---Ebu Sa’id radiyallahu anhu anlatıyor: “Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem:“Hasan ve Hüseyin, Cennet ehlinin iki gencidir.” buyurdu. (Tirmizî, Menakıb, (3778).
---Aişe radiallahu anha anlatıyor: Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem, üzerinde siyah nakışlı bir kumaş olduğu hâlde sabahleyin (evinden) çıktı. O sırada Hasan geldi, onu örtünün altına soktu. Sonra Hüseyin geldi, onu da soktu. Sonra Fatıma geldi onu da soktu. Sonra Alî geldi onu da örtünün altına soktu ve sonra da:"EyEhl-iBeytALLAHgünâhlarınızı(kullukkirinizi)gideripsizitertemizyapmakistiyor!" âyetini okudu.(Ahzâb 33/33)buyurmuştur. (Müslim, Fezâilüs-Sahâbe 6/ (2424)
---Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem, Hz. Ali, Hz. Fatıma, Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin’i çağırarak:“Ey Allah’ım bunlar benim ailemdendir” buyurmuştur.(Tirmizî, Sünen, V, 225.)
---Enes radiyallahu anhu anlatıyor: “Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’e “Ehl-i Beyti’nden hangisini en çok seviyorsun?” diye sorulmuştu.“Hasan ve Hüseyin!”diye cevap verdi. Hz. Fatıma aleyha's-selâm’a:“Benim oğullarımı bana çağır!” emreder, onları getirip koklar, kucaklardı.” (Tirmizî, Menakıb, (3774)
---Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem: “Her Anne’nin çocukları babasına nisbet edilir, ancak Fâtıman’nın iki oğlu (Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin) hariçtir. Çünkü ben onların velisi ve nisbet edilen babalarıyım” buyurmuştur. (Hâkim, Müstedrek, III, 179-180.)
---Ya’lâ İbnu Mürre radiyallahu anhu anlatıyor: “Resûlullah AS buyurdular ki: “Hüseyin bendendir, ben de Hüseyin’denim. Allah Hüseyin’i seveni sever. Hüseyin “esbat” tan biridir.” (Tirmizi, Menakıb, (3777); İbnu Mace, Mukaddime, (144)
وَنَادَيْنَاهُ أَنْ يَا إِبْرَاهِيمُ ---“Ve nâdeynâhu en yâ ibrâhîm(ibrâhîmu). : Ve ona "Ey İbrâhîm!" diye nida ettik (seslendik).” (Sâffât 37/104)
قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْيَا إِنَّا كَذَلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ ---“Kad saddakter ru’yâ, innâ kezâlike neczîl muhsinîn(muhsinîne).: Sen rüyaya sadık kaldın (yerine getirdin). Muhakkak ki Biz, muhsinleri işte böyle mükâfatlandırırız.” (Sâffât 37/105)
إِنَّ هَذَا لَهُوَ الْبَلَاء الْمُبِينُ ---“İnne hâzâ le huvel belâul mubîn(mubînu).: Muhakkak ki bu, kesin olarak apaçık bir imtihandır.”(Sâffât 37/106) وَفَدَيْنَاهُ بِذِبْحٍ عَظِيمٍ ---“Ve fedeynâhu bi zibhın azîm(azîmin).: Ve ona büyük bir kurbanı fidye (oğluna karşı bedel olarak) verdik.” (Sâffât 37/107)
ALLAH celle celâluhu nasib buyurdu ben önce, oğullarım Alper Vahid ve Mustafayla, sonra da kızım Ahsenle iki defa KerbeLÂyı ziyaret etme bahtiYÂRlığına kavuştum.. 24 yıl olmuş.. YAŞAnmadan ANlatılamaz o âlem..
KerbeLÂ, İslam Âleminde ve Tarihinde İmanın, Küfür fitnesiyle Tercih harbidir..
Acı da olsa kısaca hatırlayalım inşae ALLAH!.
Ali kerremullahi veche ile Fâtıma aleyha's-selâmın evliliğinden bir sene sonra H. 3 (M. 625) senesinde Hz. Hasan aleyhi's-selâm, H. 4 (M. 626) senesinde Hz. Hüseyin aleyhi's-selâm dünyaya gelmiştir. Ardından Ümmü Gülsüm, Zeyneb ve Rukiye aleyhunne's-selâm isimli çocukları olmuştur. (İbn Kesîr, el-Bidâye, III, 418.)
Fâtıma aleyha's-selâm Anamız M. 633 yılında Ramazan ayının üçüncü gününde Salı günü 28 yaşında iken Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellemden altı ay sonra Hakk’a yürümüştür ve sevgili babasına kavuşmuştur.(Müslim, Sahîh, IV, 1904.)
İmam Ali kerremullahi veche Miladî 661 yılında Haricilerden Abdurrahman ibn-i Mulcem denilen bir canî tarafından Câmide namazdayken ağır yaralandı ve şehid edildi.
İslâm Âlemi iktidarı da 20 yıl boyunca Ehl-i Beyt aleyhumu's-selâm düşmanı Muaviye'nin eline geçti.. yerine oğlu I. Yezid mel’ununu hazırladı zorla gelecek biatları aldı. Bir krallık kurdu..
İmam Huseyn aleyhi's-selâm Yezid’e biat etmedi.. Hac için Mekke’ye oradan da, 72 kişilik şühedâ ordusu ve ailesiyle birlikte kendisine mektubla yardım sözü veren Kûfe'ye doğru yola çıktı.
Kûfe yakınlarındaki Kerbelâ'da kamp kurdu.
Yezid'in Kûfe valisi İbn-i Ziyad 30 bin kişilik orduyu Hüseyin'in üzerine gönderdi.
Birkaç bin piyade ve 500 okçudan oluşan bir ordu, İmam Huseyn aleyhi's-selâm, ailesi ve canyoldaşlarının etrafını sardı.
İmam Hüseyin aleyhi's-selâm, kuşatmanın kaldırılmasını, kendisi ile birlikte ailesi ve taraftarlarının da Irak'ı terk etmesine izin verilmesini istedi.
Ordunun komutanı ve cennetle müjdelenen Sa'd b. Ebi Vakkas radiyallahu anhun oğlu olan hayırsız Ömer bin Sa'd, bu teklifi üstlerine iletti.
Neticede Ömer bin Sa'd'a, İmam Hüseyin aleyhi's-selâm ve beraberindekileri öldürmesini, yoksa kendi canından olacağını söylediler!.
Muharrem ayının 7'sinde Ömer bin Sa'd çemberi daralttı ve kampın su yollarını kesti.
Muharrem ayının 9'unda, kampın su kaynakları tükendi ve önlerinde sadece savaşmak ya da teslim olmak seçeneği kaldı..
10 Muharrem Cuma günü sabahı İmam Hüseyin aleyhi's-selâm, Hz. Hüseyin aleyhi's-selâm, aile efradı ile hüzünlü bir şekilde vedâlaştı ve onları kız kardeşi Zeyneb aleyha's-selâm’a emânet etti, ellerini kaldırıp ALLAH’a celle celâluhu dua etti ve sonra meşhur Şehâdet Hutbesini okudu katillerine karşı..
Ve kendisine ilk oku atan, ne acı ki cennetlik Sa'd b. Ebi Vakkas radiyallahu anh'ın oğlu olamayan Ömer bin Sa'd oldu. İmam Hüseyin aleyhi's-selâm teke tek meydan vuruşmasında önce Temim bin Kahta’yı sonra da Arap âleminin korkulan savaşçısı Zeyd bin Ebtahi'yi ikiye böldü..
Ve Şehâdet Vakti geldi çattı.. İmam Ali kerremullahi veche’nin arkadaşları İmam Hüseyin aleyhi's-selâmın candaşları tek tek şehid oldular. İmam Hüseyin aleyhi's-selâm'ın oğlu Ali Ekber, Hasan aleyhi's-selâm'ın oğlu Kasım şehâdeti DEMlendiler!.
Ehl-i Beyt aleyhumu's-selâm kadınları ve çocukları çadırlarda birbirlerine sarılmış, savaşın bitmesini bekliyorlardı. İmam Hüseyin aleyhi's-selâm'ın oğlu İmam Zeynelabidin aleyhi's-selâm da, çadırdaydı ve çok hastaydı. Diğer oğlu Ali Asgar aleyhi's-selâm henüz altı aylıktı ve susuzluktan ölmek üzereydi. İmam Hüseyin aleyhi's-selâm oğlunu kucağına aldı ve Yezid'in ordusunun karşısına dikildi. Çocuğa bir yudum su vermelerini istedi.
Ne acı ki, Hurmala bin Kâhil, Ömer bin Sa'd'ın emri ile çocuğu okla vurdu. Boynundan vurulan bebek oracıkta can verdi.. Hüseyin aleyhi's-selâm, oğlunu gömdükten sonra tekrar düşmanın karşısına çıktı, cihâda girdi ve onları teslim olmaya dâvet etti.. Şehâdete MeydÂNına yürüdü gitti ebediyen HâYy olarak Huseyn İbni HaYyDÂR aleyhumu's-selâm!..
Birebir savaşta çok fazla kayıp veren Ömer bin Sa'd'ın ordusu Şimr bin Zi'l Cevşen'in emriyle toplu hücuma geçti ve her taraftan ok ve mızraklar Hüseyin aleyhi's-selâm'ın üzerine yağmaya başladı.
Sinan bin Enes en-Nehai veya Şimr bin Zi'l Cevşen kafasını kılıçla keserek İmam Hüseyin aleyhi's-selâm'ı şehid etti..
Kafası mızrağa takıldı ve herkese gösterildi. Üzerindeki değerli eşyalar alındı ve yarı çıplak bırakıldı.
Ubeydullah bin Ziyad'ın emri üzerine İmam Hüseyin aleyhi's-selâm'ın cesedi atlara çiğnetildi.
Kesik başı bal tulumuna sokulup Şam’daki Yezîd Kâfirine müjdelik götürüldü..
72 şehidin cesedi El-Gadiriye köylüleri tarafından ertesi gün defnedildi.
Daha sonra Yezid'in askerleri çadırlara girdiler ve kampı yağmalamaya başladılar.
Ehl-i Beyt aleyhumu's-selâm Kadınlarının ziynetlerini almak için birbiriyle yarışan azgın düşman askeri karşılarına dikilen Zeyneb aleyha's-selâmı gördüklerinde ilk yaptıkları onu kırbaçlamak ve tekmelemek olmuştur.. Tesettürünü parçaladılar ki, iki oğlunu şehid veren Zeyneb binti Ali aleyha's-selâm Annemiz Babasının, annesinin ağabeylerinin yokluğunda:“Ben oğullarımı ALLAH celle celâluhu yolunda kurbÂN verdim!”diye feryâd ederken başından HİcÂBı çıkarıldığında gökler dolusu haykırdı: “Yâ Ceddî!. Yâ MuhaMMedâ!
Yâ Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem!
Gel -Gör ne büyük bir zulümle karşılaştık!
Senin Ehl-i Beytin; Oğulların kılıçlarla doğrandı! Kızların zincirlere vuruldu! Şimdi de iffetlerine de saldırdılar! Hicâblarımızı soydular! Bu zulme nasıl dayanalım, yâ MuhaMMed aleyhi's-selâm!.”
İmam Huseyn İbni Ali aleyhi's-selâmın Şehâdeti!
Zeyneb binti Ali aleyha's-selâmın esareti!
Ve Yezîd mel’unun zulum zilleti!..
İmam Hüseyin aleyhi's-selâm’ın: “BİZ bu Kâr-u-BELÂ YOLunu KÂLÛ BELÂ’da SEÇtik!
Kanım dökülmeden ayakta durmayacaksa Ceddim MuhaMMed aleyhi's-selâmın dini!
Ey kılıçlar! Haydi gelin alın beni, parçalayın, parça parça edin bedenimi!”
Buyuruşu o Issız-SeSSiz KerbeLÂ çÖLünde her seher Tevekkülün-Sadakatin-Teslimiyetin ve Rızânın -> Bâd-i SâBâsı olarak ESip DURmakta ve burcu burcu ŞehÎD KOKusuyla Kur'ân-ı Kerim İkrâsı OKUnmakta/DUYulmakta gök yüzünde HaYy Dost!.
الَّذِينَ إِذَا أَصَابَتْهُم مُّصِيبَةٌ قَالُواْ إِنَّا لِلّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعونَ ---“Ellezîne izâ esâbethum musîbetun, kâlû innâ lillâhi ve innâ ileyhi râciûn(râciûne).:Onlar ki, kendilerine bir musîbet isabet ettiği zaman: “Biz muhakkak ki Allah içiniz (O'na ulaşmak ve teslim olmak için yaratıldık) ve muhakkak O'na döneceğiz (ulaşacağız).” derler.” (Bakara 2/156)
Ertesi gün kadınlar ve çocuklar develerle yargılanmak üzere Kûfe üzerinden Şam'a götürüldüler.
Çok kötü muamelelere tabi tutuldular. Açlık ve susuzluğun üzerine Hüseyinaleyhi's-selâm ve askerlerinin kaybının acısı da eklenmişti. Yezid'in bu kötülükleri yapmaktaki amacının İmam Hüseyin aleyhi's-selâm'ın destekçilerinin ne hallere düştüğünü gösterip, halkın desteğini kaybetmesini sağlamak olduğu söylenir.
Bununla birlikte Kerbelâ'dan Kûfe'ye ve Kûfe'den Şam'a yapılan yolculuklarda Hüseyin aleyhi's-selâm'ın kız kardeşi Zeyneb binti Ali aleyha's-selâm ve oğlu Zeynelabidin aleyhi's-selâm her fırsatta Yezid'in neler yaptığını ve Kerbela'da işlenen suçları Müslümanlara anlattılar. Yezid'in mahkemesine çıkarıldığında Zeyneb aleyha's-selâm büyük bir cesaret örneği sergileyerek Yezid'in halifeliğinin geçersiz olduğunu ilan etti ve İmam Hüseyin aleyhi's-selâm'ın Yezid'e karşı cihadını övdü.
Tutuklular bir sene Şam'da tutuldular. Hüseyin aleyhi's-selâm'ın 4 yaşındaki kızı Sakine bin Hüseyin aleyha's-selâm acıya dayanamayarak vefat etti. Yerel halk tutukluları hapiste yalnız bırakmadı ve Zeyneb binti Ali ile Zeyneabidin bin Hüseyin her gelen ziyaretçiye İmam Hüseyin aleyhi's-selâm'ın haklı davasını anlattılar. Günümüz Suriye ve Irak'ına denk gelen topraklarda Yezid aleyhtârı oluşumlar baş göstermeye başladı. Durumdan endişelenen Yezid tutukluları serbest bırakarak Medine'ye gönderdi.
O gündür âşıkların yürek ataşlarında göz yaşıAŞURâ AŞI kaynar durur her MuHARRemde.. Hakka ve Hayra vefâ, Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem ve ALLAH celle celâluhu İttibâ -> DİRİyken DİRİlir elhamdulillahirabbilâlemîn!.. ALLAHuzü’l-CeLÂLinSalâtuSeLÂMıRasûlullahsallallahualeyhivesellemleEhl-iBeytaleyhumu's-selâma,Ashab-ıGüzînradaiyallahuanhumaveBİZÜMMet-iMuhaMMedeOLsuninşaeALLAHu Teâlâ ebeden dâimen!.
ÂminYâ Latîf Yâ KerîmALLAH celle celâluhu! ÂminYâ Rahîm Yâ VedûdALLAH celle celâluhu! ÂminYâ Fettâh Yâ GaffârALLAH celle celâluhu! ÂminYâ SettârYâ ALLAH ALLAH celle celâluhu!..
Âmin...Âmin...Âmin...Âmin!..Yâ Muîn Celle Celâluhu.
İmâm-ıAlîkerremullahiveche’yeaitsalâvâtışerîfe
TÜRKÇESİ:Lebbeyke Allahümme Rabbiye ve sâ’deyke Salâvâtu’llahi’l-Berri’r-Rahîm Ve’l-melâiketi’l-mukarrebîn Ve’n- nebîyyine ve’s-sıddıkîne ve’ş-şühedâi ve’s-sâlihîn Vemâ sebbiha leke min şey’in yâ Rabbe’l-âlemîne Alâ seyyidinâ ve Mevlânâ Muhammedin ibni Abdillahi hâtemi’n- nebîyyîne Ve Seyyidi’l-mürselîne ve imâmi’l-mûttâkîne Ve Resûli Rabbü’l-âlemîne’ş-şâhidi’l-beşiri’d- dâi ileyke bi iznike es sirâce’l-münir Ve aleyhi’s- salâtü ve’s- selâmû ve rahmetullahi ve berâkâtuhu.
MÂNÂSI:“Emret(buyur)ALLAH’ım! Ve başim-gözüm üstüne(emret, saâdetle Senden mutluluk istiyorum),RABB’im, ALLAH’ım! İyilik ve merhamet dolu Salâvâtullahı, gözde(yakîn)meleklerin salâvâtı, peygamberlerin, sıddıkların, şehîdlerin, sâlihlerin; Ey âlemlerin RABBi Seni tesbih(ve tenzih)eden herşeyin salâvâtı, Efendimiz Abdullah oğlu Muhammed(sallallahu aleyhi ve sellem)’e,Hatemü’l-Enbiyâya(peygamberlerin sonuncusuna),peygamberlerin Efendisine, müttakîlerin (günâhlardan korunup ALLAH'a sığınanların)imâmına; âlemlerin RABBinin, şâhid ve müjdeci Resûlüne, Senin izninde Sana dâvet eden ve aydınlatan kandile(sayısız- sonsuz)selâm(sıla, salâvât, rahmet, istiğfâr, dua, ulaşım)olsun!”
Essalâtü vesselâmü aleyke YÂ HÂMİLEyi'l- LİVÂİ'L- HAMD!. Ey Livâi'l-Hamd Sancağını el ÂN taşıyAN RaSûLuLLAH sallallahu aleyhi ve sellem!..
ALLAHU Teâlâ' nın salâtı ve selâmı Sana ÂLine, EhL-i Beytine, Ashabına ve ÜMMetine olsun!
TÜRKÇESİ:Allahümme salli ve sellim ve bârik alâ Seyyidinâ ve Mevlânâ Muhammedîn ve enzilhil mak'adel mukarrabbi indeke yevmel kıyâmeti Vâhşurnâ fi zümretihi tahte livâihi fi zılli arşikel mecîd İnneke alâ kulli şey'in kadîr.
MÂNÂSI:“ALLAH'ım! Efendimiz ve Sahibimiz Muhammed (sallallahu aleyhi ve sellem)'e salât, selâm ve bereket dileklerimizi ilet, salât et ! Onu kıyâmet gününde yâkînlerin makamında konuklandır.Ve bizi, Mecîd (ulu) Arşıyın gölgesinde onun livâ'sı (bayrağı) altında haşrolan zümresi içinde haşret. Şüphesiz ki sen herşeye kadirsin!”
Sorma ZeRRE mi-KüRRE mi?. “HuRR-i AYN”ın HüRR-HüRReMi
Kalbi Kâbe Kadın SıRRı..HaRRaMu’l-HaRaMM HaRReMi “Kâr u BeLâ”ELeST-inde…FaTMatu’z-ZeHRâ ÇiÇeği!.. MeŞK-i MuHaMMeD MaHŞeRi..HiCRR-i HuSeYiN MuHaRReMi..
08mhrrm1432 14.12.10 17:34 nrml.alâim-i semâ…
A’yân-ı Sâbite: Tas: İlm-i İlâhide eşyânın ezelden beri sâbit olan sûret ve hakîkatları. Mevcûdât-ı ilmiye. İlm-i İlâhide mevcud olup, maddî vücûdu olmayan.
A’yân-ı Sâbite elbisesin giyen Giyen cANlar.. HaBBeha-SeBBaha SaHRâsından GEÇip Sûretin SOYunan, Sîret AYNından HüRR kalınca ister HüRR-Erkeği,İster HüRReM Nisâsı.. Haram Mahreminden-Rahminden DOĞan cAN,Haram Kâbesinde RAHMAN’a SeCDe Kılınca SıRR-ı Süveydâ MaSDaRıdır.. İlk SÖZüne SoN Sözüyle ŞeHâdet HiCRRetinde, NeŞR u HaŞRına İlmullah kadar SALLât u SelâM OLsun Rasûlullah sallallâhu aleyhi ve sellem’e ve NeCiB NeSLi Ehl-i Beyt aleyhumu's-selâm'a…
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمـَنِ الرَّحِيم
''Allâhumme salli ve sellim ve bârik alâ seyyidinâ Muhammedîn abdike (Muhammediyyeti) ve nebiyyike (Mahmudiyyeti) ve Rasûlike (Ahmediyyeti) ve Nebîyyûl-ümmîyyi (Habîbiyyeti) ve alâ âlihi ve sahbihi ve Ehl-i Beytihi...''
وَحُورٌ عِينٌ ---“Ve hûrun 'înun: Ve Huri ıyn” (Vâkıa 56/22)
sÖZo ki; EBDÂL:en bedel olan. EBRÂR: en iyi olan. AHRÂR: en hürolan. AHYÂR: en hayırlı olan. HAYDÂR:en diri olan. HAYyÂR: en yâr olan. HAYzÂR: en zâr-ü zâr olan…
EBDal: (Bedil veya Bedel. C.) Evliyâdan, ziyâde nuraniyyet kazanmış olanlar. Evliyâ zümresinden bir cemaat. Mâsivâ alâkasından mücerret ve Cenab-ı Hakk'ın muhabbetinde fâni ve müstağrak olan zâtlar. EBRaR: (Berr. C.) Özü sözü doğru olanlar, hamiyetliler. Sâdıklar. İyiler. AHYâR:Hayırlılar. Dostlar. İyilik sevenler. (Eşrar'ın zıddı) AHRâR:(Hür. C.) Hürler. Esir veya köle olmayan kimseler. Silsilesinde esir veya köle bulunmayanlar. Hürriyetçiler. HaYDâr:Yiğit, cesur, kahraman. Arslan, gazanfer. Hep diri.. HAYyÂR: En güvenilir YâR olan-YâR EDen. HAYzÂR: Kanı dinmeyen Ehl-i Beyt aleyhumu's-selâm-i ZâR olan..
Hamm Akıl sahibi olarak doğan Âdemoğlunun Nefs veAKILKemâlatı sonucunda;
Kimisi; halkı halk olarak seyrederken AVAM adını alır.
Kimisi; halkın (eşyânın) hakikatini (Hakku'l-HAKK'ı) Mutlak Vücûd-i AHAD'ı, Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem'in gözleriyle seyreder HABİBÎ'lerden olur...
Kimisi; nisbetler, izâfetler ve kesretler giyinip meydana gelen halkı (mevcûdu) tek ve gerçek olan "VÜCÛD"dan bilip; tecellî tezgâhının, tezgâhtarını küllî seyreden EHLuLLAH ve EVLiYâuLLAH olur...
Kimisi; halkı görmeksizin HAKK'ı görür sükran (sarhoş) yaşar, AHRÂR (hürler) olur.
Kimisi; halk içinde HAKK'la hayrân yaşar AHYÂR (Yârin yâri) olur.
Kimisi; halk içinde Ebeden DİRilir Diriltici Hasbî Hizmetçi HaYDâr (dârda hayy kılar) olur.
Kimisi; halk içinde habli’l- VERîdde AKRABa HAYyÂR (YâRle hep DİRİ) olur.
Kimisi; halk içinde cÂN Bedeli KAN öder ZÂR-üZÂRinde DİRİlir HAYzÂR (ZÂRi hep DİRİ) olur.
Kimisi; HAKK'ta-HAKK'tan-HAKK'a-HAKK'la yürüyüşte halkın hasbî hizmetçisi ve MuhaMMedî EBDÂL'leri olup halden hale tebdil eder, gezer ve çocukla çocuk, deli ile deli, velî ile velî ve herşeyle o şeyce olur...
Olur da olur ve's Selâm...
TÜRKÇESİ:Allahümme inni es'elüke bike en tüsalliye alâ Seyyidinâ Muhammedin Ve alâ sâiril enbiyâi vel mürselîn Ve alâ âlihim ve sahbihim ecmâ'in Ve en tegfirli mâ medâ Ve tahfiznî fimâ bâkâ âmîn.
MÂNÂSI:"ALLAH'ım!Efendimiz Muhammed(sallallahu aleyhi ve sellem)'e Seninle selâm etmek (teslim olmak)dilerim :Ve diğer peygamber ve Resûllere de...Ve ailelerinin ve sahabelerinin cümlesine de...Mâzimi(geçmişteki hata,noksan,taşkınlık,şaşkınlık ve günâhlarımı)bağışla ve kalan ömrümde beni(bâtıl ve şerden)koru(muhafaza et)emin kıl diye!"
Kâr-ü-Belâ kandığımız
->Aşkla adın andığımız
YÂR yoluna yandığımız
KÜLümüz dost Ehl-i Beyte...
aleyhumu's-selâm..
Kul İhvâni >Tâhirîyiz
Evvel - âhir mâhirîyiz
Bâtın zevk-i zâhirîyiz
TÜLümüz dost Ehl-i Beyte...
aleyhumu's-selâm..
14.02.2002 20:30
EHL-i BEYT: Ev ehli, evdeki çoluk çocuk. Daha ziyade Hz. Peygamberimizin (A.S.M.) evine mensub olanlar bu isimle anılırlar. Hz. Peygamberin (A.S.M.) kendisi ile beraber, kızı Hz. Fâtıma Validemiz, damadı Hz. Ali ve torunları Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin'den (R.A.) müteşekkil hey'et. "Hamse-i âl-i abâ" da denir. Hz. Peygamber'in (A.S.M.) giydiği abâsını mezkur sahabe-i güzin hazeratının üzerine örterek hususi dua ettiğinden bu isimle anılmaları meşhurdur. Mihenk: (Mihek) Altının ayarını anlamaya mahsus bir taş. Ölçü. İyiyi kötüyü ayıran, ayar âleti. * Mc: Bir insanın kıymetini, ahlâkını anlamaya yarayan vasıta. Şemâil: Şimal. C.) Huylar, ahlâklar, tabiatlar. Sır: Sırr. Gizli hakikat. Gizli iş. Herkese söylenmeyen şey. * Müşâhedetullah'ın mahalli bulunan kalbdeki lâtife. * İnsanın aklının ermediği şey. Allah'ın hikmeti. Hâl: Durum, vaziyet. Görünüş. Tavır. Suret. Keyfiyet. * Cezbe. * Dert, keder, elem. * Mecâl. Kuvvet. Şehidüş-Şâh: Şahın Şehidi Hz. Hüseyin aleyhisselam. Mukaddes Tuvâ: Övünmüş, senâ edilmiş şey. * Tur-i Sina dağı eteğinde bir vâdinin adı. * Örülmüş kuyu. Elem neşrah: Kurân-ı Kerîmde 82. Sûre. "İnşirâh" açılmak, genişlemek, sevinmek manalarına gelir. Duhâ sûresinden sonra Mekke'de inmiştir. 8 (sekiz) âyettir. Bu sûrede Peygamberimizin, çocukluğunda risalete hazırlamak üzere kalbinnin açılıp arıtılmasından söz edilmektedir. Ayrıca, onun getirdiği dindeki kolaylıklara dikkat çekilerek Allah'a şükretmeye teşvik edilmektedir. Duhâ: Kurân-ı Kerîmde 93. Sûre. Duhâ, kuşluk vakti demektir. Sûre, adını ilk ayette geçen bu kelimeden alır. Fecr sûresinden sonra Mekke'de inmiştir, 11 (onbir) âyettir. Sûrede âhir zaman Peygamberinin hususiyetlerinden biri yani yetim oluşu ele alınır ve kendisi teselli edilir. Şeen: Şe'n. İş, yeni olan hâl. * Şan. * Tavır. * Hâdise. * Vâkıa. * Kasdetmek. * Emr ü hâl. * Tıb: Baştan göze gelen kan damarı. Baştan kaşa, kaştdan göze kan getiren iki damar ismi. * Fls: Bir şeyin hususiyetinin fiilî tezâhürü, neticesi ve eseri. Şevk: Çok istek, şiddetli arzu. * Neş'e. *Bir şeyi bir yere şeye sağlamca bağlama. * Memnun. Şâduman. (Bak: Himmet, Şavk) Makarr: (Karar. dan) Karar yeri. Karargâh. Kararlı yer. Merkez. Pâyitaht. Fatmatüz- Zehrâ: Hz. Resul-i Ekremin (A.S.M.), Hz. Hatice'den doğma kızı. Hicretten 18 yıl önce doğmuş, Hz. Ali ile evlenmiş ve Hz. Hasan ve Hüseyin'in vâlideleri olmuştur. Peygamberimizden (A.S.M.) 6 ay sonra dâr-ı bekaya göçmüştür. (Radıyallahü anha) Kerbelâ: Irakta Seyyid-üş şühedâ Hz. İmam-ı Hüseyin Efendimizin (R.A.) meşhed-i mübârekleri olan yer.(Cibril var haber ver Sultân-ı Enbiyâya.Düşdü Hüseyin atından sahra-yı Kerbelâya) (Kâzım) Kün! feyekün: Ol! Ve müteakiben olur. Hükm-ü İlâhinin icra emri. Kâr-ü-Belâ: Kâr elde etmek ile belâ çekmenin atbaşı olması. Kerbelâdaki can ile şehâdet şehidliği meydanı.. Mâhir: Becerikli, hünerli, san'atkâr.
MÂNÂSI:“ALLAH’ım!Efendimiz Muhammed(salallahu aleyhi ve sellem)’e salât-ü selâm et!Ve Âdem(aleyhisselâm)’a ve Nûh(aleyhisselâm)’a ve İbrâhim(aleyhisselâm)’a ve Musa(aleyhisselâm)’a ve İsa (aleyhisselâm)’a ve aralarında gelen tüm nebîlere ve mürsellere de!ALLAHU Tealâ’nın salât ve selâmı cümlesinin üzerine olsun!”
Allahümme salli ve sellim ve bârik alâ Seyyidinâ Muhammedin Abdike ve Nebîyyike, ve Rasülûke ve Nebîyyil-Ümmiyi ve alâ âlihi, ehl-i beytihi, vessahbihi ve ümmetihi...
3 ihlas 1 Fatiha OKUyalım!..
Allahümme salli ve sellim ve bârik alâ Seyyidinâ Muhammedin Abdike ve Nebîyyike, ve Rasülûke ve Nebîyyil-Ümmiyi ve alâ âlihi, ehl-i beytihi, vessahbihi ve ümmetihi...
Dâimeyn DülDül:İki ÂLEMde taşıyıcı kırk kanat ALİ Şah bineği..
zülfiKÂR:Zâhir-Bâtını BİLeğinde BİRleştiren ALİ Şahın KevN Kılıcı..
Şe’N GÜLiZÂRı:şu ANda OLup durmakta olan HAYYat Bahçasında Açan OLUşlar.
veLÂyet KÂRı:
Rasûlullah sallallâhu aleyhi ve sellem: “Ali’den ne istiyorsunuz? Ali’den ne istiyorsunuz? Ali’den ne istiyorsunuz? Doğrusu Ali Bendendir ve Ben de Ondanım. O, Benden sonra bütün Mü’minlerin Velîsidir” buyurdu. (Hz. İmran İbn-i Hüseyn’den; Buharî, Ebu Muhammed B. İsmail. Tecrid-i Sarih Terc. Diy. İşl. Bşk. Yayın. Hz. Peygamberin Dilinden Dört Halifesi. Çev. A. Fikri Yavuz, Sönmez Neşr. S. 247)
Rasûlullah sallallâhu aleyhi ve sellem: “Ey Müslümanlar! Ben bütün Mü’minlere öz canlarından daha evlâ değil miyim? Öyleyse ben kimin Mevlâsıysam Ali de onun mevlâsıdır. Ya RABB! Onu Velî edinenlerin Velisi ol düşmanlarına da düşman ol!” buyurdu. (İ. Hanbel Müsned 4: 281 Buhari Tarih 1: 375 İ. Mace Sünen H. No:116)
Hz. Ali Keremullâhi veche Küfede bulunan Rehbede iken yanına bir grup geldi ve: “Es-selâmu aleyke yâ Mevlâna (Selam Sana Ey Efendimiz)!” dediler. Hz. Ali Keremullâhi veche: “Siz Arabsınız Ben nasıl sizin Efendiniz olurum?” dedi. Onlar: “Biz (Mekke ile Medine arasında) Gadir- i Humm kuyusu başında iken Rasûlullah sallallahu aleyhi ve selemden duymuştuk şöyle buyuruyordu: “Ben kimin Mevlâsı (Efendisi) isem Ali de Onun Mevlâsıdır” dediler.
Rebah diyor ki: “Adamlar kalkıp gidince peşlerine takıldım kim olduklarını sordum.
“Ensar’dan bir cemaat aralarında Ebu Eyüb El Ensarî de var” dediler. (Rebah b. Harisden; Ahmed b. Hanbel Müsned) Taberanî.)
Rasûlullah Sallallâhu Aleyhi ve Sellem: ”Ali’yi bırakın! (bunu üç kere buyurdular). Ali, Bendendir ve Ben de O'ndanım! O, benden sonra her Mü’minin Velîsidir!.” buyurdu (İmran bin Hüseyn (r.a.)den; Ahmed bin Hanbel Müsned)
Rasûlullah sallallâhu aleyhi ve sellem: “Ali Bendendir Ben de ondanım. O her Mü’minin Velisidir.” buyurdu. (İmran bin Hüseyn(r.a.)den; Suyutî Câmiu’l- Kebir)
Rasûlullah sallallâhu aleyhi ve sellem: “Yâ Büreyde! Gerçekten Ali Ben'den sonra Velînizdir. O halde Ali’yi sev! Çünkü O emredildiği şeyi yapar!” buyurdu. (Hz. Ali Keremullâhi veche'den; Deylemî Müsnedü’l- Firdevs)
Rasûlullah sallallâhu aleyhi vesellem: “Bana îmân eden ve beni tasdik eden Ebû Talib’in oğlu Ali’yi Velî edinsin. Çünkü; onun Velâyeti Benim Velâyetimdir ve Benim velâyetim de ALLAH’ın Velâyetidir” buyurdu. (Ammar Bin Yasir (ra) den; Suyutî Câmiu’l- Kebir)
Rasûlullah sallallâhu aleyhi ve sellem: “Dikkat edin ALLAH benim yardımcımdır ve ben de her Mü’minin yardımcısıyım. Ben kimin yardımcısı isem Ali de onun Velîsidir (yardımcısıdır)” buyurdu. (Zeyd Bin Erkam (ra)’dan; Suyutî Câmiu’l-Kebir)
Rasûlullah sallallâhu aleyhi ve sellem: “Bana îmân edip beni tasdik edene Ebû Tâlib’in oğlu Ali’nin Velâyetini tavsiye ederim. Onu Velî edinen gerçekten beni Velî edinmiştir. Beni de Velî edinen muhakkak ki ALLAH’ı Velî edinmiştir. Onu seven beni sevmiştir. Beni de seven gerçekten ALLAH’ı sevmiştir. Ona kin besleyen bana kin beslemiştir. Bana da kin besleyene ALLAH Azze ve Celle buğz eder!” buyurdu. (Ammar Bin Yasir (ra)’ dan; Taberanî Mu’cemül Kebir)
İmran bin Husayn'dan naklen, Rasûlullah sallallâhu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu : "Ali benden, ben de Ali'denim, kendisi tüm müminlerin Veli'sidir" (el-Müttaki el-Hindi'nin "Kenz'ul Ummal" c.2, s.607 / el-Münâvi' nin "Künüz el-Hakâik" c.1, s.71 / El-Zehebi'nin "Talhis el-Müstedrek")
Ebû TurÂB:
Mervan'ın âilesinden Medine'ye vâli tâyin olunan biri, Sahâbe'den Sehl bin Sa'da gelerek, Hz. Ali'ye sövmesini ister. Hz. Sehl'in çekinmesi üzerine ise: "ALLAH, Ebû Turâb'a lânet etsin!” deyiver" der.
Sehl Hazretleri ise: "Ali'nin Ebû Turâb kadar hoşlandığı hiçbir isim yoktu. Bu ismin verilmesine sebep olan hâdise ise şudur" diye cevab verir ve hâdiseyi şöyle anlatır: "Rasûlullah sallallâhu aleyhi ve sellem bir gün kızı Fâtıma aleyha's-selâm'ın evine geldi ve Ali kerremullâhi veche'yi evde bulamadı.
Rasûlullah sallallâhu aleyhi ve sellem: “Amcamın oğlu nerede?” diye sorunca, sevgili kızından: “Aramızda birşey geçmişti. Bunun üzerine gündüz uykusunu yanımda uyumadı da çıkıp gitti!” cevâbını aldı. Rasûlullah da birine: “Git bak, Ali nerede?”' buyurdu. Mescid'de uyuduğu haberini alınca, Mescid'e varıp, Ali'yi yan tarafına yatmış, ridâsı bir yanından sıyrılmış ve vücudu toprağa bulanmış şekilde buldu da: “Ebû Turâb kalk! Ebû Turâb kalk!” diye bedenindeki toprağı silkelemeğe başladı." (Müslim, Fezâilü's-Sahâbe, 2409)
KEVNiyyet:her AN Yeniden Yaratış işi ŞE’N..
feSALLi RABB:
إِنَّا أَعْطَيْنَاكَ الْكَوْثَرَ “İnnâ a’taynâke'l-Kevser:(Rasûlum!) Kuşkusuz biz sana Kevser'i verdik.” (Kevser 108/1)
فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَانْحَرْ Fe salli li rabbike venhar:Artık RABB'ın için namaz kılmaya devam et ve n a h r yap (Kurban kes veya namazda rükû'dan kalkılırken ellerini göğüs seviyesine kaldır)” (Kevser 108/2)
HaBîBullah HuBBu:
Rasûlullah sallallâhu aleyhi ve sellem: “Nimetleriyle sizi beslediği için ALLAH’ı sevin. Beni ALLAH sevdiği için sevin. Ehl-i Beyt’imi de benim sevdiğim için sevin” buyurdu. (İbn-i Abbas (r.a.)’dan; Kütüb-i Sitte Muhtasarı C.13 S 52 Hadis No: 4492.)
Rasûlullah sallallâhu aleyhi ve sellem: “Ni’metleriyle sizi beslediği (gıdalandırdığı) için ALLAH’ı sevin. Beni de ALLAH sevgisi için sevin. Ehl-i Beytimi de benim sevgim için sevin.” buyurmuştur. (İbni Abbas (ra) dan; Tirmizî, Menâkib 3792;Taberanî, Kebir;İbn Hibban)
Büreyde'den naklen:Hayber Fetih gününde Rasûlullah sallallâhu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu: "Yarın sancağı öyle birisine vereceğim ki, ALLAH ve Rasûlunu sever, ALLAH ve Rasûlu de onu severler. ALLAH kaleyi onun eliyle fethedecektir" Ertesi gün sancağı Hz.Ali'ye verdi ve ve Hz. Ali de Hayber Kalesini fethetti. (İbn-i Hasan el-Kilabi "Müsned-i Dimaşk" Hadis No: 27; Siret-i İbn-i Hişam c.3, s.334; Müsned-i Ahmet bin Hanbel c.5,s.33; İbn-i Sa'd "Tabakat" c.3, s.158; Tarih'üt Tabari c.2, s.93; Tirmizi Hadis No: 3970; Altı Parmak Peygamberler Tarihi s.644)
zİMMet-i MuhaMMed:
ZiMMet:Himâyeyi te'min eden ittifak. Alâkalı. Uhde. Vicdan. Sorumluluk hudûdunda koruma zorunda kalma.
ZiMMet:Zâhir ve Bâtın Hakîkat-ı Muhammediyye'nin ASLen-NeSlen-FaSLen ve HâLen Fıtraten Sâhibi olmak..
Rasûlullah sallallâhu aleyhi ve sellem: “Ey Ali Cenâzemi sen yıkayacaksın, borcumu ödeyeceksin mezarıma beni sen koyup örteceksin ZİMMETimi sen îfâ edeceksin ve sen dünyâ ve âhirette sancağımın sâhibisin.” buyurmuştur. (Ebû Said (r.a.)den; Deylemî Musnedu'l-Firdevs)
Rasûlullah sallallâhu aleyhi ve sellem: “Ya Ali! Seni râzı etmiyor muyum? Sen benim kardeşim ve vezirimsin. Borcumu ödersin vâdimi yerine getirirsin ZİMMETimi kaldırırsın. Seni hayâtımda seven kimse muhakkak vazîfesini yerine getirmiştir. Benden sonra senin hayâtında seni seveni ALLAH emniyet ve îman ile sona erdirsin. Benden sonra seni görmediği halde seni seveni ALLAH emniyet ve îman ile sana erdirsin ve kıyâmet gününde onu korusun. Sana buğz olduğu halde ölen kimse ey Ali bir nevi câhiliyet ölümü ile ölmüştür ve ALLAH onu İslâm'da yaptığı amel ile hesâba çeker” buyurdu. (İbni Ömer (ra)’den; Taberânî Mu’cem-ul Kebir)
Rasûlullah sallallâhu aleyhi ve sellem amcalarına hitâben şöyle buyurdu: "Ali benim kardeşim, vâsim ve içinizde halîfemdir, onu dinleyin ve ona itaat edin" (Müsned Ahmet bin Hanbel c.1, s.159 / el-Askalani'nin "el-İsabe fi Temyiz es-Sahabe" c.1, cz.2, s.217 / el-Müttaki el-Hindi'nin "Muntahab'ul Kenz" c.5, s.42 ve "Kenz'ul Ummal" c.13, s.131 / El-Suyuti'nin "Cami'ül Ahadis"c.16, s.251 / Tefsir'ül Hazen c.3, s.371 / İbn-i Esir'in "el-Kamil fit-Tarih" c.1, s.487 / Tarih'üt Tabari c.2, s.63 / İbn-i Kesir'in "el-Bidayetü ven-Nihaye" c.3, s.352 / İbn-i Ebil Hadit'in "Şerh-u Nehc'ül Belağa" c.13, s.211 / Siret'ül Halebi c.1, s.311 / el-Haskani'nin "Şevahid'üt Tenzil" c.1, s.371)
MuhaMMedî gÖNlün GÂR:HıRÂ gönüllü Ali kerremullâhi veche..
SÂBİRİN:Sabredenler.
SıRR-ı SıFFîn:SıFFîn Savaşı sıRRı..
ÂHİR zamAN İMÂN ELde KOR Ateş:
Ebu Ümeyye eş-Şa'bânî anlatıyor: "Ey Ebu Sa'lebe, dedim, şu ayet hakkında ne dersin?" (Mealen): "Ey îmân edenler! Siz kendinize bakın. Siz doğru yolda oldukça sapıtmış olanlar size zarar vermez.." (Maide 105). Bana şu cevâbı verdi:" Gerçekten bunu, iyi bilen birine sordun. Zira ben aynı şeyi Resûlullah aleyhi's-salâtu ve's-selâm'a sormuştum demişti ki: "Ma'rufa sarılın, münkerden de kaçının! Ne zaman uyulan bir cimrilik, tâkip edilen bir hevâ, (dîne, âhirete) tercih edilen dünyâlık görür, rey sâhiplerinin (selefi dinlemeden) kendi reylerini beğendiklerini müşâhede edersen, o zaman kendine bak. İnsanlarla uğraşmayı bırak. Zîra (bu safhaya gelince) arkanızda sabır günleri var demektir. O günler avuçta ateş tutmak gibi (sıkıntılı)dır. O günlerde, sizin kadar amel yapabilen bir kimseye elli kişinin ecri verilecektir." (Ebu Davud, Melahim 17, (4341); Tirmizî, Tefsir, Mâide, (3060); İbnu Mace, Fiten 21, (4014)
HaYYdÂRı KeRRâRdır: HaYYDâR:Dirilteici.. Nefsi HAYY kılan MuhaMMedî Hasbî Hizmet Kaynağı, İmam Ali kerremullahi veche.. Diriltici.. KeRRâR:kerelerce-sürekli-her nefes HİMMeti.
Şu AN şeÂNı-nda.. EL YEDuLLAHa
EL ELe Ehl-i Beyt ReSûLuLLaHa:
إِنَّ الَّذِينَ يُبَايِعُونَكَ إِنَّمَا يُبَايِعُونَ اللَّهَ يَدُ اللَّهِ فَوْقَ أَيْدِيهِمْ فَمَن نَّكَثَ فَإِنَّمَا يَنكُثُ عَلَى نَفْسِهِ وَمَنْ أَوْفَى بِمَا عَاهَدَ عَلَيْهُ اللَّهَ فَسَيُؤْتِيهِ أَجْرًا عَظِيمًا “İnnellezîne yubâyiûneke innemâ yubâyiûnallâh (yubâyiûnallâhe), yedullâhi fevka eydîhim, fe men nekese fe innemâ yenkusu alâ nefsih(nefsihî), ve men evfâ bi mâ âhede aleyhullâhe fe se yu’tîhi ecren azîmâ(azîmen):Muhakkak ki sana biat edenler ancak ALLAH'a biat etmektedirler. ALLAH'ın eli onların ellerinin üzerindedir. Kim ahdini bozarsa, ancak kendi aleyhine bozmuş olur. Kim de ALLAH ile olan ahdine vefâ gösterirse ALLAH ona büyük bir mükâfat verecektir.” (Fetih 48/10)
DeRC Olmuş:dürülüp bükülüp içine sokulmuş..
SıRR-ı SüveydÂ:en kara SEVdâ.. Sırr-ı Ali kerremullâhi veche..
Fazîlet FeReCi:Fazîletin TEK ÇIKış kapısı..
“Bir Kur'ân-Bir EHLim!” Hükmü:
''Rasûlullah sallallâhu aleyhi ve sellem: “İnnî târikûn fîkumu’s sâkaleyni kitâballahi ve ıtretî: Ben sizin içinizde iki ağırlık bıraktım biri ALLAH’ın kitâbı biri de ıtretim (zürriyetim,ehli beytim)” buyurmuştur. (Müslim Fezailu’s- sahabe 36,37; Darimî, Fezâilü’l-Kur’ân 1; İ. Ahmed, III/14,17-4/367,371; Şeybe; Hatîb)
Zeyd ibnu Erkâm radiyallâhu anhu'dan Rasûlullah sallallâhu aleyhi ve sellem: “Ben size temessük edip (tutunup) sıkı sarıldığınız takdirde dalâlete (sapıklığa) düşmekten korunacağınız iki şey bırakıyorum: Bunlardan biri diğerinden daha büyüktür: Kitâbullah. Bu, semâdan arza uzanan ALLAHın ipidir. Diğeri Ehl-i Beytim olan yakınlarımdır. Bu iki şey, Kevser Havzının başında buluncaya kadar birbirlerinden ayrılmayacaktır. Bu iki şey hakkında benden sonra nasıl davranacağınıza iyi bakın." (Kütüb-i Sitte, Muhtasar C.12/499)
Rasûlullah sallallâhu aleyhi ve sellem: “Ey Müslümanlar! Ben ancak bir insanım! Rabbimin elçisi gelip de ona icabet etmem yakındır. Ben size iki kıymetli ve ağır şey bırakıyorum. Onlar birbirinden ayrılamaz. Eğer bunlara uyarsanız yolunuzu sapıtmazsınız. Bu iki kıymetli şeyden biri içinde Nur ve doğru yol bulunan Allahın Kitabıdır ki O’nun gökten yere sarkıtılmış ipidir. Ona tutulan doğru yolu bulur Ondan ayrılan sapar. Diğeri de Ehl-i Beyt-i Itretimdir. Ehl-i Beytim hakkında sizi uyarırım; Ehl-i Beytim hakkında sizi uyarırım; Ehl-i Beytim hakkında sizi uyarırım!" (Sahih-i Müslim 2: 325; Tirmizi H. No: 4036 4038; İ.Hanbel Müsned 5: 182 189 3: 26.)
حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ الْمُنْذِرِ الْكُوفِيُّ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ فُضَيْلٍ حَدَّثَنَا الْأَعْمَشُ عَنْ عَطِيَّةَ عَنْ أَبِي سَعِيدٍ وَالْأَعْمَشُ عَنْ حَبِيبِ بْنِ أَبِي ثَابِتٍ عَنْ زَيْدِ بْنِ أَرْقَمَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمَا قَالَا قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ إِنِّي تَارِكٌ فِيكُمْ مَا إِنْ تَمَسَّكْتُمْ بِهِ لَنْ تَضِلُّوا بَعْدِي أَحَدُهُمَا أَعْظَمُ مِنْ الْآخَرِ كِتَابُ اللَّهِ حَبْلٌ مَمْدُودٌ مِنْ السَّمَاءِ إِلَى الْأَرْضِ وَعِتْرَتِي أَهْلُ بَيْتِي وَلَنْ يَتَفَرَّقَا حَتَّى يَرِدَا عَلَيَّ الْحَوْضَ فَانْظُرُوا كَيْفَ تَخْلُفُونِي فِيهِمَا …Ebu Said el-Hudri ve Zeyd b. Erkamdan dediler ki:Rasûlullah sallallâhu aleyhi ve sellem şöyle buyurmuştur: “Ben size bir şey bırakacağım ki buna sarıldığınızda benden sonra asla sapıklığa düşmezsiniz bu şeylerin ikisini de birbirinden büyüktür. Gökten yere uzanan bir ip gibi olan ilahi nizam olan ALLAH’ın kitabı ve İtretim Ehli Beytim. Bu iki şey kıyâmet günü havuz başında bana gelinceye kadar asla birbirinden ayrılmayacaklardır. Bu iki şey hakkında bana nasıl uyacağınıza dikkat ediniz.”
قَالَ هَذَا حَدِيثٌ حَسَنٌ غَرِيبٌ bu hadis hasen garibtir- doğru ancak tek yoldan rivâyettir.. (Tirmizî, “Sünen”, Menakıb, hadis 3788)
“Berden seLÂM” et:
قُلْنَا يَا نَارُ كُونِي بَرْدًا وَسَلَامًا عَلَى إِبْرَاهِيمَ “Kulnâ yâ nâru kûnî berden ve selâmen alâ ibrahîm(ibrahîme):Ey ateş! İbrâhim için serinlik ve esenlik ol! dedik.” (Enbiyâ 21/69)
Yedi Letâfetin “Hâ-MîM”li DİLi:inzal olduğu gibi Kur'ân-ı Kerîm içine yerleşen 7 Hâ-MîM Sûreleri..
SÜLBünde SüNNet:Kıyâmete kadar gelecek Ehl-i Beyt aleyhumu's-selâm nesli Sünnet-i Rasûlullah sallallâhu aleyhi ve sellem EMNiyeti..
Rasûlullah sallallâhu aleyhi ve sellem: “Ali keremullâhi veche ilmimin kapısıdır ve benden sonra ALLAH’dan getirdiğimi Ümmetime beyan edendir. Onu sevmek Îmandır. Ona buğzetmek nifaktır ve kendisine bakmak şefkattir." (Ebu Zer r.a.dan; Deylemî Müsnedül-Firdevs)
Rasûlullah sallallâhu aleyhi ve sellem: “Ben ilmin şehriyim, Ali onun kapısıdır.” buyurdu (Suyutî, Câmiul-Kebîr; Bekrî, 672/150)
Abbâs bin Abdillah radiyallâhu anhu Alî bin Tâlib kerremullâhi veche'nin: “Ben ALLAHın kuluyum, O’nun Rasûlunun kardeşiyim. Sıddık-ı Ekber de benim. Benden sonra kezzab (çok yalancı) adamdan başka hiç kimse bunu (Sıddık-ı Ekber olduğunu), söyleyemez. İnsanlardan 7 yıl önce namaz kıldım!” buyurmuştur. (İbni Mâce, Mukaddime isnad sahih râviler sika Hâkim, Müstedrekinde bu hadisi El-Minhal'den rivâyetle Buhârî ve Müslim şartları üzere sahihtir demiştir. Nesâî, Fezail-i Alî de)
EBDÂL-lar:En Bedel olanlar, tebdil olanlar. Büdelâlar. AŞK u CEZBe Ehlidirler. EBRÂR-lar: En Birr Olanalar, özü-sözü dosdoğrular, en İYİler… Birr u Takvâ, ZüHD ü TaKVâ Ehlidirler. AHYÂR-lar:En Hayırlılar, En zor yolun Rehberleri. SıDK u HuŞû Ehlidirler. AHRÂR-lar:En HüRRler, halka karşı fütursuzlar. Havf u Recâ Ehlidirler..
TÜRKÇESİ:Lebbeyke Allahümme Rabbiye ve sâ’deyke Salâvâtu’llahi’l-Berri’r-Rahîm Ve’l-melâiketi’l-mukarrebîn Ve’n- nebîyyine ve’s-sıddıkîne ve’ş-şühedâi ve’s-sâlihîn Vemâ sebbiha leke min şey’in yâ Rabbe’l-âlemîne Alâ seyyidinâ ve Mevlânâ Muhammedin ibni Abdillahi hâtemi’n- nebîyyîne Ve Seyyidi’l-mürselîne ve imâmi’l-mûttâkîne Ve Resûli Rabbü’l-âlemîne’ş-şâhidi’l-beşiri’d- dâi ileyke bi iznike es sirâce’l-münir Ve aleyhi’s- salâtü ve’s- selâmû ve rahmetullahi ve berâkâtuhu.
MÂNÂSI:“Emret(buyur)ALLAH’ım! Ve başim-gözüm üstüne(emret, saâdetle Senden mutluluk istiyorum),RABB’im, ALLAH’ım! İyilik ve merhamet dolu Salâvâtullahı, gözde(yakîn)meleklerin salâvâtı, peygamberlerin, sıddıkların, şehîdlerin, sâlihlerin; Ey âlemlerin RABBi Seni tesbih(ve tenzih)eden herşeyin salâvâtı, Efendimiz Abdullah oğlu Muhammed(sallallahu aleyhi ve sellem)’e,Hatemü’l-Enbiyâya(peygamberlerin sonuncusuna),peygamberlerin Efendisine, müttakîlerin (günâhlardan korunup ALLAH'a sığınanların)imâmına; âlemlerin RABBinin, şâhid ve müjdeci Resûlüne, Senin izninde Sana dâvet eden ve aydınlatan kandile(sayısız- sonsuz)selâm(sıla, salâvât, rahmet, istiğfâr, dua, ulaşım)olsun!”
Azerbaycan'dan gelen 12 imam mezhebinden bir aileye mensubum. Çocukluğumda çevremde Muharrem ayının hiçbir etkisi görülmezdi. İstanbul'da Kurtuluş'ta, belki paskalyanın, Noel'in etkisinin görülebileceği bir ortamda doğmuşum. Ancak bu etkileri pek fark edemeyecek bir yaşta, 5 yaşlarında Feriköy'e taşındık. Bu sefer de Ermeni vatandaşların çok olduğu bir sokaktaydık. Çobanoğlu Sokağı... "Nene" diye hitap ettiğimiz babaannem, Müslüman mahallede olmamasından şikayetçiydi. O zaman bizim gibi İran Azerbaycan'ından gelmiş ailelerde şöyle bir âdet vardı: Muharrem'in ilk günü radyolar kapatılır (henüz TV yoktu), ancak Safer'in sonunda açılırdı. Çünkü yalnız Muharrem'de matem tutulmakla yetinilmezdi. Safer'in yirmisine kadar her sene 40 gün matem devam ederdi -buna "İmamın kırkı" denirdi-. 28 Safer, Aziz Peygamber'in vefatı, 29 Safer de İmam Hasan'ın vefat tarihi kabul edildiği için bu günler de matem sayılırdı. Onun için matem Muharrem'de başlar, Safer ayının sonuna kadar iki ay sürerdi.
Ama şimdi İran'daki uygulamayı bilmiyorum, belki biraz hafiflemiştir. O zaman yalnız Âşûra günü değil, bütün ay matem tutulurdu ve Valide Hanı Camii'nde mersiye okunurdu. Bilhassa Muharrem'in 7'sinden itibaren matem yoğunlaşırdı. Tasua gecesinde (Âşûra'dan önceki gece, 9. gece) ve Âşûra günü çok şiddetli olurdu. Ve bilhassa o gün güneş battıktan sonraki gece... Kerbela şehitlerinin şehadetinden sonra o gece garip kalan kadınların, kızların, küçük çocukların ve İmam Zeynelabidin'den başka erkeğin kalmadığı o esir edilmiş kafilenin Kerbelâ'da acıyla geçirdikleri geceye "Şâm-ı Garîbân" yani "Garipler Gecesi" denir. Hatta Yahya Kemal'in bir şiirinde de"Şâm-ı Garîbân" ifadesi geçer:
"Son faslımızın Şâm-ı Garîbân'ında"diye.
O gece büyük bir acı yaşanmıştı. Tabii Zeynep ve Ehl-i Beyt'in hanımları Hz. Hüseyin'e çok ağlıyordu. Ama Zeyneb'in de sözlerinde dile getirdiği şu bilinçle ağlıyorlardı:"Siz Hüseyin'in başını kestiğinizi zannediyorsunuz. Halbuki kendi başınızı kestiniz. Yani "İnne şanieke hüvel ebter" gereğince kendinizin ebter olduğunu gösterdiniz. Yoksa Hüseyin'e bir düşmanlık edemediniz."
Bizim küçüklüğümüzde ve bilhassa nenem gibi İran'da doğup buraya gelen yaşlı hanımlarda ve erkeklerde Muharrem boyunca matem kuvvetle sezilirdi. Valide Hanı'nda halen böyledir. Sanıyorum şimdi Iğdırlıların camilerinde de aynı şeyler oluyor. O devirde İstanbul'da Şii olgusu olmadığı için yalnızca iki Şii camii vardı. Birisi Valide Hanı'ndaki cami, diğeri de Üsküdar'da Seyyid Ahmet Kabristanı'nın içinde olan küçük camii. O Valide Hanı Camii'nde bütün Muharrem ve Safer ayı boyunca gündüz hanımlara, gece erkeklere mersiye okunurdu. Ve orada kadın-erkek hıçkırarak ağlardı. Babam, radyo çalmazdı, ama çok fazla duygulandığını da göstermek istemezdi çocuklarına ve nedense eve Azerî şivesiyle"malla"denen din adamı çağırtıp mersiye okutmazdı. Nenem ise buna üzülürdü. Kurtuluş'ta uzaktan akraba bir Azerî ailesi vardı. Biz de nenemle birlikte oraya gidip mersiyeleri dinlerdik.
Mersiyenin anlamı, Hüseyin sevgisiyle onun başına gelenlerden acı duyarak kendi kalbini sevgiyle yumuşatmak, başkalarına Yezidlik yapmayacak hale gelmektir.
Nenem evde devamlı -kulağımda kalan- mersiyeler okuyarak ağlardı. Mesela;
1) İmam Hüseyin´in oğlu, Kerbelâ'da şehid olan Ali Ekber-in annesi Leyla.
gibi böyle çok duygulu mersiyeler okunurdu.
Şunu da söylemek lazım ki, Sünnî olmak, Ehl-i Beyt sevgisine sahip olmaya elbette mânî değildir. Türkiye'de de tarikat yurdunda Ehl-i Beyt sevgisine sahip olanlar vardı. Seyyidnizam'da, bilhassa Sümbülefendi'de toplanarak onların da ayrı mersiye okuduklarını bilirdim. Ama küçükken beni oraya götüren olmadığı için bunlara pek katılamazdım Daha sonraları Sümbülefendi'ye, Merkezefendi'ye de uğradım. O zamanlar Sebilci Hüseyin Efendi gibi mersiyehanlar Valide Hanı'na da gelir ve Osmanlı döneminde yazılmış mersiyeleri okurlardı.
Benim düşüncem şudur: 12 imam mezhebi yani Ehl-i Beyt mezhebi dediğimiz mezhep, zaten İslâm'ın üç ortak esasına önem verir: Tevhîd, Nübüvvet ve Mead. Geriye iki şey kalıyor. O da iman-ı kâmil meselesidir. Yoksa zahiren Müslüman kabul edilmek için değil. İman-ı kâmil'e sahip olmak için; öncelikle Ehl-i Beyt sevgisi, yani imamete, Ehl-i Beyt imamlarının önderliğine, "Usve-i hasene"yi de devam ettirdiklerine inanmak ve iman etmek. Ve iman etmekle, inandım demekle kalmayıp bu sevgiyi yaşamak. Bir de Allah'ın adaletine inanmak. Yani Allah'ın bize irade serbestisi verdiğine ve kimseyi kötülüğe zorlamadığına, bunun bir sevgi imtihanı olduğuna inanmak. Bunun dışında mesela"Emr-i bil maruf ve nehy-i ani-l münker"gibi ilkeler, sonra da tevellâ ve teberrâ ( Allah'ın velilerini, Rasul-ü Ekrem'in Ehl-i Beyt'ini sevmek ve onlara düşmanlık edenleri sevmemek anlamındadır). İşte bu bilinçte olan, ama aynı zamanda Sünnî fıkıh mezheplerinden olan çok kişi vardır. Mesela bunlardan biri "Eşref Amca" diye hitap edilen sevdiğim bir zât vardır. Ahmet Yüksel Özemre'nin"Üsküdar'ın Üç Sırlısı" kitabında bazı menkıbeleri anlatılan işte Eşref Amca, Nâfiz Baba, Ali Fâni Dede gibi isimler Hüseyin sevgisinde fani olan kimselerdir. Allah bunların emsalini çoğaltsın diyelim. Ve Hüseyin sevgisi olunca zaten bu Şiî-Sünnî ihtilafı da ortadan kalkar. Zaten fıkhî ihtilaf önemli değildir. Namazı Malikiler de eli açık kılıyor. Şiiler de kılabilir. Önemli olan Ehl-i Beyt sevgisine sahip olmak veya olmamak. İman-ı kâmil bakımından.
Aşure tatlısı pişirme geleneği İran'da yoktur; hatta pek iyi de bakılmaz. Âşûra geleneğini Emevîler'in uydurduğuna inanılır. Buna göre İmam Hüseyin'in şehadetini unutturmak için, Âşûra'nın Nuh'un gemisinin karaya çıktığı gün olduğu ve gemide kalan yiyeceklerle bir tatlı yapıldığı gibi uydurma rivayetlerle o gün matem değil, sevinç günü haline getirilmiştir. Ancak Aşure pişirme geleneği Türkiye'de Alevîler arasında yayılmıştır.
İran'da, un helvası gibi bir helva yapılıp Âşûra günü Şâm-ı Garîban'da, İmam Hüseyin'in taziyesinde dağıtılır. Aşure önemli değil bana göre. "İnneme'l â‘mâl-ü bi'n niyyât- ameller niyetlere göredir-".
Mersiye için gene "İnneme'l â'mâl-ü bi'n niyyât - ameller niyetlere göredir." denebilir. Çok güzel mersiyeler vardır. İnsanı ağlatarak ve o duygulanma yoluyla kendi kurtuluşumuzu sağlar. Ehl-i Beyt'e faydası olsun diye değil, bizim o sevgiye sahip olmamız için. Biz ona ağlamakla Hz. Hüseyin bir şey kazanmayacak. Onun için mersiye geleneğinin kökeninde İmam Hüseyin'in Kerbela'da söylediği şu vasiyeti görüyorum:
Hz. Hüseyin'in küçük kızı Sekîne'nin susuzluğuna çare olsun diye amcası Ebu-l Fazl, kılıcını çekip son bir çıkış yapar şehid olmadan önce. Ama Ömer b. Saad'ın emriyle önce bir kolu sonra diğer kolu kılıçla vurularak kesilince Fırat'a yetişerek doldurduğu deri tulumu dişleriyle tutarak taşımaya çalışır. Bu sefer de ona ok atılınca yere düşer ve çadırlara doğru"ya ehî idrik ehîk" diye bağırır. İmam Hüseyin de "El ân in kesere zahri- şimdi işte belim kırıldı." der. Ve Sekîne'nin sonradan rivayet ettiği şu vasiyeti yapar: "Ey beni sevenler! Benden sonra bir yudum tatlı su içerseniz, soğuk içimi hoştur derseniz bir de beni anın; bir garibi bir şehidi işittiğiniz zaman bir de bana yanın."
Mersiyenin anlamı şudur: Hüseyin sevgisiyle onun başına gelenlerden acı duyarak, kendi kalbini sevgiyle yumuşatmak, başkalarına Yezidlik yapmayacak hale gelmek. Onun için eğitici bir görevi vardır ve insanın şahsî kurtuluşu için de bu çok önemlidir.
İslam tarihindezalimyönetimekarşımücadeleörneğisergileyenHz.Hüseyin'intutumubugününMüslümanlarınanasılbirmesaj veriyor?
Şiî yönetimler de unutturduğu için şeklen Şiî olmak önemli değil. İran'da da Hüseyin örneğinden hoşlanılmazdı. Saray çevresinde olanlara, hükümdar olanlara da niye ağlandığı, örnek alınması gerektiği unutturulmuştur. Ama ilk defa İslam devriminin İran'da gerçekleşebilmesinin sebebi, İran'da Hz. Hüseyin örneğinin anlaşılma oranının yoğunluğu sayesinde oldu. Kerbelâ devamlıdır, her yerde vardır ve her gün Âşûra'dır. Bu inanç, Hüseyin örneğine dikkat edilmesine yol açtı. Yine de çok mükemmel olduğunu söyleyemem.
Eksik bile olsa İran devriminin ilk hareket noktası Hüseyin davasıdır. Şimdi Bush'a karşı duruş da yine Hüseyin'in bereketidir. Hüseyin'in temsilinden mahrum olanlar ümitsiz, anlamsız çıkışlar yapabilirler, ama hayırları olmaz. Kendilerine zarar verirler. Boş yere kan dökülmesine sebep olurlar. Ama Hüseyin'in örneği öyle değil. Hüseyin'in örneği bilinçli olarak zillete boyun eğmemek, asla taviz vermeme örneği olarak görülür. Bir de şunu söylemek lazım. Hüseyin örneğinde Alevî olsun Sünnî olsun, Hüseyin'i sevenlere de şeytanın şu açıdan yaklaşmasına müsaade etmemek lazım. "Hüseyin böyleydi, ama Hasan o karakterde değildi." denemez. Hasan'a Hüseyinlik görevi verilseydi, o Hüseyin olurdu, Hüseyin de Hasan... İmam Hasan'ın tutumunu Hz. Ali de göstermiştir. Ve İmam Hüseyin'den sonra İmam Mehdi'ye kadar bütün İmamlar göstermiştir. İmam Mehdi de kalben göstermektedir. Çünkü Allah'ın izni olmadıkça zuhur yoktur. Ama İmam Hüseyin'in örneğine zaten Mehdî ulaşacak, dünyada İmam Hüseyin'in istediği şekilde adil, sevgiye dayanan idare kurulacak.
Çok teşekkür ediyoruz.
nOT:
Prof.Dr.HüseyinHatemiKimdir?
1939yılında İstanbul'da doğan Hüseyin Hatemi, 1960 yılında İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesinden mezun olmuştur. 1960yılında İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Medeni Hukuk kürsüsüne fahri asistan kadrosuyla atanmıştır. 1961 yılında İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Medeni Hukuk kürsüsü kadrosuna atanmıştır. 1968yılında "İslam hukuku ile mukayeseli olarak vakıf kurma işleri" konulu tezle doktor unvanını, 1973yılında "hukuka ve ahlâka aykırılık kavramı" üzerine yaptığı çalışmayla doçentlik unvanı, 1981yılında "Medeni Hukukta tüzel kişilik" çalışmasıyla profesörlük unvanı almıştır.
İslam düşüncesi ve hukuk konusunda 40'a yakın telif ve çeviri kitabı bulunan Prof. Dr. Hüseyin Hatemi, İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Medeni Hukuk Ana Bilim Dalı'nda Kürsü Başkanı olarak görev yaptı.
Her MuHaRReM ALLAH AYı
SıRR-ı H u S e Y i N SaRaYı
HaYYu’l-KaYYuM HaYdaR HaYı
GöNLü GiRYAN HaYY HuseyiN aleyhi's-selâm.…
SıRR-ı A L İ SÖZünde Hayy
Hayy MuHaMMeD ÖZünde Hayy
KâR u BeLâ KÖZ-ünde Hayy
BiRR u BiRYAN HaYY HuseyiN aleyhi's-selâm.…
SEVen SEVilenin GAM-da
KuL İhvanî’m Gün AKŞAM-da
BeDeN BEN-de, BAŞ-ı ŞAM-da
SıRR-ı URYAN HaYY HuseyiN aleyhi's-selâm.…
10 mhrrm 1432
17.12.10 23:44
nrm.alâim-i semâ…
ZâleM: Zâlimler. MeLâM: Zâhir-Bâtın Muhammedî Hakîkat Lutfuna ERENler. HaRR: Harâret, sıcaklık. Sıcak, Rubûbiyyet Sırrı RÜŞDü.. Aşk Ateşi. KeRRaR: Harpte, çekilip tekrar saldırmak. Döne döne saldırmak. HaYdaR: Dirilik Taşıyan.. Yiğit, cesur, kahraman. Hz. Ali'nin kerremullâhi veche bir nâmı, Arslan, gazanfer. GiRYAN: f. Gözyaşı döken. Ağlayan. BiRR: Rubûbiyyet Rüşdü bilincinde en iyilik, en güzellik, en doğruluk..
Temizlik. Günahtan çekinmek. Takvâ. İn'âm ve ihsan etme. Amel-i sâlih, iyi amel. Gönül, kalb. BiRYAN: Püryan. Kalb kazanında pişen cÂN Kebabı. ÜRYAN: Çırılçıplak El Zâhir Esmâsına Masdar ve Mazhar OL-AN.. Rasûlullah sallallâhu aleyhi ve sellem buyurduğu Şehru'llahi'l-Muharrem-:ALLAH'ın ayı Muharrem
Her MuHaRReM ALLAH Ayı:
--Rasûlullah sallallâhu aleyhi ve sellem: Buyurdular ki: "Ramazan ayından sonra en fazîletli oruç (ayı) ŞEHRULLAH olan Muharrem ayıdır. Farz namazdan sonra en efdal namaz da gece namazıdır." (Ebu Hureyre ra’dan; Müslim, Sıyam 202, (1163); Ebu Davud, Savm 55, (2429); Tirmizi, Salat 324, (438); Nesai, Kıyamu)
RaSûLuLLaH SıRR SüNNeTi:
--Yezid İbnu Hayyan, Zeyd İbnu Erkam radıyallâhu anh'tan naklen anlatıyor:
"Rasûlullah aleyhi's-salâtu ve's-selâm buyurdular ki: "Haberiniz olsun! Ben size iki ağırlık bırakıyorum. Bunlardan biri ALLAH Teâlâ'nın Kitabı'dır. O, ALLAH'ın (semâ-arz arasına uzanmış) ipi olup, kim ona tutunursa hidâyet üzere olur, kim de onu terkederse dalâlete düşer. İkincisi ıtretim, Ehl-i Beytim'dir." Biz, Zeyd İbnu Erkam'a sorduk:
"Kadınları da Ehl-i Beyt'inden midir?"
"Hayır! dedi, ALLAH'a yemin olsun, kadın bir müddet erkekle berâber olur. Sonra (kocası) onu boşar, o da babasına ve kavmine döner. "Rasûlullah aleyhi's-salâtu ve's-selâm'ın Ehl-i Beyt'i aslı ve kendinden sonra sadaka haram olan asabesi'dir." (Müslim, Fezâilu's-Sahâbe 37, (2408)
--Zeyd ibn-u-Erkâm radiyallâhu anhu’dan Rasûlullah sallallâhu aleyhi ve sellem: “Ben size temessük edip (tutunup) sıkı sarıldığınız takdirde dalâlete (sapıklığa) düşmekten korunacağınız iki şey (emânet) bırakıyorum: Bunlardan biri diğerinden daha büyüktür: Kitâbullah. Bu, semâdan arza uzanan ALLAH’ın ipidir. Diğeri Ehl-i Beytim olan yakınlarımdır. Bu iki şey, Kevser Havzının başında buluncaya kadar birbirlerinden ayrılmayacaktır. Bu iki şey hakkında benden sonra nasıl davranacağınıza iyi bakın.” (Kütüb-i Sitte, Muhtasar C.12/499)
M Mu MuHARRe MuHaARReMMM.. MuHARRe Mu M
“ŞeHRuLLaHi'l-MuHaRReM:
ALLAH'ın ayı MuHaRReM”
Rasûlullah sallallâhu aleyhi ve sellem..
---''Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem: “İnnî târikûn fikümü’s sâkaleyni kitâballahi ve ıtretî: Ben sizin içinizde iki ağırlık bıraktım biri ALLAH’ın kitâbı biri de ıtretim (zürriyetim,ehli beytim)” buyurmuştur. (Müslim Fezailu’s- sahabe 36,37; Darimî, Fezâilü’l-Kur’ân 1; İ. Ahmed, III/14,17-4/367,371; Şeybe; Hatîb)
HÜSEYİN aleyhi's-selâm
Aşkı aşkıyla asılmış
Muharrem kana basılmış
Ruhum gözlerim kesilmiş
Ağlar, Hüseyin! Hüseyin aleyhi's-selâm!..
*
Kurusun gülüm çiçeğim
Ben gülşeni nideceğim
Zerre zerre şu yüreğim
Dağlar Hüseyin! Hüseyin aleyhi's-selâm!..
*
Pâre pâre bin pâremi
Aşk derdi edip çaremi
Kanı dinmeyen yâremi
Bağlar Hüseyin! Hüseyin aleyhi's-selâm!..
*
Yağmur yağmur çile çile
Çoştu aşkım döndü sele
Gönlüm dağlarından çöle
Çağlar Hüseyin!. Hüseyin aleyhi's-selâm!...
*
Kul İhvanîm sır serilmez
Çilesiz sırra erilmez
Ölüler ölmüş dirilmez
Sağlar Hüseyin! Hüseyin aleyhi's-selâm!..
TÜRKÇESİ:Lebbeyke Allahümme Rabbiye ve sâ’deyke Salâvâtu’llahi’l-Berri’r-Rahîm Ve’l-melâiketi’l-mukarrebîn Ve’n- nebîyyine ve’s-sıddıkîne ve’ş-şühedâi ve’s-sâlihîn Vemâ sebbiha leke min şey’in yâ Rabbe’l-âlemîne Alâ seyyidinâ ve Mevlânâ Muhammedin ibni Abdillahi hâtemi’n- nebîyyîne Ve Seyyidi’l-mürselîne ve imâmi’l-mûttâkîne Ve Resûli Rabbü’l-âlemîne’ş-şâhidi’l-beşiri’d- dâi ileyke bi iznike es sirâce’l-münir Ve aleyhi’s- salâtü ve’s- selâmû ve rahmetullahi ve berâkâtuhu.
MÂNÂSI:“Emret(buyur)ALLAH’ım! Ve başim-gözüm üstüne(emret, saâdetle Senden mutluluk istiyorum),RABB’im, ALLAH’ım! İyilik ve merhamet dolu Salâvâtullahı, gözde(yakîn)meleklerin salâvâtı, peygamberlerin, sıddıkların, şehîdlerin, sâlihlerin; Ey âlemlerin RABBi Seni tesbih(ve tenzih)eden herşeyin salâvâtı, Efendimiz Abdullah oğlu Muhammed(sallallahu aleyhi ve sellem)’e,Hatemü’l-Enbiyâya(peygamberlerin sonuncusuna),peygamberlerin Efendisine, müttakîlerin (günâhlardan korunup ALLAH'a sığınanların)imâmına; âlemlerin RABBinin, şâhid ve müjdeci Resûlüne, Senin izninde Sana dâvet eden ve aydınlatan kandile(sayısız- sonsuz)selâm(sıla, salâvât, rahmet, istiğfâr, dua, ulaşım)olsun!”
ÂminYâ Latîf Yâ KerîmALLAH celle celâluhu! ÂminYâ Rahîm Yâ VedûdALLAH celle celâluhu! ÂminYâ Fettâh Yâ GaffârALLAH celle celâluhu! ÂminYâ SettârYâ ALLAH ALLAH celle celâluhu!..
Âmin...Âmin...Âmin...Âmin!..Yâ Muîn Celle Celâluhu.
İmâm-ıAlîkerremullahiveche’yeaitsalâvâtışerîfe
TÜRKÇESİ:Lebbeyke Allahümme Rabbiye ve sâ’deyke Salâvâtu’llahi’l-Berri’r-Rahîm Ve’l-melâiketi’l-mukarrebîn Ve’n- nebîyyine ve’s-sıddıkîne ve’ş-şühedâi ve’s-sâlihîn Vemâ sebbiha leke min şey’in yâ Rabbe’l-âlemîne Alâ seyyidinâ ve Mevlânâ Muhammedin ibni Abdillahi hâtemi’n- nebîyyîne Ve Seyyidi’l-mürselîne ve imâmi’l-mûttâkîne Ve Resûli Rabbü’l-âlemîne’ş-şâhidi’l-beşiri’d- dâi ileyke bi iznike es sirâce’l-münir Ve aleyhi’s- salâtü ve’s- selâmû ve rahmetullahi ve berâkâtuhu.
MÂNÂSI:“Emret(buyur)ALLAH’ım! Ve başim-gözüm üstüne(emret, saâdetle Senden mutluluk istiyorum),RABB’im, ALLAH’ım! İyilik ve merhamet dolu Salâvâtullahı, gözde(yakîn)meleklerin salâvâtı, peygamberlerin, sıddıkların, şehîdlerin, sâlihlerin; Ey âlemlerin RABBi Seni tesbih(ve tenzih)eden herşeyin salâvâtı, Efendimiz Abdullah oğlu Muhammed(sallallahu aleyhi ve sellem)’e,Hatemü’l-Enbiyâya(peygamberlerin sonuncusuna),peygamberlerin Efendisine, müttakîlerin (günâhlardan korunup ALLAH'a sığınanların)imâmına; âlemlerin RABBinin, şâhid ve müjdeci Resûlüne, Senin izninde Sana dâvet eden ve aydınlatan kandile(sayısız- sonsuz)selâm(sıla, salâvât, rahmet, istiğfâr, dua, ulaşım)olsun!”
ÂminYâ Latîf Yâ KerîmALLAH celle celâluhu! ÂminYâ Rahîm Yâ VedûdALLAH celle celâluhu! ÂminYâ Fettâh Yâ GaffârALLAH celle celâluhu! ÂminYâ SettârYâ ALLAH ALLAH celle celâluhu!..
Âmin...Âmin...Âmin...Âmin!..Yâ Muîn Celle Celâluhu.
Bu salâvât-ı şerîfeyi uykuya yatacağı zaman okuyan kimseye "cümle peygamberlerin ona şefâatçı olacağına dair"hadis-i şerîfe vardır.
Ve önemli bir salâvât olup 3defa okunması tavsiye edilmiştir.
MÂNÂSI:“ALLAH’ım!Efendimiz Muhammed(salallahu aleyhi ve sellem)’e salât-ü selâm et!Ve Âdem(aleyhisselâm)’a ve Nûh(aleyhisselâm)’a ve İbrâhim(aleyhisselâm)’a ve Musa(aleyhisselâm)’a ve İsa (aleyhisselâm)’a ve aralarında gelen tüm nebîlere ve mürsellere de!ALLAHU Tealâ’nın salât ve selâmı cümlesinin üzerine olsun!”
ÂminYâ Latîf Yâ KerîmALLAH celle celâluhu! ÂminYâ Rahîm Yâ VedûdALLAH celle celâluhu! ÂminYâ Fettâh Yâ GaffârALLAH celle celâluhu! ÂminYâ SettârYâ ALLAH ALLAH celle celâluhu!..
Âmin...Âmin...Âmin...Âmin!..Yâ Muîn Celle Celâluhu.
Essalâtü vesselâmü aleyke YÂ HÂMİLEyi'l- LİVÂİ'L- HAMD!. Ey Livâi'l-Hamd Sancağını el ÂN taşıyAN RaSûLuLLAH sallallahu aleyhi ve sellem!..
ALLAHU Teâlâ' nın salâtı ve selâmı Sana ÂLine, EhL-i Beytine, Ashabına ve ÜMMetine olsun!
TÜRKÇESİ:Allahümme salli ve sellim ve bârik alâ Seyyidinâ ve Mevlânâ Muhammedîn ve enzilhil mak'adel mukarrabbi indeke yevmel kıyâmeti Vâhşurnâ fi zümretihi tahte livâihi fi zılli arşikel mecîd İnneke alâ kulli şey'in kadîr.
MÂNÂSI:“ALLAH'ım! Efendimiz ve Sahibimiz Muhammed (sallallahu aleyhi ve sellem)'e salât, selâm ve bereket dileklerimizi ilet, salât et ! Onu kıyâmet gününde yâkînlerin makamında konuklandır.Ve bizi, Mecîd (ulu) Arşıyın gölgesinde onun livâ'sı (bayrağı) altında haşrolan zümresi içinde haşret. Şüphesiz ki sen herşeye kadirsin!”
ÂminYâ Latîf Yâ KerîmALLAH celle celâluhu! ÂminYâ Rahîm Yâ VedûdALLAH celle celâluhu! ÂminYâ Fettâh Yâ GaffârALLAH celle celâluhu! ÂminYâ SettârYâ ALLAH ALLAH celle celâluhu!..
Âmin...Âmin...Âmin...Âmin!..Yâ Muîn Celle Celâluhu.
Essalâtü vesselâmü aleyke YÂ HÂMİLEyi'l- LİVÂİ'L- HAMD!. Ey Livâi'l-Hamd Sancağını el ÂN taşıyAN RaSûLuLLAH sallallahu aleyhi ve sellem!..
ALLAHU Teâlâ' nın salâtı ve selâmı Sana ÂLine, EhL-i Beytine, Ashabına ve ÜMMetine olsun!
Evliyâullahın ehemmiyetle okudukları bir salâvât
TÜRKÇESİ:Allâhümme salli vesellim alâ seyyidinâ ve Mevlânâ Muhammedin Hâurrahmeti Ve mîmel mülki ve dâllüddevâmi esseyyidül kâmilül fâtihul hâtimü adede mâ fiilmike kâinün evkadkâne küllema zekerake ve zekerahuzzâkirün ve küllema ğafele an zikrike ve zikrihil ğafilün salâten dâimeten bidevâmike bakiyeten bibekâike lâ münteha lehâ dûne ilmike inneke alâ külli şey'in kadîr.
MÂNÂSI:Ey Rabbim, Seyyîdimiz Efendimiz olan, "hâ"sı rahmet,"mîm"i mülk,"dâl"ı da dâimlik olan,kâmil,fâtih ve hâtim bir Seyyid olan Muhammed (sallallahu aleyhi ve sellem)'e,Senin ilminde bulunan olmuş ve olacak şeyler adedince salât ve selâm ediver!Zikredenler,Seni anarken onu da anarlar;gâfiller de Senden gâfilleştiklerinde ondan da gâfilleşir.Öyle bir salât ediver ki,senin mevcudiyetinle dâim olsun,senin bekânla bâki olsun,ilmin dışında sonu olmasın!.İşte Sensin, her şeye kudreti yeten!
ALLAH >ReSûL >ve de Kur'ÂN ->EDEB YOLu EhL-i Beyt’in
->ÖMüR BOYu ->YüCe GÖNLü ->İMÂN DOLu EhL-i Beyt’in hER NEFesLeri ->Es SeLÂ
hER yER hER ÂNı KerbeLÂ HAYyDÂR ELi ->YEDuLLAH-ta->HAKk’ın KOLu EhL-i Beyt’in!. ..cellecelâlihu aleyhumusselâm…
ÂminYâ Latîf Yâ KerîmALLAH celle celâluhu! ÂminYâ Rahîm Yâ VedûdALLAH celle celâluhu! ÂminYâ Fettâh Yâ GaffârALLAH celle celâluhu! ÂminYâ SettârYâ ALLAH ALLAH celle celâluhu!..
Âmin...Âmin...Âmin...Âmin!..Yâ Muîn Celle Celâluhu.
Essalâtü vesselâmü aleyke YÂ HÂMİLEyi'l- LİVÂİ'L- HAMD!. Ey Livâi'l-Hamd Sancağını el ÂN taşıyAN RaSûLuLLAH sallallahu aleyhi ve sellem!..
ALLAHU Teâlâ' nın salâtı ve selâmı Sana ÂLine, EhL-i Beytine, Ashabına ve ÜMMetine olsun!
TÜRKÇESİ: Allahümmec'al salavâteke ve rahmeteke ve berekâtike alâ seyyidil mürselîn Ve imâmil müttakîn Ve hâteminnebîyyîne Muhammedin Abdike ve Resûlike imâmil hayri ve kâidil hayri ve Resûlirrahmeti Allâhümmeb'ashul makamel Mahmudellezi yâgbituhu bihil evvelûne vel âhirun.Yâ Rabbel âlemîn.
MÂNÂSI:"ALLAH'ım!Resûllerin Efendisine,muttakilerin(takvâ ehli)İmâmına,peygamberlerin sonuncusuna,Efendimiz, Kulun,Resûlün Muhammed (sallallahu aleyhi ve sellem)'e,hayırların İmâmına,hayırların Önderine(liderine,başkomutanına),Rahmet Peygamberine,salâvât kıl(getir),bereketini ve rahmetini ihsân eyle! (merhamet et!)ALLAH'ım! Yâ Rabbe'l-âlemîn!Onu geçmiş ve gelecek nesillerin gıpta edeceği Makam-ı Mahmud'a gönder!"
ERDEM: İnsÂNın AKLen-NAKLen-AhLâken; her zaman, her yer, her, HÂL ve her NEFeste HAKk’ DUYup HAYRa UYmasıdır. Ahsen Ahlâklı İnsÂNın, sürekli olarak iyi, güzel ve doğru olma eğilimi ki, İhsÂNa ERen RUHî OLgunluğudur. HaKkta ve HAYrda kararlılık ve cesaretle cÂNını HAKk’a ARZediş Şehâdeti ÂdİL OLuş Şerefidir.. İnsÂNın Kendi Kimlik ve Kişiliğini ANLAdıktan sonra Şahdamrından da AKRABA RABBını AHMEDî ANLAyış Şefâatının TeceLLîsidir.. SER-VER: SERini-BAŞını, Sırat-ı Mustakîm YOLUna SERen ve gerektiğinde cÂNını VERendir. KuRBÂN: Şahdamrından da AKRABA RABBına Karîb-en Yakın AKreBâ OLuş Şehâdetidir. DİL-BERi: f. Gönül alan, kalbi çeken. Güzel, dilber.
Kur'ÂN ->ve ->İTReT-i ReSûL: ---Resûlullah sallallahu aleyhi vesellem:“Ey Müslümanlar! Ben ancak bir insanım!. Rabbimin elçisi gelip de ona icâbet etmem yakındır. Ben size iki kıymetli ve ağır şey bırakıyorum. Onlar birbirinden ayrılamaz. Eğer bunlara uyarsanız yolunuzu sapıtmazsınız. Bu iki kıymetli şeyden biri içinde NÛR ve doğru yol bulunan ALLAH’ın KİTÂBI’dır ki O’nun gökten yere sarkıtılmış İPidir. Ona tutulan doğru yolu bulur Ondan ayrılan sapar. Diğeri de EHL-i BeYT-i İTReT’imdir. Ehl-i Beyt’im hakkında sizi uyarırım!. Ehl-i Beyt’im hakkında sizi uyarırım!. Ehl-i Beyt’im hakkında sizi uyarırım!."buyurmuştur. (Sahih-i Müslim 2: 325; Tirmizî H. No: 4036 4038; İ. Hanbel Müsned 5: 182 189 3: 26.)
---Resûlullah sallallahu aleyhi vesellem:“Ey Müslümanlar! Ben bütün Mü’minlere öz canlarından daha evlâ değil miyim?. Öyleyse, ben kimin Mevlâsıysam Ali de onun Mevlâsıdır. Ya Rabb!. Onu Velî edinenlerin Velisi ol!. Düşmanlarına da düşman ol!.” buyurdu. (İ. Hanbel Müsned 4: 281 Buharî Tarih 1: 375 İ. Mâce Sünen H. No:116)
ÂminYâ Latîf Yâ KerîmALLAH celle celâluhu! ÂminYâ Rahîm Yâ VedûdALLAH celle celâluhu! ÂminYâ Fettâh Yâ GaffârALLAH celle celâluhu! ÂminYâ SettârYâ ALLAH ALLAH celle celâluhu!..
Âmin...Âmin...Âmin...Âmin!..Yâ Muîn Celle Celâluhu.
Essalâtü vesselâmü aleyke YÂ HÂMİLEyi'l- LİVÂİ'L- HAMD!. Ey Livâi'l-Hamd Sancağını el ÂN taşıyAN RaSûLuLLAH sallallahu aleyhi ve sellem!..
ALLAHU Teâlâ' nın salâtı ve selâmı Sana ÂLine, EhL-i Beytine, Ashabına ve ÜMMetine olsun!
TÜRKÇESİ: Allahümme salli alâ men ruhuhu mihrabü'l-ervâhi ve'l-melâiketi ve'l-kevni
Allahümme salli alâ men hüve imâmü'l-enbiyâi ve'l-mürselin, Allahümme salli alâ men hüve imâmü ehli'l-cenneti ve ibâdillahi'l-mü'minin...
MÂNÂSI: Allah’ım! Ruhu,kâinâtın,meleklerin ve ruhların Mihrabı olan O yüce Zât’a(sav)salât ü selâm et! Allah’ım! Katından gönderilenlerin ve peygamberlerin İmamı olan O yüce Zât’a(sav)salât ü selâm et! Allah’ım! Cennet ehlinin ve Allah’ın mü’min kullarının İmamı olan O yüce Zât’a(sav)salât ü selâm et! (7letâifimizinsallini-isalini-sılasını-ulaşımınısağla!) Âmin!...
Bismillâhin Nûr! Bismillâhi NûRi'n- NûR! Bismillâhi NûRun alâ NûR! Bismillâhillezî huve mudebbiru'’l-umûr! Bismillâhillezî halakan NûRa mine’n-NûR! Elhamdu lillâhillezî halakan NûRa mine’n-NûR! Ve enzelen NûRa ale’t-tûr,fî kitâbin mestûr,fi rikkin menşûr, Bi kaderin makdûr,alâ nebiyyin mahbûr! Elhamdu lillâhillezî huve bi’l-izzi mezkûr
Ve bi’l-fahri meşhûr ve ale’s-serrâî ve’z-zarrâi meşkûr! Ve sallallâhu alâ MuhaMMedin ve âlihi’t-tâhirîn!
MÂNÂSI:
NûR olan ALLAH’ın adıyla, NûRun NûRu olan ALLAH’ın adıyla, NûR üstüne NûR (her NûRdan daha üstün)olan ALLAH’ın adıyla, Bütün işleri-emirleri-ömürleri tedbirle yapan ALLAH’ın adıyla, NûRu NûRdan yaratan ALLAH’ın adıyla; NûRdan NûR yaratan ve NûRu Tur Dağı’ndaki yazılmış kitaba,yayılmış kâğıda,belli oranda,faziletlerle dolu Peygamber’ine( Hz Musa’ya)nazil eden ALLAH’a hamd olsun! Hamd,izzetle anılan,övgüyle tanınan,darlıkta ve genişlikte şükürle yâd edilen ALLAH’a mahsustur! ALLAH’ın salâtı MuhaMMed’e ve O’nun pâk Ehl-i Beyt’ine olsun!
Âmin!...
''Allahümme salli ve sellim ve bârik alâ seyyidinâ Muhammedîn abdike(Muhammedîyyeti)ve nebîyyike(Mahmudîyyeti)ve Resûlike(Ahmedîyyeti)ve Nebîyyûl-ümmîyyi(Habibîyyeti)ve alâ âlihi ves-sahbihi ve Ehl-i Beytihi ve ümmetihi.''
HaBîBuLLAH->TENi->KANı->cÂNı->İmÂNıEhL-iBeyt ŞeHÂDetSıRRıÂLi->HuSeyN->Şe’ÂnınŞÂNıEhL-iBeyt NE FARS’ın NE dE ARAB’ın
YOLu HAKk>EBû TuRÂBın “MuHaMMeDîMü’MiNLer”in->HÂLin->hERÂNıEhL-iBeyt!.. ..aleyhumusselâm…
ÂminYâ Latîf Yâ KerîmALLAH celle celâluhu! ÂminYâ Rahîm Yâ VedûdALLAH celle celâluhu! ÂminYâ Fettâh Yâ GaffârALLAH celle celâluhu! ÂminYâ SettârYâ ALLAH ALLAH celle celâluhu!..
Âmin...Âmin...Âmin...Âmin!..Yâ Muîn Celle Celâluhu.
Essalâtü vesselâmü aleyke YÂ HÂMİLEyi'l- LİVÂİ'L- HAMD!. Ey Livâi'l-Hamd Sancağını el ÂN taşıyAN RaSûLuLLAH sallallahu aleyhi ve sellem!..
ALLAHU Teâlâ' nın salâtı ve selâmı Sana ÂLine, EhL-i Beytine, Ashabına ve ÜMMetine olsun!
MÂNÂSI : Allahım!Ey Rabbim!Kalblerin hekimi(doktoru)ve devâsı(çâresi), bedenlerin âfiyeti(sağlığı, selâmeti, sıhhati)ve şifâsı, gözlerin nûru ve ziyâsı (ışığı) olan
Seyidimiz Efendimiz Muhammed(sallallahu aleyhi ve sellem) 'e
Sen salât ediver,selâm ediver, mübârek kıl onu! Ona onun ailesine ve sahabelerine de! Ey mutlak teslim olunan,selâmın kendisi olan Allahım!
ÂminYâ Latîf Yâ KerîmALLAH celle celâluhu! ÂminYâ Rahîm Yâ VedûdALLAH celle celâluhu! ÂminYâ Fettâh Yâ GaffârALLAH celle celâluhu! ÂminYâ SettârYâ ALLAH ALLAH celle celâluhu!..
Âmin...Âmin...Âmin...Âmin!..Yâ Muîn Celle Celâluhu.
Essalâtü vesselâmü aleyke YÂ HÂMİLEyi'l- LİVÂİ'L- HAMD!. Ey Livâi'l-Hamd Sancağını el ÂN taşıyAN RaSûLuLLAH sallallahu aleyhi ve sellem!..
ALLAHU Teâlâ' nın salâtı ve selâmı Sana ÂLine, EhL-i Beytine, Ashabına ve ÜMMetine olsun!
SeyyidAhmedelBedevîHazretlerininsalâvâtı(2)
TÜRKÇESİ: Allâhümme salli ve sellim ve bârik alâ nuril envâr
Ve sırril esrâr Ve tiryâkil ağyâr Ve miftâhi bâbil yesâr
Seyyidinâ Muhammedinil muhtâr Ve âlihil ethar
Ve eshâbihil ahyâr Adede niamillahi ve ifdalihi.
MÂNÂSI:Ey Rabbim, nûrların nûru, sırların sırrı,
ağyâra tiryâk, bolluk kapısının anahtarı,
Seyidimiz, seçilmiş olan Muhammed (salallahu aleyhi ve sellem)'e,
O'nun tâhir âline ve hayırlı ashâbına,
Yüce Allah'ın nimetleri ve fazlı adedince, salât ve selâm ediver!.
Onları mübarek kılıver!.
ÂminYâ Latîf Yâ KerîmALLAH celle celâluhu! ÂminYâ Rahîm Yâ VedûdALLAH celle celâluhu! ÂminYâ Fettâh Yâ GaffârALLAH celle celâluhu! ÂminYâ SettârYâ ALLAH ALLAH celle celâluhu!..
Âmin...Âmin...Âmin...Âmin!..Yâ Muîn Celle Celâluhu.
Essalâtü vesselâmü aleyke YÂ HÂMİLEyi'l- LİVÂİ'L- HAMD!. Ey Livâi'l-Hamd Sancağını el ÂN taşıyAN RaSûLuLLAH sallallahu aleyhi ve sellem!..
ALLAHU Teâlâ' nın salâtı ve selâmı Sana ÂLine, EhL-i Beytine, Ashabına ve ÜMMetine olsun!
Muhammed Şemseddin el Hanefî Hz.lerinin salâvâtıdır.
TÜRKÇESİ:Allâhümme salli ve sellim alâ seyyidinâ ve Mevlânâ Muhammedin abdike ve nebiyyike ve Rasûlike en nebiyyî’l-ümmîyyi ve alâ âlihi ve sahbihi ve ehl-i beytihi adede mâ alimte ve zînete mâ alimte ve mil’e mâ alimte salâten ente lehâ ehlün ve hüve lehâ ehlün.
MÂNÂSI:Ey Rabbim,kulun,nebin,resûlün,ümmî nebi,Seyyidimiz Efendimiz, Muhammed (sallallahu aleyhi ve sellem)'e,onun âline,ashâbına,ehli beytine,ilminde olanlar adedince,ilminde olanlar ağırlığınca,ilminde olanlar dolusunca,Kendi salâtınla ve ona ait salâtla,salât ve selâm ediver!
RABB SÖZün>RASÛLî SESin
CÂN KUŞU-n KANLı KÂFESin
SON TERCiHi ki ->hERKESin
KULun ->RIZÂ REYİ-dirDost!.
*
KuL İHvÂNim DEM bU DEMde
KULuna RABBı AKREB HEM de
->ÂLEMde ->OLÂN ->ÂDEMde
“HAKk”ın ->KALBî ŞEY’idir Dost!. ..aleyhumusselâm…
08.02. 16. 14:24
brsbrsm..tktktrstkkmdkrkştbhrr..
İnKÂR<->İkRÂR!. GüBRe< de >GÜL ki->Çift kANat kARga<->BüLBüL!. MaSALLımız ki;
Rasûlullah sallallahu aleyhi ve selleme bir soru sorulmuştu bir kenara çekti soranı konuşurken, yakınındaki sahebeler de aralarında böyle hususlarda münakaşa ediyor, işte ifrat ve tefrit konuşuyorlar.
“Öyle olmaz böyle olur şöyle olur! vs.”
Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem buna çok üzüldü. Dönüşünde hemen yere çömeldi.
Eliyle mübarek eliyle kumları düzeltti, asâsıyla ortaya bir çizgi çizdi. “Benim ve bana uyanların sahib çıktıklarımın sahib çıkanların yolu budur. Ve başında Allah vardır. Allah’a gider bu yol diyor yani. “SEBİLİLLAH”.
Sağ tarafa çiziyor çizgiler paralel çizgiler, başlarında şeytan vardır, sola çiziyor, çiziyor çok. Başlarında şeytan vardır.
Ne demektir bu?
“İfrat ve tefrit istemiyorum, i’tidal istiyorum” demek. “Orta yol istiyorum” demektir.
Sağa çizilen çizgiler Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem sanki buyuruyor ki: “Benden daha dindarlar daha coşkunlar gelecektir” böyle hadisler de var. Çok. Ama başlarında şeytan vardır.”
Sola çizilen çizgilerde de: “Ya da dini hafife alan küçümseyen daha basit görenlerin de onlarında başında şeytan vardır.”
MuhaMMedî Melâmette-Tasavvufta uydur kaydır İŞ yoktur hâşâ, konuşacaksak MESNEDli konuşmalıyız İnşâallah!
---Resûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) Ebu Zer (ra)'e:"Cin ve insan şeytânlarından ALLAH'a sığındın mı?"buyurunca Ebu Zer: "İnsanın da şeytânları var mıdır?" diye sordu. Resûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) : "Evet, onlar cin şeytânlarından daha şerlidir!..."buyurdu. (İ. Ahmed,Müsned I/178,179,265)
---İbni Mes'ud (ra): "Resûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) bize düz bir çizgi çizdi ve:"Bu rüşd yoludur." dedi. Sonra bunun sağından ve solundan bir çok çizgiler daha çizdi: "Bunlar da bir takım yollardır ki her birinde bir şeytân vardır, ona (kendisine) çağırır!" buyurdu ve En'âm 6/151-153 Âyetlerini okudu."dedi. (Buhârî , Rikak 4;Tirmizî, Kıyâmet 22; Ibn. Mâce, Mukaddime 1; Darimî , Mukaddime 23)
ALLAH celle celâluhunun SALLat YOLU tektir:
وَأَنَّ هَذَا صِرَاطِي مُسْتَقِيمًا فَاتَّبِعُوهُ وَلاَ تَتَّبِعُواْ السُّبُلَ فَتَفَرَّقَ بِكُمْ عَن سَبِيلِهِ ذَلِكُمْ وَصَّاكُم بِهِ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ ---“Ve enne hâzâ sırâtî mustekîmen fettebiûh(fettebiûhu), ve lâ tettebiûs subule fe teferreka bikum an sebîlih(sebîlihi), zâlikum vassâkum bihî leallekum tettekûn(tettekûne) :Bu benim dosdoğru olan yolumdur. Şu halde ona uyun. Sizi O'nun yolundan ayıracak (başka) yollara uymayın. Bununla size tavsiye etti, umulur ki korkup sakınırsınız.”(En’âm 6/153)
ALLAH celle celâluhunun Rasûlullah sallallahu aleyhi ve selleminin YOLuda TEKtir ve O dur İ’tidaldir ZÂTen..
İ’tidal; YOKluğun Tefritinden, ÇOKLuğun İfratından kurtulup, TEKliğin TEVHİDine ULAŞımın Anası, Esası ve Temeli ve ALLAH’ın YOLUdur..
Bir başka rivâyette:
---Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem kumu düzleyip asası ile ortaya bir dikey çizgi çizdi ve: “Bu ALLah’ın yoludur”buyurdu. Sonra o çizginin sağına ve soluna başka çizgiler çizdi ve“Bunlar da yollardır ve her yolun başında oraya çağrıda bulunan bir ŞEYTÂN vardır!”buyurdu. Sonra da şu âyeti okudu:“Şüphesiz bu, benim dosdoğru yolumdur. Bana uyun. (Başka) yollara uymayın. Zîrâ o yollar sizi ALLah’ın yolundan ayırır. İşte sakınmanız için ALLAH size bunları emretti.”(En’âm 6/153) “buyurmuştur. (İbni Kesir 2/190)
Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem; ALLAH Teâlânın yolu olan orta yol, Fırka-i Nâciye, İ’tidal Yolu olan Sırat-ı Müstakîmin sağına çizgiler çizerek ifratçıları, aşırı dincileri ve bidadçıları; soluna çizgiler çizerek tefritçileri, dini ve Sünnet-i Seniyyeyi ibtale (hükümsüz bırakma, bozma) çalışan benlikçileri ve her ikisinin de başlarındaki şeytânları ne güzel târif buyurmuştur.
İfratsız, tefritsiz; i'tidal üzere, Fırka-i Nâciye ki sırât-ı müstakîm olan interkollekte (ortak) sisteme bağlamak esastır...
İnsanoğlunun hevâsı, aklını bastırdı mı hayvandan hatta İblisten dahi alta düşer.
İnsanoğlunun aklı hevâsını bastırdı mı melekten de üstün olur... Mesele MuhaMMedî Şuûr edebilmekte...
Şuûr:İnsana verilen maddî, mânevî tüm nimetleri (göz, kulak, beyin, kalb, akıl, hafıza v.s.) organize edip, tevhid ettirip, birlikte i’tidal (optimum) üzere hakta ve hayırda kullanabilme kabiliyeti yeteneği ve gücüdür...
Şuûr: İnsana yüklenen esma TÜMMü AKIL Nimetini selamete erdirerek Akl-ı Silm edip, Akıldan Nakile, Zâhirden Bâtına, Maddeden Mânâya geçişte NEFSin İlk Aslen Anlayış, İnceliklerini iyice İdrak ve Şahsî Vicdan Hissidir.
Şuûr:Emânet ve Ni’meti en hayırlı bir şekilde (optimum, i’tidal üzere) kullanabilme melekesidir. Şahdamarından da YAKIN olan RABBul’- ÂLEMine Muhammedî İman, Amel, Aklâk ve Hâlde Şehadet Yaşayışıdır.
MuhaMMedî ŞuûRu BİLiş
MuhaMMedî NuûRu BULuş
MuhaMMedî SüRûRda OLuş
MuhaMMedî O-NuûRu YAŞAyış Şefâat Şerefidir SüNNetuLLAH ve de SüNNet-i ResÛLULLAH Üzere şu ÂN da Şe’ÂNuLLahta ve de ŞehÂDetuLLAHa ŞÂHİD OLUŞ MaHViyyetidir ve’s- SELÂMm!.
MuhaMMedî ŞuûRu BİLiş BesMeLesi ise;
Denge-Düzen, Sükûn ve Sükût -> Sırat-ı Müstakîm üzere ->Tefritsiz-İfratsız HâLis-MuhLis-Sıddık-ÂDiL bir MuhaMmedî KıtMÎR OLarak İ'TİDÂL üzere Olmaktadır:
عن جابر بن عبدالله قال كنا جلوسا عند النبي صلى الله عليه وسلم فخط خطا هكذا أمامه فقال: هذا سبيل الله عز وجل وخط خطا عن يمينه وخط خطا عن شماله وقال هذه سبل الشيطان ثم وضع يده في الخط الأوسط ثم تلا هذه الآية :
وَ أَنَّ هَـذَا صِرَاطِي مُسْتَقِيماً فَاتَّبِعُوهُ وَلاَ تَتَّبِعُواْ السُّبُلَ فَتَفَرَّقَ بِكُمْ عَن سَبِيلِهِ ذَلِكُمْ وَصَّاكُم بِهِ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ ---Câbir İbni Abdillah radiyallahu anhu: Bir gün Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’in yanında otururken parmağı ile kumlar üzerine bir çizgi çekti, sonra : “İşte bu Allah’ın dosdoğru yoludur” dedi. Daha sonra o çizginin sağına ve soluna çizgiler çizdi ve tekrar şöyle buyurdu:“Bu da şeytanın yoludur, bunların her birinin kavşağında bir şeytan oturuyor ve o yollara davet ediyor “Ve daha sonra Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem şu âyet-i celîleyi okudu:
وَأَنَّ هَذَا صِرَاطِي مُسْتَقِيمًا فَاتَّبِعُوهُ وَلاَ تَتَّبِعُواْ السُّبُلَ فَتَفَرَّقَ بِكُمْ عَن سَبِيلِهِ ذَلِكُمْ وَصَّاكُم بِهِ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ ---Ve enne hâzâ sırâtî mustekîmen fettebiûh(fettebiûhu), ve lâ tettebiûs subule fe teferreka bikum an sebîlih(sebîlihi), zâlikum vassâkum bihî leallekum tettekûn(tettekûne):Ve muhakkak ki; bu, Benim mustakîm olan yolumdur. Öyleyse ona tâbî olun. Ve (başka) yollara tâbî olmayın ki; o taktirde sizi, onun yolundan ayırır. İşte böyle size onunla vasiyet etti(emretti). Umulur ki böylece siz takva sahibi olursunuz.”(En’âm 6/153)
(Darimî, Sünen 1.c. 208.n – İ. Ahmed, Müsned 1 / 435 – 465 - Hakim : 2 / 318 - M. Zevaid : 7 / 22 - Es – Sünne :16 .17. n; Bezzâr : 2210 –2211)
---İbni Mes'ud (ra): "Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem bize düz bir çizgi çizdi ve: "Bu rüşd yoludur." dedi. Sonra bunun sağından ve solundan bir çok çizgiler daha çizdi: "Bunlar da bir takım yollardır ki her birinde bir şeytân vardır, ona (kendisine) çağırır!" buyurdu ve En'âm 6/151-153 Âyetlerini okudu."dedi. (Buhârî, Rikak 4;Tirmizî, Kıyâmet 22; Ibn. Mâce, Mukaddime 1; Darimî, Mukaddime 23)
قُلْ تَعَالَوْاْ أَتْلُ مَا حَرَّمَ رَبُّكُمْ عَلَيْكُمْ أَلاَّ تُشْرِكُواْ بِهِ شَيْئًا وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا وَلاَ تَقْتُلُواْ أَوْلاَدَكُم مِّنْ إمْلاَقٍ نَّحْنُ نَرْزُقُكُمْ وَإِيَّاهُمْ وَلاَ تَقْرَبُواْ الْفَوَاحِشَ مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَمَا بَطَنَ وَلاَ تَقْتُلُواْ النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللّهُ إِلاَّ بِالْحَقِّ ذَلِكُمْ وَصَّاكُمْ بِهِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ --- Kul teâlev etlu mâ harreme rabbukum aleykum ellâ tuşrikû bihî şey’â(şey’en), ve bil vâlideyni ihsânâ(ihsânen), ve lâ taktulû evlâdekum min imlak(imlakin), nahnu nerzukukum ve iyyâhum, ve lâ takrebûl fevâhışe mâ zahere minhâ ve mâ batan(batane), ve lâ taktulûn nefselletî harremallâhu illâ bil hakk(hakkı), zâlikum vassâkum bihî leallekum ta’kılûn(ta’kılûne) :“De ki: “Gelin, Rabbinizin size neleri haram kıldığını okuyayım; O'na bir şeyi ortak koşmayın. Anne, babaya ihsanla davranın. Yokluk (fakirlik) sebebiyle çocuklarınızı öldürmeyin. Onları da, sizi de yalnız Biz rızıklandırırız. Kötülüğün açığına da, gizlisine de yaklaşmayın. Haklı olmanız hariç kimseyi öldürmeyin ki; onu Allah haram kıldı. İşte bunları size vasiyet (emir) etti. Böylece siz, akıl edersiniz.”(En'âm 6/151)
وَلاَ تَقْرَبُواْ مَالَ الْيَتِيمِ إِلاَّ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ حَتَّى يَبْلُغَ أَشُدَّهُ وَأَوْفُواْ الْكَيْلَ وَالْمِيزَانَ بِالْقِسْطِ لاَ نُكَلِّفُ نَفْسًا إِلاَّ وُسْعَهَا وَإِذَا قُلْتُمْ فَاعْدِلُواْ وَلَوْ كَانَ ذَا قُرْبَى وَبِعَهْدِ اللّهِ أَوْفُواْ ذَلِكُمْ وَصَّاكُم بِهِ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ ---Ve lâ takrebû mâlel yetîmi illâ billetî hiye ahsenu hattâ yebluga eşuddeh(eşuddehu), ve evfûl keyle vel mîzâne bil kıst(kıstı), lâ nukellifu nefsen illâ vus’ahâ ve izâ kultum fa’dilû ve lev kâne zâ kurbâ, ve bi ahdillâhi evfû, zâlikum vassâkum bihî leallekum tezekkerûn(tezekkerûne) :“Yetimin malına, o en kuvvetli çağına gelinceye kadar, en güzel şekliyle olmadıkça yaklaşmayın. Ölçü ve tartıyı adaletle yerine getirin. Kimseyi gücünün dışında (bir şey ile) sorumlu tutmayız. Söylediğiniz zaman, yakınınız olsa bile, artık adaletle söyleyin. Allah'ın ahdini yerine getirin (ifa edin). Böylece tezekkür edersiniz diye, (Allah) işte böyle, size onunla vasiyet (emir) etti.” (En'âm 6/152)
وَأَنَّ هَذَا صِرَاطِي مُسْتَقِيمًا فَاتَّبِعُوهُ وَلاَ تَتَّبِعُواْ السُّبُلَ فَتَفَرَّقَ بِكُمْ عَن سَبِيلِهِ ذَلِكُمْ وَصَّاكُم بِهِ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ ---Ve enne hâzâ sırâtî mustekîmen fettebiûh(fettebiûhu), ve lâ tettebiûs subule fe teferreka bikum an sebîlih(sebîlihi), zâlikum vassâkum bihî leallekum tettekûn(tettekûne) :“Şüphesiz bu, benim dosdoğru yolumdur. Buna uyun. (Başka) yollara uymayın. Zira o yollar sizi Allah'ın yolundan ayırır. İşte sakınmanız için Allah size bunları emretti.” (En'âm 6/153)
Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellemin Merkez Mekke'sinden Muhit Medine'sine Hak ve Hayr Hicret YıLBAŞımız ÜMMet-i MuhaMMede;MuhaMMedî Şuûr,MuhaMMedî Nûr,MuhaMMedî Surûr,MuhaMMedî ONûrgetirsin İnşaeALLAHu Teâlâ..
ÂminYâ Latîf Yâ KerîmALLAH celle celâluhu! ÂminYâ Rahîm Yâ VedûdALLAH celle celâluhu! ÂminYâ Fettâh Yâ GaffârALLAH celle celâluhu! ÂminYâ SettârYâ ALLAH ALLAH celle celâluhu!..
Âmin...Âmin...Âmin...Âmin!..Yâ Muîn Celle Celâluhu.
İmâm-ıAlîkerremullahiveche’yeaitsalâvâtışerîfe
TÜRKÇESİ:Lebbeyke Allahümme Rabbiye ve sâ’deyke Salâvâtu’llahi’l-Berri’r-Rahîm Ve’l-melâiketi’l-mukarrebîn Ve’n- nebîyyine ve’s-sıddıkîne ve’ş-şühedâi ve’s-sâlihîn Vemâ sebbiha leke min şey’in yâ Rabbe’l-âlemîne Alâ seyyidinâ ve Mevlânâ Muhammedin ibni Abdillahi hâtemi’n- nebîyyîne Ve Seyyidi’l-mürselîne ve imâmi’l-mûttâkîne Ve Resûli Rabbü’l-âlemîne’ş-şâhidi’l-beşiri’d- dâi ileyke bi iznike es sirâce’l-münir Ve aleyhi’s- salâtü ve’s- selâmû ve rahmetullahi ve berâkâtuhu.
MÂNÂSI:“Emret(buyur)ALLAH’ım! Ve başim-gözüm üstüne(emret, saâdetle Senden mutluluk istiyorum),RABB’im, ALLAH’ım! İyilik ve merhamet dolu Salâvâtullahı, gözde(yakîn)meleklerin salâvâtı, peygamberlerin, sıddıkların, şehîdlerin, sâlihlerin; Ey âlemlerin RABBi Seni tesbih(ve tenzih)eden herşeyin salâvâtı, Efendimiz Abdullah oğlu Muhammed(sallallahu aleyhi ve sellem)’e,Hatemü’l-Enbiyâya(peygamberlerin sonuncusuna),peygamberlerin Efendisine, müttakîlerin (günâhlardan korunup ALLAH'a sığınanların)imâmına; âlemlerin RABBinin, şâhid ve müjdeci Resûlüne, Senin izninde Sana dâvet eden ve aydınlatan kandile(sayısız- sonsuz)selâm(sıla, salâvât, rahmet, istiğfâr, dua, ulaşım)olsun!”
ÂminYâ Latîf Yâ KerîmALLAH celle celâluhu! ÂminYâ Rahîm Yâ VedûdALLAH celle celâluhu! ÂminYâ Fettâh Yâ GaffârALLAH celle celâluhu! ÂminYâ SettârYâ ALLAH ALLAH celle celâluhu!..
Âmin...Âmin...Âmin...Âmin!..Yâ Muîn Celle Celâluhu.
İmâm-ıAlîkerremullahiveche’yeaitsalâvâtışerîfe
TÜRKÇESİ:Lebbeyke Allahümme Rabbiye ve sâ’deyke Salâvâtu’llahi’l-Berri’r-Rahîm Ve’l-melâiketi’l-mukarrebîn Ve’n- nebîyyine ve’s-sıddıkîne ve’ş-şühedâi ve’s-sâlihîn Vemâ sebbiha leke min şey’in yâ Rabbe’l-âlemîne Alâ seyyidinâ ve Mevlânâ Muhammedin ibni Abdillahi hâtemi’n- nebîyyîne Ve Seyyidi’l-mürselîne ve imâmi’l-mûttâkîne Ve Resûli Rabbü’l-âlemîne’ş-şâhidi’l-beşiri’d- dâi ileyke bi iznike es sirâce’l-münir Ve aleyhi’s- salâtü ve’s- selâmû ve rahmetullahi ve berâkâtuhu.
MÂNÂSI:“Emret(buyur)ALLAH’ım! Ve başim-gözüm üstüne(emret, saâdetle Senden mutluluk istiyorum),RABB’im, ALLAH’ım! İyilik ve merhamet dolu Salâvâtullahı, gözde(yakîn)meleklerin salâvâtı, peygamberlerin, sıddıkların, şehîdlerin, sâlihlerin; Ey âlemlerin RABBi Seni tesbih(ve tenzih)eden herşeyin salâvâtı, Efendimiz Abdullah oğlu Muhammed(sallallahu aleyhi ve sellem)’e,Hatemü’l-Enbiyâya(peygamberlerin sonuncusuna),peygamberlerin Efendisine, müttakîlerin (günâhlardan korunup ALLAH'a sığınanların)imâmına; âlemlerin RABBinin, şâhid ve müjdeci Resûlüne, Senin izninde Sana dâvet eden ve aydınlatan kandile(sayısız- sonsuz)selâm(sıla, salâvât, rahmet, istiğfâr, dua, ulaşım)olsun!”
---Ebu Sa’id radiyallahu anhu anlatıyor: “Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem: “Hasan ve Hüseyin, Cennet ehlinin iki gencidir.” buyurdu.
---“Ve nâdeynâhu en yâ ibrâhîm(ibrâhîmu). : Ve ona "Ey İbrâhîm!" diye nida ettik (seslendik).” (Sâffât 37/104)
Salâvâtu’llahi’l-Berri’r-Rahîm Ve’l-melâiketi’l-mukarrebîn 
MaSALLımız ki;