HABîBuLLAH =>HAVZ-ı KEVSER’i..

[rüzgargülü]

HABîBuLLAH =>HAVZ-ı KEVSER’i..

إِنَّا أَعْطَيْنَاكَ الْكَوْثَرَ
“İnnâ a’taynâke’l- KEVSER (kevsere).: Muhakkak ki BİZ =>Sana KEVSER'i verdik.” (Kevser 108/1)



Saîd el Hudrî radiyallahu anhu’den merfu olarak rivâyet edildiğine göre, Resûlullah sallallahu aleyhi vesellem.: “Sabah olduğu zaman bütün organlar dile yalvararak şöyle derler.: “Bizim için ALLAH’a karşı sorumluluk bilinci duy biz seninle ayaktayız sen doğru olursan bizde doğru oluruz sen eğilirsen bizde eğiliriz!.” derler.” buyurdu.
(İ. Ahmed, Müsned: 11472)



Sehl b. Sa’d radiyallahu anhu’den rivâyete göre, Resûlullah sallallahu aleyhi vesellem.: “Kim iki çenesi arasındaki ile iki bacağı arasındakini kötü yolda kullanmamayı tekeffül ederse ben de ona CeNNeti tekeffül ederim.” buyurdu.
(Buhârî, Rıkak: 23.)



Ebû Hüreyre radiyallahu anhu’den rivâyete göre, Resûlullah sallallahu aleyhi vesellem.: “ALLAH her kimi iki çenesi arasındakinin şerri ile iki bacağı arasındakinin şerrinden korursa, CeNNete girer.” buyurdu.
(Tirmizî rivâyet etmiştir.)

[rüzgargülü]

HABîBuLLAH =>HAVZ-ı KEVSER’i..

إِنَّا أَعْطَيْنَاكَ الْكَوْثَرَ
“İnnâ a’taynâke’l- KEVSER (kevsere).: Muhakkak ki BİZ =>Sana KEVSER'i verdik.” (Kevser 108/1)



Sûfyân b. Abdullah es Sekafî ’den merfu olarak rivâyet edildiğine göre, Resûlullah sallallahu aleyhi vesellem'e.:“Yâ Resûlullah! Bana bir iş söyle ona sımsıkı sarılayım!” dedim.
Resûlullah sallallahu aleyhi vesellem .: “RABBim ALLAH’tır de sonra dosdoğru ol.” buyurdu.
Ben de.: “Yâ Resûlullah! Benim için en korkulacak şey nedir?” dedim.
Resûlullah sallallahu aleyhi vesellem.: Kendi dilini tutarak.: “İşte bu!.” buyurdu.
(Müslim, İman: 55; İbn Mâce, Fiten: 62)



İbn Ömer radiyallahu anhu’den rivâyete göre, Resûlullah sallallahu aleyhi vesellem.: “ALLAH anılmaksızın sözü uzatma zirâ, ALLAH anılmaksızın sözün uzatılması kalblerin katılaşmasına sebeptir. İnsanların ALLAH’tan en uzak olanı katı kalbli kimselerdir.” buyurdu.
(Tirmizî rivâyet etmiştir.)



Ümmü Habibe radiyallahu anha’dan rivâyete göre, Resûlullah sallallahu aleyhi vesellem.: “Âdemoğlunun tüm konuşmaları aleyhinedir, faydasına değildir. Ancak iyiliği emredip kötülükten sakındırmak ve ALLAH’ı hatırlatıcı sözler söylemek bunun dışındadır.” buyurdu.
(İbn Mâce, Fiten: 64)

[rüzgargülü]

HABîBuLLAH =>HAVZ-ı KEVSER’i..

إِنَّا أَعْطَيْنَاكَ الْكَوْثَرَ
“İnnâ a’taynâke’l- KEVSER (kevsere).: Muhakkak ki BİZ =>Sana KEVSER'i verdik.” (Kevser 108/1)



Ebû Cuhayfe radiyallahu anhu’den rivâyet edildiğine göre, şöyle demiştir.: “Rasûlullah, Selman ile Ebû’d Derdâ arasında kardeşlik kurdu, Selman Ebû’d Derdâ’yı ziyâret etti ve Karısı Ümmü’d Derdâ’yı perişan bir durumda gördü, Selman.: “Neden böylesin?” diye sordu. Kadın.: “Kardeşin Ebû’d Derdâ’nın Dünyâdan hiçbir arzusu kalmamıştır!” diye cevap verdi. Kadın diyor ki.: “Ebû’d Derdâ gelince misâfirine yemek hazırlayıp önüne koydu ve.: "Siz yiyiniz ben oruçluyum!” dedi. Selman.: “Sen yemedikçe ben de yemem!” dedi. Bu sefer o da yedi. Gece olunca Ebû’d Derdâ namaz için kalkmak istedi fakat Selman ona.: “Yat!” dedi, o da yattı bir süre sonra yine kalkıp namaz kılmak istedi yine Selman ona.: “Yat!” dedi o da yattı. Sabah namazının vakti girince Selman ona.: “Şimdi kalk!” dedi. İkisi de kalkıp namazlarını kıldılar. Sonra Selman şöyle dedi.: “Kendinin kendinde hakkı vardır, RABBinin hakkı vardır, misafirinin hakkı vardır, âilenin hakkı vardır. Her hak sahibine hakkını ver!.” Sonradan Resûlullah sallallahu aleyhi vesellem’e gelerek durumu ona anlattılar da Resûlullah sallallahu aleyhi vesellem.: “Selman doğru söylemiş ve doğru yapmıştır!” buyurdu.”
(Buhârî, Savm: 50)




Medîneli bir kimse’den rivâyete göre, şöyle demiştir.: “Muaviye Âişe (radiyallahu anha)’ya.: “Bana tavsiyelerde bulunacağın bir mektup yaz fakat bana fazla zorluk çıkarma!.” dedi. Âişe (radiyallahu anha), Muaviye’ye şöyle yazdı.: “Selâm sana olsun bundan sonra şunu söyleyeceğim Resûlullah sallallahu aleyhi vesellem’den işittim şöyle buyuruyordu.: “Her kim insanlar gücense bile ALLAH’ın Rızasını isterse ALLAH o kimseyi insanların sıkıntısından kurtarır. Ve her kim de ALLAH’ın Gücenmesine karşılık insanların hoşnut etmeye çalışırsa ALLAH’ta o kimseyi insanlara havâle eder. Selâm sana olsun…”
(Tirmizî rivâyet etmiştir.)