Bir geçmiş ki, bıraktı güneşi, karanlık geceyi;
Sühâ belirdi sabah aydınlandı çöz bilmeceyi..
Soyun bu vasıflardan lâtîf bir şemâile bürün;
Ama şümullü bil, zamandaki ince kesmeceyi..
Kadehten geçersen taa, yüce menbâına kadar;
Dönersin döndükçe zaman, öğrenirsin zemzemceyi...
Ve, niceleri bağlandı kaldı süslü atkısında;
Bağlar ALLAH ’ın mülküdür emr gösterir en yüceyi...
Nice fakir vardır ki, sözü kendini kul eyledi,
Başladı varda yokken, öğrendi ilerlemeceyi...
Nice câhil vardır ki, kokuları onlara vardı;
Ve.. haber verdiler hem İblisceyi hem Âdemceyi...
Nice susanlar vardır ki, dinledim haberlerini;
Arşta izzet ikrâm… gördüler ondan yücelmeceyi...
Onun kadehinin gözüne bir kez nazar eylesen;
Yapmazsın artık bilmediğine sürme çekmeceyi...
Bu bir nûr, güneş sayılır… belki de gece zulmeti…
Bir yüce hayrettir ki, öğrenirsin çekişmeceyi..
Bir nûrdur ama ona göz yok, ona bir ışık da yok,
Bir güzel var, yüz yok, yüz vardır neyler öpülmeceyi...
Bir burun var koku yok ve bir kokudur ki yayılmaz;
Bir şarap.. Yok bardağı ve bulmuş mühürlenmeceyi...
Ey yakınlar, tutunuz onun yüce kadehlerinden;
Emniyet emelleridir, yücel, gör büyümeceyi...
ALLAH için, yüce şânı hakkına ihmâl etmeyin;
Ne tad..onu bırakan görür nedâmet etmeceyi..
N’olurdu ondan tad alanlar kardeşim olsalardı;
Selâmım onlara...selâm bilir teslim etmeceyi…
Abdulkerim Ceylî
