa hep barışın karşısında mı yer alıyoruz?
Eğer sevgi, bütün geçerli sebepleriyle birlikte gerçek anlamda bir kalpte bulunsa
o zaman düşmanlık geri planda kalır ve acıma şekline bürünür.
Buna göre sevdiğimiz bir insanın kötü yönleri, hoşumuza gitmeyen tarafları varsa, ona acırız.
Baskıyla değil, tatlı bir yaklaşımla düzeltme- sine çalışırız.
Sevdiğimiz bir insanın hoşumuza gitmeyen bir huyundan dolayı ona tavır almazsak,
bir an önce bu davranışını düzeltmesini arzu ederiz.
Düzeltemese de ondan nefret etme yerine onun adına acır, üzülürüz.
Bu durum içimizdeki sevginin hep ön planda olduğunun alametidir.
Fakat düşmanlık edecek ve nefret duyacak sebepler kalbimizde gerçek anlamda bulunuyorsa,
bu durumda sevgi geri plana düşer, resmi ve yapmacık bir kılıfa bürünür.
Bu da çift kişilikli bir tavrı ortaya çıkarır.
Mesela karşı taraftaki adamdan nefret ediyor, mümkün olsa hiç görüşmek istemiyor,
fakat birlikte bulunmak zorunda isek veya ona hep ihtiyacımız olacaksa,
bu durumda davranışlarımız hep yüzeysel kalır, resmi bir havada yürür.
Düşmanlık duygusu öne çıkan, barışa yanaş- mayan ve geçinmeden
ziyade geçimsiz tavırlar sergileyen bir insan zaten her şeyden önce kendi kendini yiyip bitirir.
Çünkü o kişi aklına geldikçe, onunla arasında geçen olayı hatırladıkça içi daralır,
canı sıkılır, morali bozulur, stres içine girer.
Çare, “düşmanlığa düşmanlık etmek, sevgiyi sevmektir.”
Yani içimizde var olan düşmanlık duygusuna karşı düşmanlık etmeli,
hayata düşman ca değil, dostça ve kardeşçe bakmalıdır.
İçimizde sevginin yeşermesi için de her şeyden önce “sevgiyi sevmeli”,
sevgi duygusunu sevmeli, seven, sevilen ve sevimli bir insan olmalıdır.
Bu zor gibi görünen, gerçekten de zor olan bu işi büyükler çözmeye çalışmışlar.
Bir gün Hazret-i Mevlânâ’nın huzuruna birbirlerine dargın iki kişi getirirler.
Mevlânâ onlara bir an önce barışmalarını söyler ve şu örneği verir:
“Allah, bazı insanları su gibi lâtif, mütevazı, daima aşağıya doğru akan ve yumuşak huylu yarattı,
bazılarını da toprak ve taş gibi sert mizaçlı olarak yarattı. “
Su, toprağa karışır, meyvelerin büyümesi- ni, canlıların hayatlarını devam ettirmelerini sağlar.
Böylece o sulardan ruhlara ve bedenlere gıda temin edilip, menfaat sağlanır.
“Su toprağa gitmezse, topraktan da, sudan da layıkıyla istifade edilmez.
“Ey Nureddin! Bu arkadaşın toprak hükmünde olup, yerinden kalkmaz ve barışmazsa, sen su gibi tevazu üzere ol ve onunla anlaş.
“Herkes bilir ki, iki küs olan kimseden hangisi öbüründen önce davranırsa, Cennete ötekinden önce girecektir.
Daha çok sevap kazanacaktır.
Dolayısıyla, bu barıştan her ikiniz de istifade etmiş olacaksınız” buyurdu.
Biraz sonra her iki kişi de barıştılar.
Kur’ân diyor ki:“İyilikle kötülük bir olmaz. Kötülüğe, iyiliğin en güzeliyle karşılık ver. Bir de bakarsın, aranızda düşmanlık bulunan kimse candan bir dost oluvermiştir.” (Fussilet Suresi, 34)
Yukarıdaki yazıyı okuyunca dikkatim bir noktaya çekildi,
burada sizlerle de paylaşmak istedim inşaallah.
artık çok yakınımıza gelmiş olan Ramazan-ı Şerif ayımızı
daha bereketli ve inşaallah daha yoğun huzur duyguları içerisinde yaşayabilmemiz için
kalbimizi gözden geçirmemiz ve yazıda da bahsi geçen duygular gibi olumsuzları olumlularla yer değiştirmemiz çok isabetli olacak.
Bunu her zaman yapmamız gerekiyor elbette,
daima bu hassassiyet ile hareket etmemiz gerekiyor.
Ama ola ki unutmuş, atlamış yada farkedememiş isek,
bu mubarek ve muazzam ihsanlar ayı olan Ramazan-ı şerifi bir fırsat ve
bir başlangıç yapıp,
o yeni düzende sabit ve devamlı olmak niyetlerimizle hayatlarımızı
Kuran-i ve Resuli iklimlere taşımak fırsatı önümüzde.
İnşaallah geridönüşsüz sevgi ve muhabbet yollarına gireriz.
Adımlarımız bizi hep sevgiye ve muhabbete taşır.
Gönlümüzden niyetler edip, imrendiğimiz ama muvaffak olamadığımız bütün duygularımız hakikate geçsin
ve bizler Rıza-ı İlahinin muhabbet habbeleri olalım inşaallah.
Yani; üzme üzülme, sev sevil
Ramazan-ı Şerifimizi doya doya en yakin halimizle yaşamamızı dua ederim.
Amin.
Meğer BEN Kör kUY-UYmuşum! Yusuf GELmese KÖRmüşüm!
ZÜLEYHÂnın HeVVÂsında! SU-YUn KÂBEsin ÖRmüşüm! BİZ-BİR-İZ!de Dibbâcece!.. EL ELe ELler!.. YEDULLAH!..
İKİ KALBde BİRR RABB gördüm!.. AYN ile AYNın GÖRmüşüz!..
....... RÂHM-ET KEVSERine ER-EN Her DamlaBİZBİR-İZdir.. Elhamdulillahirabbulâlemin..
ZEVK 4419
“SeBBeHa!”da SüNNetullah!.YAŞArsan RASÛL SüNNeTiN
RASÛL BİLen,ALLAH BULur!..cÂNda cÂNÂN CîM CeNNeTiN
Batmayan GÖNÜL GÜN-EŞ-i..GECE-SiZ GüNdüz NûR-u MîM Merkezinde MuhaMMed HaYY!..Azîz Kardeş Abdu’l-METİN..
Kulİhvâni
22.04.1116:48
glbştvhdtş..
Sünnetullah:ALLAH celle celâluhu’nun Her ÂN, Şe’eN-inde yeniden yaratma tavrı, tarzı, stili ve kısaca İlâhî Kanunları.. Sünnet-i Rasûlullah:Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’in; ALLAH celle celâluhu’nun Zâhir-Bâtın EMRini Tebliğ, Tenzir, Tebşir ve Teşhidiyle ÖRNEK DUY-UY-gulama Hayatı..
El Metînü :Sağlam, şedid, metin, metanet (sözünde ve kararında sağlam, zaafsız) sahibi. Hiçbir şeyde meşakkati olmayan. Kendine mutlak güvenen, güvenilen ve güvenilir olan... Mutlak sağlam, sabit, kavî, güclü, kuvvetli, ve zâtı itibâriyle her hususta sıkıntı, zorluk, yorgunluk ve noksanlıktan münezzeh kudret sahibi olan ALLAH-U ZÜ'L-CELÂL.
Metânet (sağlam, kuvvetli, sert ve dayanıklı) kökünden bir sıfattır.
El Metîn isminin; Kudretullahı niteleyen El Kavî ile Kudretullahı niceleyen El Kadîr, El Kahhâr ve El Muktedir isimleriyle anlam yakınlığı vardır.
Kur'ân-ı Kerîm'de 1 âyette geçer :
إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتِينُ ---“İnnallâhe huver rezzâku zul kuvvetil metîn(metînu: "Şüphesiz rızık veren, güc ve kuvvet sahibi olan ancak ALLAH'tır." (Zâriyât 51/58)
“SeBBeHa!”da SüNNetullah!.
يُسَبِّحُ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ الْمَلِكِ الْقُدُّوسِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ ---“YUSEBBİHU lillâhi mâ fîs semâvâti ve mâ fîl ardıl melikil kuddûsil azîzil hakîm(hakîmi) : Göklerde ne var, yerde ne varsa (HEPSİ) O mülk-ü melekûtun eşsiz hükümrânı, noksaanı mucib herşeyden pâk ve münezzeh, gaalib-i mutlak, yegâne hukûm ve hikmet saahibi ALLÂHI TESBÎH (VE TENZÎH) ETMEKDEDİR.” (Cuma 62/1)
Yusebbihu: tesbih eder. Sebbaha: yüzmek..
Yerdeki göklerdeki ZeRReler yani ATOMlar;
NeşRlerinden HaŞRlerine kadar döndüler, dönmekteler ve dönecekler.
Bu SeBBaHa yüzüşRAKSı hep sürecek her AN yeniden Yaratılara ŞEENULLAHta..
Ve ne zamAN AKILlarımız DEVR-ÂNı Anlarsa ve DEVRe İştirak ederse Yusebbuhu Zikr-i Dâmindeyiz inşae ALLAH..
''Allahümme salli ve sellim ve bârik alâ seyyidinâ Muhammedîn abdike (Muhammedîyyeti) ve nebîyyike (Mahmudîyyeti) ve Resûlike (Ahmedîyyeti) ve Nebîyyûl-ümmîyyi (Habibîyyeti) ve alâ âlihi ves-sahbihi ve Ehl-i Beytihi...''
Hasbî Hizmet NuR yoLudur! der idim kendi kendime
Yağan yağmur gibi rAHMET!. Nasib kime, kısmet kime
ÜZME-ÜZÜLME-SEV-SEVİL!. NuR yoLunda BİZBİR-İZBil!
Bir ELİF damlası daha, KÛN KEVSERİ Nur-u MiMe!..
أَفَرَأَيْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلَهَهُ هَوَاهُ وَأَضَلَّهُ اللَّهُ عَلَى عِلْمٍ وَخَتَمَ عَلَى سَمْعِهِ وَقَلْبِهِ وَجَعَلَ عَلَى بَصَرِهِ غِشَاوَةً فَمَن يَهْدِيهِ مِن بَعْدِ اللَّهِ أَفَلَا تَذَكَّرُونَ ---“E fe reeyte menittehaze ilâhehu hevâhu ve edallehullâhu alâ ilmin ve hateme alâ sem’ihî ve kalbihî ve ceale alâ basarihî gışâveh(gışâveten), fe men yehdîhi min ba’dillâh(ba’dillâhi), e fe lâ tezekkerûn(tezekkerûne) :Şimdi sen, kendi hevasını ilah edinen ve Allah'ın bir ilim üzere kendisini saptırdığı, kulağını ve kalbini mühürlediği ve gözü üstüne bir perde çektiği kimseyi gördün mü? Artık Allah'tan sonra ona kim hidayet verecektir? Siz yine de öğüt alıp düşünmüyor musunuz?” (Câsiye 45/23)
وَمَن يَتَوَلَّ اللّهَ وَرَسُولَهُ وَالَّذِينَ آمَنُواْ فَإِنَّ حِزْبَ اللّهِ هُمُ الْغَالِبُونَ ---“Ve men yetevellallâhe ve resûlehu vellezîne âmenû fe inne hızbellâhi humul gâlibûn(gâlibûne) :Kim Allah'ı, Resûlü'nü ve iman edenleri dost (veli) edinirse, hiç şüphe yok, galip gelecek olanlar, Allah'ın taraftarlarıdır.”(Mâide 5/56)
اسْتَحْوَذَ عَلَيْهِمُ الشَّيْطَانُ فَأَنسَاهُمْ ذِكْرَ اللَّهِ أُوْلَئِكَ حِزْبُ الشَّيْطَانِ أَلَا إِنَّ حِزْبَ الشَّيْطَانِ هُمُ الْخَاسِرُونَ ---“İstahveze aleyhimuş şeytânu fe ensâhum zikrallâh(zikrallâhi), ulâike hizbuş şeytân(şeytâni), elâ inne hizbeşşeytâni humul hâsirûn(hâsirûne) :Şeytan onları sarıp kuşatmıştır; böylelikle onlara Allah'ın zikrini unutturmuştur. İşte onlar, şeytanın fırkasıdır. Dikkat edin; şüphesiz şeytanın fırkası, hüsrana uğrayanların ta kendileridir.” (Mucâdele 58/19)
يُسَبِّحُ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ الْمَلِكِ الْقُدُّوسِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ ---“YUSEBBİHU lillâhi mâ fîs semâvâti ve mâ fîl ardıl melikil kuddûsil azîzil hakîm(hakîmi) :Göklerde ne var, yerde ne varsa (HEPSİ) O mülk-ü melekûtun eşsiz hükümrânı, noksaanı mucib herşeyden pâk ve münezzeh, gaalib-i mutlak, yegâne hukûm ve hikmet saahibi ALLÂHI TESBÎH (VE TENZÎH) ETMEKDEDİR.” (Cuma 62/1)
Yusebbihu: tesbih eder. Sebbaha: yüzmek..
Yerdeki göklerdeki ZeRReler yani ATOMlar;
NeşRlerinden HaŞRlerine kadar döndüler, dönmekteler ve dönecekler.
Bu SeBBaHa yüzüş RAKSı hep sürecek her AN yeniden Yaratılara ŞE'ENULLAHta..
Ve ne zamAN AKILlarımız DEVR-ÂNı Anlarsa ve DEVRe İştirak ederse Yusebbuhu Zikr-i Dâmindeyiz inşae ALLAH..
وَاللَّهُ خَلَقَ كُلَّ دَابَّةٍ مِن مَّاء فَمِنْهُم مَّن يَمْشِي عَلَى بَطْنِهِ وَمِنْهُم مَّن يَمْشِي عَلَى رِجْلَيْنِ وَمِنْهُم مَّن يَمْشِي عَلَى أَرْبَعٍ يَخْلُقُ اللَّهُ مَا يَشَاء إِنَّ اللَّهَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ---“Vallâhu halaka kulle dâbbetin min MÂİN, fe minhum men yemşî alâ batnih (batnihi) ve minhum men yemşî alâ ricleyn (ricleyni) ve minhum men yemşî alâ erba’ (erbain), yahlukullâhu mâ yeşâu, innellâhe alâ kulli şey’in kadîr (kadîrun) :Allah, her canlıyı SU-dan yarattı. İşte bunlardan kimi karnı üzerinde yürümekte, kimi iki ayağı üzerinde yürümekte, kimi de dört (ayağı) üzerinde yürümektedir. Allah, dilediğini yaratır. Hiç şüphesiz Allah, her şeye güç yetirendir.” (Nûr 24/45)
BâKi SANır FâNidir DosT!..:
وَلَا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ كُلُّ شَيْءٍ هَالِكٌ إِلَّا وَجْهَهُ لَهُ الْحُكْمُ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ ---“Ve lâ ted’u meallâhi ilâhen âhar (âhara), lâ ilâhe illâ hû (hûve), kullu şey’in hâlikun illâ vecheh (vechehu), lehul hukmu ve ileyhi turceûn (turceûne) :Ve Allah ile beraber başka bir ilaha tapma. O'ndan başka ilah yoktur. O'nun yüzünden (zatından) başka her şey helak olucudur. Hüküm O'nundur ve siz O'na döndürüleceksiniz.” (Kasas 28/88)
كُلُّ مَنْ عَلَيْهَا فَانٍ ---“Kullu men aleyhâ fân (fânin) :bütün kişiler, bütün bilinçli varlıklar, bütün insanlar ve bütün cinler, herkes” (Rahmân 55/26)
وَيَبْقَى وَجْهُ رَبِّكَ ذُو الْجَلَالِ وَالْإِكْرَامِ ---“Ve yebkâ vechu rabbike zûl celâli vel ikrâm (ikrâmi) :Celal ve ikram sahibi olan Rabbinin yüzü (kendisi) baki kalacaktır.” (Rahmân 55/27)
فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ---“Fe bi eyyi âlâi rabbikumâ tukezzibân (tukezzibâni) :Şu halde (SİZ İKİniz), RABBinizin hangi nimetlerini yalanlayabilirsiniz?” (Rahmân 55/28)
Siz İKİ-niz yalanlıyorsunuz!!! Bİz İKİ-miz KİM-İZ???...
Es SeLâM HaKK!. RaSûLuLLaH!..:
---Sevbân radıyallahu anh şöyle dedi: “Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem, selâm verip namazdan çıkınca üç defa istiğfâr eder ve“Allâhümme ente’s-selâm ve minke’s-selâm tebârekte yâ ze’l-celâli ve’l-ikrâm:Allahım selâm sensin. Selâmet ve esenlik sendendir. Ey azamet ve kerem sahibi Allahım, sen hayır ve bereketi çok olansın”derdi.
Hadisin râvilerinden biri olan Evzâî’ye:
“İstiğfâr nasıl yapılır?” diye sorulunca: “Estağfirullah, estağfirullah!” demektir.” dedi. (Müslim, Mesâcid 135. Ayrıca bk. Ebû Dâvûd, Vitir 25; Tirmizî, Salât 108; Nesâî, Sehv 81, 82; İbni Mâce, İkâme 32)
---Hz. Âişe ise Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’in: “Selâm verip namazdan çıktıktan sonra Allâhümme ente’s-selâm’ı okuyacak kadar oturduğunu” belirtmektedir. (Müslim, Mesâcid 136).
ÂDeM (as) BaBa ZAHR-ında HaYY!..:
وَإِذْ أَخَذَ رَبُّكَ مِن بَنِي آدَمَ مِن ظُهُورِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَأَشْهَدَهُمْ عَلَى أَنفُسِهِمْ أَلَسْتَ بِرَبِّكُمْ قَالُواْ بَلَى شَهِدْنَا أَن تَقُولُواْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِنَّا كُنَّا عَنْ هَذَا غَافِلِينَ ---“Ve iz ehaze rabbuke min benî âdeme min ZUHÛRihim zurriyyetehum ve eşhedehum alâ enfusihim, e lestu birabbikum, kâlû belâ, şehidnâ, en tekûlû yevmel kıyâmeti innâ kunnâ an hâzâ gâfilîn(gâfilîne) :Hani Rabbin, Âdem oğullarının sırtlarından zürriyetlerini almış ve onları kendi nefislerine karşı şahidler kılmıştı: "Ben sizin Rabbiniz değil miyim?" (demişti de) onlar: "Evet (Rabbimizsin), şahid olduk" demişlerdi. (Bu,) Kıyamet günü: "Biz bundan habersizdik" dememeniz içindir.” (A'râf 7/172)
Her hafta cem' yerimizde; Canlarımızın Muhammedi Salavat ve Salat Safında, Ruhlarımızın Muhammedi Tevhid Tavafında
YenidenBİZ BİRizİnşaALLAH.. Cumamızın Resulullah salllallahu aleyhi ve sellem canında cem' olması için Nesl-i Necibden gelen bir salavatı arz edlim:
Hasanî Basri(kaddasallahu sirrehu)'nun muhteşem salâvâtı: "kim ki âhirette Havz-i Kevser'den doya doya içmek istiyorsa bu salâvâtı çokça okusun."buyurmuştur.
TÜRKÇESİ:Allâhümme salli ve sellim alâ seyyidinâ ve Mevlânâ Muhammedin Nebîyyil Ümmiyyil Habîbil Âliyyil Kadîril Azîmil câhi Ve alâ âlihi ve ashâbihi ve evlâdihi ve ezvâcihi ve zürriyetihi ve Ehl-i Beytihi Ve eshârihi ve ensârihi ve eşyâihi ve muhibbihi ve ümmetihi Ve aleynâ maahum ve'l-mü'minîne ve'l-mü'minâtı ve'l-müslimîne ve'l-müslimâtı ec'maîn.
MÂNÂSI:ALLAH'ım! Sahibimiz ve Efendimiz, kadri-kıymeti-değeri ve şerefi Senin katında azîm-kadîr-âlî olan Ümmî Nebîn ve Habibin Muhammed (salallahu aleyhi ve sellem)'e salât-ü-selâm eyle (teslimiyet ve tâbi' olmak için kendisine kavuşmamıza ve sılamıza salâtımızı vesile kıl!) Ve ailesine, ashabına, evlâdlarına, eşlerine, zürriyetine ve ehl-i beytine de! Eshârına (seher sırrına), ensarına (oluşum unsuruna, muhabbet Medine'sinin elemanlarına, ALLAH adına yardımcılarına) ve nûrundan oluşan herşeyine (herşeye) ve muhiblerine (el ele, kan kana ve can cana sevenlerine), ve ümmetine (O'na tam kemâlla teslim ve tâbi' olup onun imâmlığında ALLAH Tealâ'ya istikamet edenlere) de! Onlarla beraber bizlere de ve mü'min erkeklere ve mü'min kadınlara, müslüman erkeklere ve müslüman kadınların cümlesine de salât-ü-selâm eyle! (ulaşımımıza vesile kıl yâ Rabbü'l-Âlemin)
TÜRKÇESİ: Allhümme salli alâ men ruhuhu mihrabü'l-ervâhi ve'l-melâiketi ve'l-kevni
Allahümme salli alâ men hüve imâmü'l-enbiyâi ve'l-mürselin, Allahümme salli alâ men hüve imâmü ehli'l-cenneti ve ibâdillahi'l-mü'minin...
MÂNÂSI:
Allah’ım!
Ruhu, kâinâtın, meleklerin ve ruhların Mihrabı olan O yüce Zât’a (sav) salât ü selâm et!
Allah’ım!
Katından gönderilenlerin ve peygamberlerin İmamı olan O yüce Zât’a (sav) salât ü selâm et!
Allah’ım!
Cennet ehlinin ve Allah’ın mü’min kullarının İmamı olan O yüce Zât’a (sav) salât ü selâm et!
Yâ Latîfu Yâ Kerîmu Yâ Vedûdu Yâ RABBana!(cc) Lütf ü Kerem İhsan Eyle!BİZ i Düşürme Gümana! Paramparça Oldu ÜMMET,Yürekler YARık-İçi BOŞ
HASretİZ Yâ Rasûlullah(sav)BİZBİR-İZCem'de CUMA'na!..
Kulİhvâni
19.02.1010:04 krkçdk..
Şefâat Yâ Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem!
''Allahümme salli ve sellim ve bârik alâ seyyidinâ Muhammedîn abdike (Muhammedîyyeti)ve nebîyyike (Mahmudîyyeti)ve Resûlike(Ahmedîyyeti)ve Nebîyyûl-ümmîyyi(Habibîyyeti)ve alâ âlihi ves-sahbihi ve Ehl-i Beytihi ve Ümmetihi'' Bi rahmetike Yâ erhame'r rahîmin! İrhamnâ!
Allahımız cellle celâluhu!
BİZi Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem Efendimizin; İmanında,Amellerinde,Ahlâkında veHâllerindeCEM'-BİRet!
Mübârek CUMÂ Günün yüzü suyu hörmetine!..
Şu AN, ŞeÂN ŞeHaDeTi!..DeM Bu DeM-de DOSTluk DEM-İZ RaSûLuLLaH RaVZaSı-nda,B İ Z-B İ R-İZ RıZa BaHÇeM-İZ Es SeLâM-danEs SeLâM-aEs SeLâMOL-suN İHVâN-laR!.. GöNLüM-üzde GÖK KuŞaĞı!..YeDi ReNKli CUMÂ!.CeM’-İZ!..
