عن جابر بن عبدالله قال كنا جلوسا عند النبي صلى الله عليه وسلم فخط خطا هكذا أمامه فقال: هذا سبيل الله عز وجل وخط خطا عن يمينه وخط خطا عن شماله وقال هذه سبل الشيطان ثم وضع يده في الخط الأوسط ثم تلا هذه الآية :
وَ أَنَّ هَـذَا صِرَاطِي مُسْتَقِيماً فَاتَّبِعُوهُ وَلاَ تَتَّبِعُواْ السُّبُلَ فَتَفَرَّقَ بِكُمْ عَن سَبِيلِهِ ذَلِكُمْ وَصَّاكُم بِهِ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ
---Câbir İbni Abdillah radiyallahu anhu: Bir gün Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’in yanında otururken parmağı ile kumlar üzerine bir çizgi çekti, sonra : “İşte bu Allah’ın dosdoğru yoludur” dedi. Daha sonra o çizginin sağına ve soluna çizgiler çizdi ve tekrar şöyle buyurdu:“Bu da şeytanın yoludur, bunların her birinin kavşağında bir şeytan oturuyor ve o yollara davet ediyor “Ve daha sonra Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem şu âyet-i celîleyi okudu: وَأَنَّ هَذَا صِرَاطِي مُسْتَقِيمًا فَاتَّبِعُوهُ وَلاَ تَتَّبِعُواْ السُّبُلَ فَتَفَرَّقَ بِكُمْ عَن سَبِيلِهِ ذَلِكُمْ وَصَّاكُم بِهِ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ
---Ve enne hâzâ sırâtî mustekîmen fettebiûh(fettebiûhu), ve lâ tettebiûs subule fe teferreka bikum an sebîlih(sebîlihi), zâlikum vassâkum bihî leallekum tettekûn(tettekûne): Ve muhakkak ki; bu, Benim mustakîm olan yolumdur. Öyleyse ona tâbî olun. Ve (başka) yollara tâbî olmayın ki; o taktirde sizi, onun yolundan ayırır. İşte böyle size onunla vasiyet etti(emretti). Umulur ki böylece siz takva sahibi olursunuz.” (En’âm 6/153)(Darimî, Sünen 1.c. 208.n – İ. Ahmed, Müsned 1 / 435 – 465 - Hakim : 2 / 318 - M. Zevaid : 7 / 22 - Es – Sünne :16 .17. n; Bezzâr : 2210 –2211)
---İbni Mes'ud (ra): "Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem bize düz bir çizgi çizdi ve: "Bu rüşd yoludur." dedi. Sonra bunun sağından ve solundan bir çok çizgiler daha çizdi: "Bunlar da bir takım yollardır ki her birinde bir şeytân vardır, ona (kendisine) çağırır!" buyurdu ve En'âm 6/151-153 Âyetlerini okudu."dedi. (Buhârî, Rikak 4;Tirmizî, Kıyâmet 22; Ibn. Mâce, Mukaddime 1; Darimî, Mukaddime 23)
قُلْ تَعَالَوْاْ أَتْلُ مَا حَرَّمَ رَبُّكُمْ عَلَيْكُمْ أَلاَّ تُشْرِكُواْ بِهِ شَيْئًا وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا وَلاَ تَقْتُلُواْ أَوْلاَدَكُم مِّنْ إمْلاَقٍ نَّحْنُ نَرْزُقُكُمْ وَإِيَّاهُمْ وَلاَ تَقْرَبُواْ الْفَوَاحِشَ مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَمَا بَطَنَ وَلاَ تَقْتُلُواْ النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللّهُ إِلاَّ بِالْحَقِّ ذَلِكُمْ وَصَّاكُمْ بِهِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ
---Kul teâlev etlu mâ harreme rabbukum aleykum ellâ tuşrikû bihî şey’â(şey’en), ve bil vâlideyni ihsânâ(ihsânen), ve lâ taktulû evlâdekum min imlak(imlakin), nahnu nerzukukum ve iyyâhum, ve lâ takrebûl fevâhışe mâ zahere minhâ ve mâ batan(batane), ve lâ taktulûn nefselletî harremallâhu illâ bil hakk(hakkı), zâlikum vassâkum bihî leallekum ta’kılûn(ta’kılûne) :“De ki: “Gelin, Rabbinizin size neleri haram kıldığını okuyayım; O'na bir şeyi ortak koşmayın. Anne, babaya ihsanla davranın. Yokluk (fakirlik) sebebiyle çocuklarınızı öldürmeyin. Onları da, sizi de yalnız Biz rızıklandırırız. Kötülüğün açığına da, gizlisine de yaklaşmayın. Haklı olmanız hariç kimseyi öldürmeyin ki; onu Allah haram kıldı. İşte bunları size vasiyet (emir) etti. Böylece siz, akıl edersiniz.” (En'âm 6/151)وَلاَ تَقْرَبُواْ مَالَ الْيَتِيمِ إِلاَّ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ حَتَّى يَبْلُغَ أَشُدَّهُ وَأَوْفُواْ الْكَيْلَ وَالْمِيزَانَ بِالْقِسْطِ لاَ نُكَلِّفُ نَفْسًا إِلاَّ وُسْعَهَا وَإِذَا قُلْتُمْ فَاعْدِلُواْ وَلَوْ كَانَ ذَا قُرْبَى وَبِعَهْدِ اللّهِ أَوْفُواْ ذَلِكُمْ وَصَّاكُم بِهِ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ
---Ve lâ takrebû mâlel yetîmi illâ billetî hiye ahsenu hattâ yebluga eşuddeh(eşuddehu), ve evfûl keyle vel mîzâne bil kıst(kıstı), lâ nukellifu nefsen illâ vus’ahâ ve izâ kultum fa’dilû ve lev kâne zâ kurbâ, ve bi ahdillâhi evfû, zâlikum vassâkum bihî leallekum tezekkerûn(tezekkerûne) :“Yetimin malına, o en kuvvetli çağına gelinceye kadar, en güzel şekliyle olmadıkça yaklaşmayın. Ölçü ve tartıyı adaletle yerine getirin. Kimseyi gücünün dışında (bir şey ile) sorumlu tutmayız. Söylediğiniz zaman, yakınınız olsa bile, artık adaletle söyleyin. Allah'ın ahdini yerine getirin (ifa edin). Böylece tezekkür edersiniz diye, (Allah) işte böyle, size onunla vasiyet (emir) etti.” (En'âm 6/152)وَأَنَّ هَذَا صِرَاطِي مُسْتَقِيمًا فَاتَّبِعُوهُ وَلاَ تَتَّبِعُواْ السُّبُلَ فَتَفَرَّقَ بِكُمْ عَن سَبِيلِهِ ذَلِكُمْ وَصَّاكُم بِهِ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ
---Ve enne hâzâ sırâtî mustekîmen fettebiûh(fettebiûhu), ve lâ tettebiûs subule fe teferreka bikum an sebîlih(sebîlihi), zâlikum vassâkum bihî leallekum tettekûn(tettekûne) : “Şüphesiz bu, benim dosdoğru yolumdur. Buna uyun. (Başka) yollara uymayın. Zira o yollar sizi Allah'ın yolundan ayırır. İşte sakınmanız için Allah size bunları emretti.” (En'âm 6/153)Sağdaki yollar ifrattaki yollar. Kraldan da kralcı diye Türkçede de olan. Aşırı dindârlık diye, bilerek veya bilmeyerek MuhaMMedî yolun dışında bir yol icâd etmek-bidât ve yeni yol uydurmalar. Daha, daha çok dindârmış!... Öyleleri için o kadar çok hadis-i şerîf var ki örneklerle!.
Soldaki yollar ise, dininin emir ve yasaklarını hafiflete hafiflete yok edip, dinsizliğe kadar giden ama adı din adına güyâ hakikat, tefritçilik!.
Bir de "Biz, Hakikat Ehliyiz" deyip eliyle Kur'ân-ı Kerîm'i, hâşâ bir tarafa itip nefsanî ve şeytânî at oynatmalar!
"Sen benim kalbime bak kalbime!" ler v.s.
En'âm 6/151-153 âyetlerindeki emirlere "on emir"denilir ki bütün peygamberlerin şerîatında mevcûddur.
İslamda Evamir-i Aşere de denilen 10 emir, Bakara 2/83-84 âyetlerde anlatılır:
وَإِذْ أَخَذْنَا مِيثَاقَ بَنِي إِسْرَائِيلَ لاَ تَعْبُدُونَ إِلاَّ اللّهَ وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَاناً وَذِي الْقُرْبَى وَالْيَتَامَى وَالْمَسَاكِينِ وَقُولُواْ لِلنَّاسِ حُسْناً وَأَقِيمُواْ الصَّلاَةَ وَآتُواْ الزَّكَاةَ ثُمَّ تَوَلَّيْتُمْ إِلاَّ قَلِيلاً مِّنكُمْ وَأَنتُم مِّعْرِضُونَ
---Ve iz ehaznâ mîsâka benî isrâîle lâ ta’budûne illâllâhe ve bil vâlideyni ihsânen ve zil kurbâvel yetâmâ vel mesâkîni ve kûlû lin nâsi husnen ve ekîmûs salâte ve âtûz zekât(zekâte), summe tevelleytum illâ kalîlen minkum ve entum mu’ridûn: Hani İsrailoğullarından, "Allah'tan başkasına kulluk etmeyin, anneye-babaya, yakınlara, yetimlere ve yoksullara iyilikle davranın, insanlara güzel söz söyleyin, namazı dosdoğru kılın ve zekatı verin" diye misak almıştık. Sonra siz, pek azınız hariç, döndünüz ve (hâlâ) yüz çeviriyorsunuz.” (Bakara 2/83)وَإِذْ أَخَذْنَا مِيثَاقَكُمْ لاَ تَسْفِكُونَ دِمَاءكُمْ وَلاَ تُخْرِجُونَ أَنفُسَكُم مِّن دِيَارِكُمْ ثُمَّ أَقْرَرْتُمْ وَأَنتُمْ تَشْهَدُونَ
---Ve iz ehaznâ mîsâkakum lâ tesfikûne dimâekum ve lâ tuhricûne enfusekum min diyârikum summe ekrartum ve entum teşhedûn: Hani sizden "Birbirinizin kanını dökmeyin, birbirinizi yurtlarınızdan çıkarmayın" diye misak almıştık. Sonra sizler bunu onaylamıştınız, hâlâ (buna) şahitlik ediyorsunuz.” (Bakara 2/84)İlim, öğrenilen değil de esas ilim onunla amel edilendir. İlim-İrade-İdrak ve İştirak dediğimiz de budur.. ve Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellemi İZleme YOLUmuzudur ve SON-UÇu KULun Nefsi için RıZaULLAHtır:
وَعَدَ اللّهُ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا وَمَسَاكِنَ طَيِّبَةً فِي جَنَّاتِ عَدْنٍ وَرِضْوَانٌ مِّنَ اللّهِ أَكْبَرُ ذَلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ
---Vaadallâhul mu’minîne vel mu’minâti cennâtin tecrî min tahtihâl enhâru hâlidîne fîhâ ve mesâkine tayyibeten fî cennâti adnin, ve rıdvânun minallâhi ekber(ekberu), zâlike huvel fevzul azîm(azîmu) :“Allah, mü'min erkeklere ve mü'min kadınlara içinde ebedi kalmak üzere, altından ırmaklar akan cennetler ve Adn cennetlerinde güzel meskenler vaadetmiştir. Allah'tan olan hoşnutluk- ALLAH'ın razısı ise en büyüktür. İşte büyük kurtuluş ve mutluluk budur.” (Tevbe 9/72)Bunun tersi ise KULun kendi Nefsi için zulmetmesidir:
وَمَا ظَلَمْنَاهُمْ وَلَكِن ظَلَمُواْ أَنفُسَهُمْ فَمَا أَغْنَتْ عَنْهُمْ آلِهَتُهُمُ الَّتِي يَدْعُونَ مِن دُونِ اللّهِ مِن شَيْءٍ لِّمَّا جَاء أَمْرُ رَبِّكَ وَمَا زَادُوهُمْ غَيْرَ تَتْبِيبٍ
---Ve mâ zalemnâhum ve lâkin zalemû enfusehum fe mâ agnet anhum âlihetuhumulletî yed’ûne min dûnillâhi min şey’in lemmâ câe emru rabbik(rabbike), ve mâ zâdûhum gayre tetbîb: Biz onlara zulmetmedik, ancak onlar kendi nefislerine zulmettiler. Böylece Rabbinin emri geldiği zaman, Allah'ı bırakıp da taptıkları ilahları, onlara hiç bir şey sağlayamadı, 'helak ve kayıplarını' arttırmaktan başka bir işe yaramadı.” (Hûd 11/101)İnsanın nefsine zulmetmesi ve nefsinin kendisi için sağlanan imkÂNı isrâf etmesi; insanın aklı ve irade'i cüziyyesi ile ALLAHÜ ZÜ'L-CELÂL'in ilâhî fıtratını (cibillet, tabîat, mizâc, tıynet, yaratılış, ahlâk) değiştirmesidir.
Nefsin; Acziyet, Fakriyet, Zillet ve İllet gibi ana ve gerçek sıfatlarını soyunup, hâşâ RABB'lık sıfatları giyinip öyle olduğunu sanması ve öylesine yaşamasıdır...
Bilerek de olur, bilmeyerek de...
Bilerek olursa en zâlim o dur ki Firavunluktur.
Bilmeden ve ciddîye almadığından olursa nefsi isrâf etmiş olur.
Azîz kardeşlerim,
Yozlaşan, çürüyen, şahsîleşen ve ilkel akışkanlıklar hâline dönüştürülerek Gerçek MuhaMMedî Yolun ifrat veya tefritinde, taklîdî bir tasavvuf türemiş, gelişmiş ve piyasayı işgal etmiştir.
Din; ilmini tazı yapan âlim kılıklı avcılara kalmıştır...
Dağdan gelen bağdakini kovmuştur.
Kaldı ki, bugünü bir tarafa bırakalım ve fitnelerin kökenine bakalım.
Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem'den bir müddet sonra başlayan fırkalar cirit atmıştır.
Ve en acısı politik pisliklerle tasavvuf yüzyıllarca kirletilmiştir.
Enes bin Mâlik (radiyallahu anhu) devrinin insanlarını acı bir şekilde uyarırken: "Siz sahabeyi görseydiniz: "deli bunlar" derdiniz, onlar da sizi görselerdi "dinsiz bunlar!..." derlerdi."demiştir.
İşte budur ŞeHÂDEtte devrÂN Deliliği MuhaMedî Tasavvufta..
--- Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem: "Kul gerçek imâna erişemez insanlar kendisine mecnun (deli) demedikçe." buyurmuştur. (İmâmı Ahmed, Müsned III /68)
Buradaki deli, akılsız anlamındaki deli değildir.
Bu delilik o dur ki: diğer insanlar bu müslümana bakıp bakıp da:
"Bu çağda, bu devirde; beş vakit namaz kılıyor, oruç tutup aç kalıyo, malını dağıtıyor (zekât), Araplara para dağıtıyor (Hac) şöyle yapıyor!. Böyle yapıyor!. Bizler gibi keyfine bakmıyor, yiyip içip tepinmiyor, deli her hâlde, bize benzemiyor!..." demeleridir.
İslam Dininde Akıl, NAKLe ki Kur'ân-ı Kerimi DUYuuş ve Rasûlullah sallallahu aleyhi ve selem’e UYuş aracıdır..
İslam Dini Emirleri dışındaki zulümlere dayanmak tahammüldür..
Sabır ise hakkla hayrda; her zaman, her yer, her hâl ve herkesin içinde olabilmeye denilir..
Hâl bu iken herşey de bitmiş tükenmiş yollar kapanmış da değildir. Dağlardaki çınar ağaçları gibi başı dik, kökü sağlam hüdâ'i nâbit ALLAH dostları hep var olmuştur, olacaktır ve vardır da...
Yemenli Ârif-i Billah Ebu'l-Gays Hazretleri kendisini imtihÂNa gelen şeyhlere:
"Hoş geldiniz ey kulumun kulları!..." diyor.
Buradaki incelik şeyhler nefislerinin hevâsına kul.
Ebu'l-Gays'ın hevâsı ise Ebu'l-Gays'a kul olmuştur..
İşte böylesi Ebu'l-Gays gibi MuhaMMedî Dervişler küçük çocuklar gibi saftırlar:
1- Rızka önem vermezler
2- Hastalansa RABB'ısına şikâyetçi olmazlar.
3- Toplu yer, toplu oynar, toplu yaşarlar.
4- Darılsalar hemen barışırlar
5- Korktuklarında mutlaka ağlarlar
6- Ölen bir dede gibi eli açık değil de, doğan bir bebe gibi eli kapalı ölürler.
7- Onlar; Hakka uyup haddini bilen, hayra çabalayan, ahdine uyan, mevcûdla yetinen Rıza Erleridirler.
Neylersin ki hayat bu, böyledir Sünnetullah.. Öylesi de, böylesi de olacak!...
Olacak da, çorağa yağan yağmura, güneşte yanan çıraya, körün güzel olan karısına, çok hasta olan için güzel yemeğe, câhil yanında kâmile de yanarım ve "yazık olmuş!.." derim doğrusu...
