HABîBuLLAH =>HAVZ-ı KEVSER’i..

[rüzgargülü]

HABîBuLLAH =>HAVZ-ı KEVSER’i..

إِنَّا أَعْطَيْنَاكَ الْكَوْثَرَ
“İnnâ a’taynâke’l- KEVSER (kevsere).: Muhakkak ki BİZ =>Sana KEVSER'i verdik.” (Kevser 108/1)



Saîd el Hudrî radiyallahu anhu’den merfu olarak rivâyet edildiğine göre, Resûlullah sallallahu aleyhi vesellem.: “Sabah olduğu zaman bütün organlar dile yalvararak şöyle derler.: “Bizim için ALLAH’a karşı sorumluluk bilinci duy biz seninle ayaktayız sen doğru olursan bizde doğru oluruz sen eğilirsen bizde eğiliriz!.” derler.” buyurdu.
(İ. Ahmed, Müsned: 11472)



Sehl b. Sa’d radiyallahu anhu’den rivâyete göre, Resûlullah sallallahu aleyhi vesellem.: “Kim iki çenesi arasındaki ile iki bacağı arasındakini kötü yolda kullanmamayı tekeffül ederse ben de ona CeNNeti tekeffül ederim.” buyurdu.
(Buhârî, Rıkak: 23.)



Ebû Hüreyre radiyallahu anhu’den rivâyete göre, Resûlullah sallallahu aleyhi vesellem.: “ALLAH her kimi iki çenesi arasındakinin şerri ile iki bacağı arasındakinin şerrinden korursa, CeNNete girer.” buyurdu.
(Tirmizî rivâyet etmiştir.)

[rüzgargülü]

HABîBuLLAH =>HAVZ-ı KEVSER’i..

إِنَّا أَعْطَيْنَاكَ الْكَوْثَرَ
“İnnâ a’taynâke’l- KEVSER (kevsere).: Muhakkak ki BİZ =>Sana KEVSER'i verdik.” (Kevser 108/1)



Sûfyân b. Abdullah es Sekafî ’den merfu olarak rivâyet edildiğine göre, Resûlullah sallallahu aleyhi vesellem'e.:“Yâ Resûlullah! Bana bir iş söyle ona sımsıkı sarılayım!” dedim.
Resûlullah sallallahu aleyhi vesellem .: “RABBim ALLAH’tır de sonra dosdoğru ol.” buyurdu.
Ben de.: “Yâ Resûlullah! Benim için en korkulacak şey nedir?” dedim.
Resûlullah sallallahu aleyhi vesellem.: Kendi dilini tutarak.: “İşte bu!.” buyurdu.
(Müslim, İman: 55; İbn Mâce, Fiten: 62)



İbn Ömer radiyallahu anhu’den rivâyete göre, Resûlullah sallallahu aleyhi vesellem.: “ALLAH anılmaksızın sözü uzatma zirâ, ALLAH anılmaksızın sözün uzatılması kalblerin katılaşmasına sebeptir. İnsanların ALLAH’tan en uzak olanı katı kalbli kimselerdir.” buyurdu.
(Tirmizî rivâyet etmiştir.)



Ümmü Habibe radiyallahu anha’dan rivâyete göre, Resûlullah sallallahu aleyhi vesellem.: “Âdemoğlunun tüm konuşmaları aleyhinedir, faydasına değildir. Ancak iyiliği emredip kötülükten sakındırmak ve ALLAH’ı hatırlatıcı sözler söylemek bunun dışındadır.” buyurdu.
(İbn Mâce, Fiten: 64)