Teni ve Canı Allah’a Döndürmek

Cevapla
Kullanıcı avatarı
der-ya
Özel Üye
Özel Üye
Mesajlar: 853
Kayıt: 29 Eki 2011, 07:01

Teni ve Canı Allah’a Döndürmek

Mesaj gönderen der-ya »

Resim


Fizîkî ve Mânevî Kıble - Teni ve Canı Allah’a Döndürmek





Zâhir ve bâtın, ruh ve beden Hakk’a yönelişte insanın birbirini destekleyen iki önemli özelliğidir. Hakk’ın dîvânında duran kul, mekândan münezzeh olan Allah’ın huzûrunda Kâbe’yi yön olarak tâyin ederek O’na dönerken âdetâ pergelin bir ayağının sâbitlenmesi gibi gövdesini bir yöne, kalbini ise yönlerin sâhibine doğru tevcih etmektedir. Bu yüzden kıblenin biri fizîkî, diğeri kalbî olmak üzere iki boyutu vardır.

Fizîkî kıble kulun namazda Kâbe’ye yönelmesidir. Namaz kılarken döndüğümüz istikâmet kıble olarak anılır. Çünkü namaz kılan kimse döndüğü cihetle yüz yüzedir.

Mânevî kıble hem namaz için dîvân-ı ilâhîye durmak üzere kıbleye yönelen kimsenin teveccüh âyetini okuyarak O’na yönelmesi, hem de namaz dışında olabildiğince kalbini Allah’a yöneltip, mâsivâdan uzak tutmasıdır.

Teveccüh âyeti olarak bilinen âyette Allah’ı bir bilme anlamına hanîf inancını tâlim ve telkin eden Hz. İbrâhim’in şöyle duâ ettiği anlatılır: “Ben yüzümü gökleri ve yeri yoktan yaratan Allah’a, O’nu bir bilen hanîf olarak çevirdim ve ben müşriklerden değilim.”1

Kişi duâ mâhiyetinde bu âyeti okuyarak yönünü kıbleye, gönlünü kıblenin sâhibi Allah Teâlâ’ya döndürür. Aslolan gönlün Allah’a döndürülmesidir. Böyle bir teveccüh ile kıbleye yönelmede kalıp ile kalbin aynı noktaya teksîfi ve ihlâs ile ibâdete yoğunlaşma söz konusudur.

Kıbleye yönelmek namazda Hakk için cihet anlamı ifâde etmez. Çünkü namazda kul mekândan münezzeh olan zât-ı Bârî’nin huzûrundadır. Ancak gönül dağınıklığını cem’ ve cemâat bütünlüğünü teksîf için fizîkî bir kıbleye yönelme ihtiyâcı vardır. Kuldan beklenen secde ve kulluktur. Nitekim Âdem (a.s.) yaratıldığında meleklere secde emrinin verilmiş olması sırasında Âdem kıble mesâbesindeydi. Çünkü secde ancak Allah’adır. Âdem meleklere kıble kılınmak sûretiyle tekrîm edilmişti.

Allah Teâlâ halîfe olarak yarattığı kullarına kendisine ibâdet ve tâatı emrederek duâ etmelerini istemiş, duâlarını kabûl buyuracağını beyân etmişti.2 Bu îlâhî ferman üzerine ashâb-ı kirâm Rasûlüllah Efendimiz’e gelerek: “Nerede duâ edeceklerini” sordular. Allah Teâlâ hazretleri duâ ve ibâdet için herhangi bir cihet ve yön belirtmeksizin mutlak lafızlarla şöyle buyurdu: “Doğu da, batı da Allah’ındır. Nereye yönelirseniz Allah’ın yüzü/zâtı oradadır. Şüphesiz Allah’ın rahmeti ve nîmeti geniştir. O her şeyi bilendir.”3 Bu âyetin mânâsına göre Allah’a yönelmenin yeri sâdece mescid ve mâbedler değil, üzerinde ibâdet ve duâya engel bulunmayan yeryüzünün her cihetidir. Çünkü Allah ulaşılmaz değildir. Ayrıca bu âyette Allah’a kalbî yöneliş ve mânevî kâbe kasdedildiği anlaşılmaktadır.

Kâbe cihetine yönelme fizîkî bir yöneliştir. Kalbî yöneliş ise Allah’ın veçhi, zâtı ve rızâsı tarafınadır. Cemâl ve celâl sıfatlarıyla tecellî eden zât-ı ilâhî her yerde hâzır ve nâzırdır. Allah’ın cemâl sıfatıyla kalblerde tecellî ile zuhûru, kulun o cemâli müşâhede etmesi ve fâil-i mutlak olarak sâdece O’nu görmesi demektir.

Fâtiha sûresindeki ile başlayan ilk bölüm Allah Teâlâ’dan üçüncü şahıs/gâib sîgasıyla söz etmekte; ’den sonraki kısım ise Allah’a ikinci şahıs/muhâtab sîgasıyla hitâb etmektedir. Böyle bir münâcat ve duâ, kulun mekândan münezzeh olarak Allah ile yüz yüze konuşması demektir. Balığın karnındaki Yûnus (a.s.)’ın da: “Sen’den başka ilah yoktur. Seni tesbih ve tenzih ederim. Ben zâlimlerden oldum/kendime yazık ettim”4 ibâreleriyle ilticâ ve duâ etmesi O’nun her yerde mekânsız olarak hâzır ve nâzır olduğunu teyid etmektedir.

İç âlemini Allah’tan başkasına çevirmeyen ve kalbi hep Allah ile olanın gönül kıblesi Hakk Teâlâ hazretleri olur. Böylesi namaz dışında da nereye yönelse Allah’ın zât-ı pâkiyle mülâkîdir. Hattâ böyleleri Hz. Âdem’in meleklerin kıblesi olması gibi kıble hâline gelir. Nitekim ruh nefhiyle toprağın mükerrem olması gibi kalbin Allah ile buluşmasıyla o kalb, Kâbe’den bir şûbe hâline gelir. Bütün bunlar kâinât aynasının Hakk’ın cemâlini yansıttığının ifâdesidir. Bu kâinât aynasında her zerrede onun veçhini ve cemâlini görmeye çalışmak kulu, kalben O’nunla buluşturur. Hakk’ın zât kâbesine yönelmek, cemâl cezbesiyle O’nu müşâhede edebilmek ancak kalbin tevhîd iksirinden hisse almasıyla mümkündür.

Kalb ve gönül dünyâmızdaki tercih ve yöneliş ile kıble tercihimiz arasında bir irtibât vardır. Nitekim şehvetine düşkün ve mîdesine kul olanların gönül kıblesi ziyâfet sofralarıdır. Ancak Hakk’a âşinâ olanların kıblesi ise yücelikler katı olan sidre-i müntehâdır. Âriflerin kıblesi vuslat nûru, filozoflaşmış aklın kıblesi hayâl dünyâsıdır. Zâhidlerin kıblesi ihsân ve kerem sâhibi Allah’tır. Tamahkârların kıblesi ise altın keseleridir. Mânâ sâhibi olgun kimselerin kıblesi sabır ve tahammül, sûretperest şekil düşkünlerinin kıblesi nakışlar, resimler, sûretler, put ve heykellerdir. Gönül dünyâsını kendisine yurt edinenlerin kıblesi Allah’tır. İç âleme inemeyen, zâhirde kalıp görünüşe tapanların kıblesi kadının ten ve sûret güzelliğidir.

Tercihlerini teke indirip kalbini dünyâ derdinden kurtarmanın yolu, yüzünü ve gönlünü kıbleyi yaratana çevirmektir. Fizîkî kıbleden gâfil olan kimse yanlışa yönelerek bâtıl kıblelerin maskarası olur. İnsana gerçek kıbleyle bâtıl kıbleyi ayırt etme duygusu veren Allah’a şükretmek ve kâbiliyetini hakîki kıble tarafına çevirmektir. Dünyâ ambarından mal devşirmek ve ihsâna erişmek yerine seninle hem-derd olanlardan ayrılmamaktır. Elinden tutan ve sana yardım edenin elini bırakmamaktır. Dost elini bırakan kötü arkadaşların tuzağına düşer. Bu yüzden insanoğlu gözünü ve gönlünü dünyâdan, balçıktan yaratılmış tenden kurtarıp öze ve içe dönmeli, tek bir kıble görmelidir. Tevhîd gözünü kaybedenler, yöneleceği kıbleyi şaşırır ya da iki kıble görür. Tevhîdi şaşıran ise kaybeder.

İnsanlar içinde öyleleri vardır Kâbe’ye yaya gider. Öyleleri de vardır ki mescide varmadan yorulur, kendinden geçiverir. Kimisi dâvâsı uğruna seve seve canını verir. Kimileri de bir lokma ekmek verirken bile can çekişir. Hacc için yola çıkanın nasıl ki nihâî hedefi Kâbe’yi tavâf ise susayanın işi de ırmağın kenarında dolaşmak, suyun sesini duymak ve o sudan içmektir.

Âşık gönül her an kâbeye gider gelir. Allah’ın lütfuyla beden, kalbin huyunu huy edinir. Yolların uzunluk ya da kısalığı bedene göredir. İlâhî âlemde uzunluk ya da kısalık söz konusu değildir. Allah murâd edince beden değişir, mesâfe yakınlaşır. Çünkü âşıka Bağdâd uzak değildir.

Tasavvufî telâkkîde fizîkî kıble; yâni kâbe ile mânevî kıble; yâni gönül kıblesi arasında hep bir ilgi kurulagelmiştir. Fizîkî kıble olan Kâbe müminlerin kıblesi olarak değerlidir. Onu değerli kılan o yüce mâbedin bir ülü’l-azm peygamber tarafından Allah rızâsı için ihlâs ile inşâ edilmesidir. “Âlemlere bereket ve hidâyet kaynağı olarak kurulan ilk mâbed olmasıdır.”5 Yoksa o mâbedin üstünlüğü taşından, toprağından değildir. Onu yapan İbrâhim’de hırs yoktu, çekişme yoktu. Bu sıfatlar onun inşâ ettiği mâbede üstünlük kazandırdı. İnsan gönlü onun hâlini andıkça titrer, heyecanlanır. Bu yüzden o yüce peygamberin inşâ ettiği mâbed, bizlere kıble oldu


Molla Câmî meşhûr bir beyitinde şöyle demiştir:

Kâbe bünyâdı Halîl-i âzer’est
Dil nazargâh-ı Celîl-i Ekber’est

Kâbe Âzer oğlu İbrâhim peygamberin inşâ ettiği taş bir yapıdır. Gönül ise yüce Allah’ın nazargâhıdır. Fizîkî Kâbe Allah’ın evi olarak bilindiği hâlde Allah Teâlâ yapıldığından beri onun içine girmemiştir. Yâni orası Allah’ın mekânı değildir. Ancak has kulların gönül evi O’ndan başkasını konuk etmemiştir. Allah makamdan münezzeh olduğundan O’nun bir mekâna hulûlü söz konusu değildir. Ama O’nu kuşatan tertemiz bir gönüldür.6 Derviş Yûnus da kâbe, kıble ve gönül arasında şöyle bir ilişki kurar:

Ararsan Allah’ı kalbinde ara
Kudüs’te, Mekke’de, hacda değil7

Mevlânâ’nın bir gazelinde: “Ey hacca gidenler! Nereye gidiyorsunuz? Sevgili buradadır buraya gelin!”8 demesi gönül evinin kudsiyetine ve asıl kâbenin kalb oluşuna işârettir. Çünkü kâbe için yola çıkan hacıların hedefi Kâbe’de kalabilir. Ama Hakk’ın dîdarına müştak olan hacının gâyesi ise Kâbe’nin sâhibidir. Sıradan insanlar dünyevî ve uhrevî bir hâcet için Kâbe’ye giderler. Oysa ki kemâl ehli kişiler dâimâ orada gönülleriyle hazırdır, Kâbe’nin kapısı onlara sürekli açıktır. Çünkü böylelerinin kalbi kâbe hâline gelmiştir.

Kâbe için yola çıkan hacı adayları durmadan fırsat düştükçe lebbeyk / buyur yâ Rabbî diyerek telbiyede bulunurlar. Onların bu feryâdı aslında Cenâb-ı Hakk’ın dâvetine icâbet anlamı taşımaktadır. Hakk’tan gelen sese ruhlarının derinliklerinden aşk ile lebbeyk diye cevâb verebilmek, ilâhî dâvete icâbet demektir.

Müminlerin fizîkî kıblesi olan Kâbe târihî, mütevâzî bir evdir. Ancak onun büyüklüğü kalb gözü açık olanların görebileceği bir husûsiyettir. Hacc farîzasını îfâ eden ve bu sesleri gönül hânesine kaydeden Müslümanlar hacc dönüşü de gönül kâbelerine Hakk’ı konuk etmenin duyarlılığı ile gönül kâbelerini inşâ etmiş olurlar. Hacda lebbeyk demekten, kâbenin etrafındaki tavâftan ve namazda kıbleye yönelmeden gâye gönlü inşâ etmek ve kalbi mânevî bir kâbe haline getirmektir. Ya da kalb ile sürekli Hakk cihetine yönelmektir.

Dipnotlar: 1) el-En’am, 6/79. 2) el-Mümin, 40/60. 3) el-Bakara, 2/115. 4) el-Enbiyâ, 21/87. 5) Âl-i İmrân, 3/96. 6) Bkz. Ahmed b. Hanbel, Kitâbü’z-Zühd, s. 443; krş. Keşfü’l-hafâ, Beyrût 2006, II, s. 230, hadîs no: 2256. 7) Yûnus Emre Külliyâtı Âşık Yûnus, hzr. Mustafa Tatcı, IV, s. 53, 52/2. 8) Dîvân-ı Kebîr, II, nr. 648.




Prof. Dr. Hasan Kâmil Yılmaz
Eğer göğün yedi kat üstüne çıkmaksa niyetin, Aşktan güzel merdiven bulamazsın.
Eğer aşkı bulmaksa niyetin, Aramadan duramazsın. -
Yunus Emre.k.s
Kullanıcı avatarı
der-ya
Özel Üye
Özel Üye
Mesajlar: 853
Kayıt: 29 Eki 2011, 07:01

Re: Teni ve Canı Allah’a Döndürmek

Mesaj gönderen der-ya »

Resim

BiSMiHu!.
SuBHÂNeHuu!.

Aşk sazını alalım
Yâr sevdâsın çalalım
Ağyâr bağın yolalım
ALLAH’a bağlayalım...

Resim

Erenlerin pîrine
Kul olalım birine
Nûru ile nârına
Gel gönül dağlayalım...

Resim

Hükm-ü Çalab çelmeden
Ecel ömrü delmeden
Beklenen gün gelmeden
Ah edüp ağlayalım...

Resim

Aşk hoş âşıklık hoştur
Âşık aşkla sarhoştur
Bırak göz yaşın coştur
Seherde çağlayalım...

Resim

Nûr olup envârına
Er olup ezkârına
Sır olup esrârına
Uzleti yeğleyelim...

Resim

Şükrü zikre dökelim
Tevhid tohumu ekelim
İsm-i celâl çekelim
Zamanı eğleyelim...

Resim

Bezminde bir velînin
Seyri seher yelinin
Güzeller güzelinin
Methini eyleyelim...

Resim

Kul İhvanî’m aşk ahtır
Rehberimiz şol Şahtır
Sevgilimiz ALLAH’tır
Cümleye söyleyelim...

KulihvÂNi

22.05.1985 4:21
Resim Seheri
Eğer göğün yedi kat üstüne çıkmaksa niyetin, Aşktan güzel merdiven bulamazsın.
Eğer aşkı bulmaksa niyetin, Aramadan duramazsın. -
Yunus Emre.k.s
Kullanıcı avatarı
nafile
Aktif Üye
Aktif Üye
Mesajlar: 169
Kayıt: 02 Kas 2008, 02:00

Re: Teni ve Canı Allah’a Döndürmek

Mesaj gönderen nafile »

Tende cânım, canda cânânımdır "Allâh HÛ" diyen,
Dilde sırrım, sırda Sübhân'ımdır "Allâh HÛ" diyen.

Dest-i kudretle yazılmış yüzüne âyât-ı Hakk,
Gönlümün tahtında sultânımdır "Allâh HÛ" diyen.

Cümle â’zâdan gelir zikr-i “Enel Hak” nârası,
Cism içinde zâr u efgânımdır "Allâh HÛ" diyen.

Geceler tâ subh olunca inledir bu dert beni,
Derdimin içinde dermânımdır "Allâh HÛ" diyen.

Yere göğe sığmayan bir mü’minin kalbindedir,
Katremin içinde ummânımdır "Allâh HÛ" diyen.

Kisve-i tenden muarrâ seyreder bu gökleri,
Çark uran abdâl-ı uryânımdır "Allâh HÛ" diyen.

Her kişiye kendiden akreb olan dost zâtıdır,
Ey Niyâzî dilde mihmânımdır "Allâh HÛ" diyen

Tende cânım canda cânânımdır "Allâh HÛ" diyen,
Dilde sırrım sırda sübhânımdır "Allâh HÛ" diyen.

Niyâzî-i Mısrî
HAYYatta hiçbir şey nafile değildir.
Her şey ama her şey NÂFİdir,
BİR HİKMET'e tâbidir...
Kullanıcı avatarı
der-ya
Özel Üye
Özel Üye
Mesajlar: 853
Kayıt: 29 Eki 2011, 07:01

Re: Teni ve Canı Allah’a Döndürmek

Mesaj gönderen der-ya »

Resim


HZ. Mevlâna oğluna der ki:

Ey Bahâeddin! Eğer dâimâ Cennette olmak istersen, herkesle dost ol. Hiç kimsenin kînini yüreğinde tutma! Merhem ve mum gibi ol! İğne gibi olma! Eğer hiç kimseden sana fenâlık gelmesini istemezsen fenâ söyleyici, fenâ öğretici, fenâ düşünceli olma! Çünkü bir adamı dostlukla anarsan, dâimâ …sevinç içinde olursun. İşte o sevinç Cennetin tâ kendisidir. Eğer bir kimseyi düşmanlıkla anarsan, dâimâ üzüntü içinde olursun. İşte bu gam da Cehennemin ta kendisidir.

Dostlarını andığın vakit, içinin bahçesi çiçeklenir, gül ve fesleğenlerle dolar. Düşmanları andığın vakit, için dikenler ve yılanlarla dolar, canın sıkılır, içine pejmürdelik gelir.
Bütün peygamberler ve velîler böyle yaparlar, içindeki karakteri dışarı vurdular.

Halk onların

bu güzel huyuna mağlûb olup tutuldu, hepsi gönül hoşluğuyla onların ümmeti ve mürîdi oldu.

Bahâeddin! Kırk gün onun hayrını ve iyiliğini söyle, düşmanın senin dostun olur. Çünkü gönülden dile yol olduğu gibi, dilden de gönüle yol vardır. Allah’ın sevgisini de onun azîz isimleriyle elde etmek mümkündür. Allah buyurdu ki:

Allah Buyurdu ki;“Ey kullar! Kalbinizde arınma olması için beni pek çok anmaktan geri durmayın!”

Kalpte arınma ne kadar çok olursa, Allah’ın nûrunun parlaklığı da o nisbette olur. Nitekim ekmekçinin tandırı ne kadar sıcak olursa, o kadar ekmek alır,
soğuk olunca ekmek almaz.

HZ. Mevlâna
Eğer göğün yedi kat üstüne çıkmaksa niyetin, Aşktan güzel merdiven bulamazsın.
Eğer aşkı bulmaksa niyetin, Aramadan duramazsın. -
Yunus Emre.k.s
Kullanıcı avatarı
Nida
Üye
Üye
Mesajlar: 24
Kayıt: 22 May 2015, 08:15

Re: Teni ve Canı Allah’a Döndürmek

Mesaj gönderen Nida »

Resim

RABBİNİ SEYR

O gün bir takım aydınlık yüzler vardır; Rablerini seyrederler” (Kıyame-22,23 )
RABBİNİ SEYIR konusuna takılmıştı. Sufi; ANda yaşardı. O gün bugündü. Öyleyse nasıl seyredebilirdi?

Yazlık ayakkabı almak üzere mağazaya uğradı. Seçimini yaptı keyifle. Çıkarken mağazada oturan bir ihtiyar seslendi:

– Ayakkabın oldu, sevindin!
– Eeee evet, hoşuma gitti tabii, dedi kekeleyerek.İhtiyar devam etti:
– Benlik dolu bir sevinç! Nefsini bir güzel yemledin. Şimdi iyice azar, ejderha kesilir!..

Neler söylüyordu, derviş mi, meczup mu, kimdi? İhtiyar içini okurcasına devam etti:
– Bir de Rabbini Seyretmek ha?…

Sen kiiiiim Rabbini Seyir kiiiim?..
Beyninden vurulmuşa döndü. “Nolur devam et, Rabbimi nasıl seyrederim?” dedi.
– Çocuğa ayakkabı alacağız. Paran var mı?..
Var, dedi.

Spor ayakkabısı alıp çıktılar. Aşağı mahalledeki gecekonduya gelince kapıdan seslendi ihtiyar: “Kızıııım oğlanı dışarı yolla!” .

Küçük çocuk elinde topu ile koşarak geldi. Paketi açıp: ” Al bunlar senin” dediler. Sevinçten havalara zıpladı çocuk.

Geri dönerken ihtiyar sordu:

– Gözlerine baktın mı? Simasını seyrettin mi?..
– Evet gördüm, pırıl pırıldı sevinçten.

– Ona ayakkabı verirken ki sevincin mi daha çok, kendine alırkenki mi?
– Onu görünce içimi değişik bir sevinç, tatmadığım bir huzur kapladı.

– Gördüğün Rabbinin Vechiydi! Gözlerinde gülümseyen Allah’tı! Okuyup
ezberlemeyle varılır sanırsın!

VERMEKLE VARILIR ALLAH’A! MÜMİNLE KAFİRİN FARKI İMAN; MÜMİNLE MÜNAFIĞIN FARKI İNFAKTIR!..

İnfak ettikçe Rabbini Seyredersin!..


infak: Allah yolunda, O’nun rizasi istikametinde malindan harcama.
Kullanıcı avatarı
Nida
Üye
Üye
Mesajlar: 24
Kayıt: 22 May 2015, 08:15

Re: Teni ve Canı Allah’a Döndürmek

Mesaj gönderen Nida »

Resim


Ya Rabbim . Doğruyu doğru olarak göster bize ve ona uymak için kuvvet ve kudret ver bize...

(Hz.Ebubekir r.a.)
Kullanıcı avatarı
der-ya
Özel Üye
Özel Üye
Mesajlar: 853
Kayıt: 29 Eki 2011, 07:01

Re: Teni ve Canı Allah’a Döndürmek

Mesaj gönderen der-ya »

Resim
Eğer göğün yedi kat üstüne çıkmaksa niyetin, Aşktan güzel merdiven bulamazsın.
Eğer aşkı bulmaksa niyetin, Aramadan duramazsın. -
Yunus Emre.k.s
Kullanıcı avatarı
der-ya
Özel Üye
Özel Üye
Mesajlar: 853
Kayıt: 29 Eki 2011, 07:01

Re: Teni ve Canı Allah’a Döndürmek

Mesaj gönderen der-ya »

Resim
Eğer göğün yedi kat üstüne çıkmaksa niyetin, Aşktan güzel merdiven bulamazsın.
Eğer aşkı bulmaksa niyetin, Aramadan duramazsın. -
Yunus Emre.k.s
Kullanıcı avatarı
der-ya
Özel Üye
Özel Üye
Mesajlar: 853
Kayıt: 29 Eki 2011, 07:01

Re: Teni ve Canı Allah’a Döndürmek

Mesaj gönderen der-ya »

O AN ORADA...


İnle Dost>Dostumdan bergüzâr verem
Sevene ->sevilen sevdâsın ->serem
“Bir ah! çekmiş>yanmış!” diyorlar Kerem
->ASLI var ->Ateşin tüttüğü yerde...

Resim

Ferhat>karlı dağlar deler derd ile
->Şirin’e ->toprağın eler derd ile
Şah Senem kuzusu meler derd ile
->Âşık Garip koyun güttüğü yerde...

Resim

MuhaBBet-MuhaMMed->ALLAH’ı vardır
Kuddûsi-Gavs-ı Azam-Dost Şah’ı vardır
->ANLa ki ->ÂşıkLar Dergâhı vardır
->Âşık -> AŞK ütülüp -> üttüğü yerde...

Resim

Gurbet zor>hasret zor çiLe çağında
Zâhir zevki ->zincir >aşk ayağında
Gönül tenhasında ->sevdâ bağında
Seher var ->bülbülün öttüğü yerde...

Resim

Esrârın yüklemiş bir nal dört mıha
Çarpana çaldırmış -> dervişe şıha
Devranında Dostun çakmış çarmıha
->Yâd el etmez ->Yârin ettiği yerde...

Resim

Diz çöken derviştir>Dostun derdine
Leylâ’ya mest olmuş Mecnun merdine
"Kerbelâ ÇöLü"ne ->Kaf Dağ ardına
->"Ah!." EDer ağlarım ->Attığı yerde...

Resim

Bir torbada ->âşık kemiği>eti
Bâtını ÇİLEdir ->Zâhir >zahmeti
Boşanır gözümden RABB’ın rahmeti
->Nazlı Yâr ->Kaşını çattığı yerde...

Resim

Zâhiri – Bâtıni – Ebed - EzeLi
ALmıştır AKLımız gönüL güzeLi
->Alevdir Âşıklar yakar yâd eLi
Tilki durmaz ->Aslan yattığı yerde...

Resim

Aşk İMiş dermÂNı ->yürekte kirin
Ayağına toprak ->Mürşidin - Pîrin
Ehl-i Beyt kovar mı KervÂN Kıtmîrin
İhvâni’m ->Lul-kÖLe ->Sattığı yerde...

05.10.1988 20:02
Hc osmn efnd.antalyada..
Eğer göğün yedi kat üstüne çıkmaksa niyetin, Aşktan güzel merdiven bulamazsın.
Eğer aşkı bulmaksa niyetin, Aramadan duramazsın. -
Yunus Emre.k.s
Cevapla

“Tasavvuf” sayfasına dön