EUZUBİLLAHİMİNEŞŞEYTANİRRACİM

[gullale]

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM...

Gönül çarşımda dolanırken, alış veriş hallerinde gönül lisanıma döküleni beden lisanımla da pay etmek istedim acizane. Uzun zamandır bu konuyu düşünürüm, uzun zamandır da şeytanımla barışığım. Yani olanların sorumlusu olarak onu görmüyorum. Negatif fiilleri ona yüklemiyorum, hatta zaman zaman onun affı için duacı oluyorum. O da beni seviyor biliyorum bunu, barışığım derken tek taraflı değil karşılıklı barışığız. Aramız iyi yani...

Ortak yönlerimiz var, birbirimizi anlayışla karşıladığımız yönlerimiz var fakat herkes yerini yurdunu bilmekte bulunduğu yerden bu bayram olmakta. Ortak yönlerimizi şöyle sıralayabilirim,

- O da ALLAH'a kuldur çok şükür bende...
- O da ALLAH'ı çok sever çok şükür bende...
- O da hata yapar bende...
- O da kıskançtır bende...
- O da affını bekler bende...

Aslında derin düşünürsem bunları çoğaltabilirim ama ilk bakışta bunlar görünüyor.

Birbirimizi anlayışla karşıladığımız yönler nelerdi?

- Onun beni kıskanmasını anlayışla karşılıyorum. Onun yerinde olmak istemeyebilirdim bulunduğum yerden bakıldığında. Zira Ona HAKKın verdiği ilmi ve melek olma niteliğini düşünecek olursak yüksek bir makamda olan ve o makam kendisine takdir edilendi. Taaaa ki ben söz konusu olana kadar...

- Onun sözünde duruşunu, çalışkanlığını, riyâkar olmayışını anlayışla karşılıyorum. Tek bir söz düşmez üstüme bu konularda ona diyeceğim olumsuz bir nitelendirme ile...

- Onunla arada olan bu halleşmelerimde onu anladığım için beni sevdiğini, yakın bulduğunu, aramızda bir gönül bağı oluştuğunu da hissediyorum. Ancak daha önce kiminle ne kadar bu haller yaşandı onunla bilemem ama benimle olan hasbihalin durumu bu iken asla taviz vermiyor, göz yaşıma bakmıyor.

- Hatta bazan düşünüyorum ki, o iftira atmıyor o sadece üstlendiği ve kendisine izin verilen görevi yapıyor ve sanırım biz ona iftira atıyoruz. Diyorum ki ALLAH Celle Celaluhu bize onun şaşırtmacalarına, oyunlarına kapılmamamız için Euzubillahi mineşşeytan erracim dememizi emir buyurmuştur. Bizde saf tertemiz melekmişiz gibi hep kendimizi kenara çeker bunu deriz, işte bunu dediğimizde şeytan ne demektedir acaba? Biz kovulmuş şeytandan ALLAHA sığınırım demekle kendimizi sıyırdığımızı düşünsek te o da sanırım ki insanların, iftiralarından, riyâkârlıklarından, hasetliklerinden ALLAHA sığınırım mı demektedir?

Öyle ya, İnsan için Resuller gönderilmiş, kitaplar vâsıtası ile bilgiler gönderilmiş, yaşam rehberi hediye edilmişken buna itibar etmeyip, şeytan tarafından verilen bilgilere uymak konusunda suçlu niye şeytan olmaktadır?

Burada anlıyorum ki; şeytanı bir kenara bırakmalı, olan içinde zaman içinde tarafıma yöneltilen her fiili, sözü, işi mertçe üstüme almalı ve "Yâ RABB nefsime zulmettiM! " diyebilmeli, ben yapmadım o yaptırdı diyerek tüm bakışları şeytana yönlendirmekle küçülmemeli, Secde ediniz emri ile makamları kayanların ve UYanların indindeki İNSAN olarak RABBİMİZİN bize verdiği HALİFELİK makamına lâyık ve lâzım olmalıyız.

Şeytanlarımızla barışmalı, o kendi kendine konuşurken BİZ secde-i RAHMANımızı yapmalı sürçmelerimizi sırtımıza alıp Mahşerde HUZURA durmalıyız inşallah.

Burada Resulullah sallallahu aleyhi ve sellem efendimizin, "şeytanımı ALLAHIN izni ile müslüman yaptım " demesini de düşünmeli, Şeytanın Müslüman olması nasıl bir durumdur anlamalı ve inşallah bizlerde bu aşamayı geçirmeli ve MAKAM-I MAHMUD'un sahibi Muhammed Mustafa Sallallahu aleyhi ve sellem efendimizin önünde inci gibi dizilmeliyiz.