BENİM DERDİM "BEN"LE
VAHŞİ AT MİSÂLİ NEFSİM
KAPATMIŞIM KENDİMİ
DÜNYA KAFESİNE
"BEN"İ BİR EĞİTSEM
ÖZĞÜRCE YAŞAMAK!!!!
ÖZĞÜRLÜK
NEDİR????
NERDEDİR????
BU DÜNYA HAPİSHÂNESİNDE
EĞİTMEK NEFSİ
DÜNYA DAMINDA
ÇİLE ÇÖLLERİNDE
SABIR VE TAHAMMÜLDE "YOL" ALMASI İÇİN
DERYAYA ULAŞTIRMAK SU DAMLASINI
HER NEFES ALIŞ-VERİŞTE
"NUR-YE"MEK RUH-U REVÂNDA
YARATILMIŞLIĞIN SIRRI NUR-U MİM DE GİZLİ
"MİM" TUTMUŞ BİZİ EZELDE ELHAMDÜLİLLAH
EBED'DE DE OLURİNŞÂALLAH...
Bin tarttım,
Bin düşündüm.
Eni-konu ne varsa yaşadıklarıma,
Geçmişime ve bugünüme dair.
Meğer ne çok yaşayıp,görmüşüm.
Acısıyla,tatlısıyla,
Doğrusuyla,hatasıyla,
Güzelliğiyle,çirkinliğiyle,
Büyüğüyle,küçüğüyle,
Sevgisiyle,ihanetiyle,
Mutluluğuyla,mutsuzluğuyla.
Ama hepsi boşmuş!.
Neredeyse boşa geçmiş ömrüm!.
Günahlarım
Sevaplarımdan çok.
Ağlasam.
Akıtsam gözyaşlarımı,
Deryalar dolusu.
Ne günahlarımdan arınır,
Ne de
Gerçek sukûta erer
Ten kafesimdekı
Haramlarla çevrili
Bu divane gönül!.
Ne yapmışsam.
Ne etmişsem.
Ne amelim varsa.
Hepsi doğru benden yana!.
Her şey fanice bencileyin!.
Olmamış bir amelim doğru.
Hak'tan yana!.
Tıpkı bir hortum;
Mutfak,tuvalet arası.
Ne varsa acı-tatlı,
Doldur-boşaltla geçmiş
Tüm ömrüm!.
Nefsim emretmiş,
Ben se köle,
Eseri ise;
İçi dolu bendeniz işkembe!.
Daha ermemiş,
Nimetlerin özlerine
Vurmuş.
Paslı bir kilit gönül gözüne,
Düşmüş egosunun peşine,
Esir-i olmuş nefsinin el-pence
Kapatmış kendi eliyle
Hak'ka açılan tüm yolları,
Acz-bitap düşüp,
Sonunda arzularının elinde,
Toslayıp,karanlık bir köşede duvara başını,
Anlamış ki;
Yok bir ameli doğru,
Hak'tan yana!.
Sağa dönsem çamur,
Sola dönsem çamur!.
Her yanımı sarmış.
Kendi eserim bataklık!.
Çırpındıkca derinliklerine batmışım!.
Meğer ben bunu yaşamak sanırmışım,
Fani ne varsa;
Onlara aldanmışım.
Tüm ömrümü,
Zevk-i sefaya adamışım!.
Çok okuduğumu,
Çok bildiğimi sanmışım,
Bilgiçliği,ukalâlığı,
Ariflik saymışım.
Meğer ne çok kendimi kandırmışım,
Daha gerçek bir söz okuyup,anlamamışım,
Olmamış bir amelim doğru.
Hak'tan yana!.
